Λερώθηκε το «λευκό κολάρο!..»

Η κοινωνιολογική-οικονομική έννοια του «λευκού κολάρου» αφορά στην αποκαλούμενη διεθνώς «μεσαία τάξη» που αποτελεί έδαφος στήριξης για τις ανώτερες κοινωνικοοικονομικές τάξεις των «εχόντων» και σημείο αναφοράς για τα μέλη των εργατικών τάξεων με τα τίμια αλλά «μουτζουρωμένα» από το μόχθο της καθημερινότητας χέρια.

Ο Μαρξιστικού προσανατολισμού Αμερικανός κοινωνιολόγος C.Wright Mills είχε γράψει στο ομώνυμο βιβλίο του πριν μερικές δεκαετίες ότι από τη στιγμή που τα μέλη της μεγάλης κοινωνικής τάξης «του λευκού κολάρου» εντάσσονται παραγωγικά στο οικονομικό σύστημα καταλήγουν να χάνουν όχι μόνο τον χρόνο και την ενέργεια για τα οποία και θα πάρουν στο δεκαπενθήμερο ή το μήνα την αμοιβή τους αλλά και πολλά από τα προσωπικά τους χαρακτηριστικά όπως το χαμόγελο και την ευγένειά τους τα οποία οφείλουν να προσφέρουν στον «πελάτη» ως κομμάτι του συμβολαίου εργασίας που συνυπογράφουν με τον εργοδότη τους (υπό τις ευλογίες της Εθνικής Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών!…)

Οι πρόσφατες «καταστροφικές» για πολλούς αναλυτές αλλά και την ευρύτερη κοινή γνώμη «ρυθμίσεις» της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στο ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ και το ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ και μαζί η «αδυναμία» των ελεγχόμενων από το ΠΑΣΟΚ Συνδικάτων για αποτελεσματική αντίδραση (πέραν του θεαθήναι των…«απεργιών») προκαλούν πλέον ανεξέλεγκτα επίπεδα αηδίας σε αυτούς που πίστεψαν και στήριξαν την Ιδέα του Συνδικαλισμού, θυμηδία σε άλλους που δεν μπορούν να περιμένουν ούτε ένα λεπτό περισσότερο για να αλώσουν και τους τελευταίους θύλακες αντίστασης και πολυποίκιλα ερωτηματικά στην κοινή γνώμη η οποία αδυνατεί να συλλάβει και να συνθέσει σε μια εικόνα από τη οποία να…βγαίνει νόημα τα επιμέρους στοιχεία του ακατανόητου σύγχρονου εργασιακού αυτού «παζλ» που περνά πανηγυρικά από τον «τριπρόσωπο μπαμπούλα» της Ελλάδας που λέγεται…τρόικα!...

Είναι απαραίτητο να... θυμηθούμε πως όταν πριν δύο δεκαετίες μας ερχόταν από την Αμερική και την Ιαπωνία οι πρωτότυπες τότε ιδέες με νέα εργασιακά σχήματα που εξέφραζε ο ευρηματικός τίτλος «ελαστικά ωράρια εργασίας» κανείς δεν μπορούσε να φαντασθεί τις εξελίξεις που μας προέκυψαν με ραγδαίους ρυθμούς και ξεπερνώντας τα προσχήματα απογυμνώνουν τον μύθο της «Μεσαίας Τάξης» η οποία στηριζόμενη στα ελαστικά ωράρια υποτίθεται ότι θα μπορούσε να απολαύσει «τον ελεύθερο χρόνο» δημιουργικά, να αναπτύξει καλύτερες διαπροσωπικές σχέσεις με μέλη της οικογένειας, να αποβεί περισσότερο ανταγωνιστική στην παραγωγική διαδικασία.

Λες και ήταν μεθοδευμένο, ξαφνικά η ευρεσιτεχνία των «ελαστικών ωραρίων» απασχόλησης απεκάλυψε έναν απίστευτα διψασμένο για κέρδη και αδηφάγα άπληστο ΔΡΑΚΟΥΛΑ που απομυζεί την ζωτική ενέργεια των εργαζομένων δικαιώνοντας την πράξη με το πρόσχημα της ανάγκης για αύξηση της ανταγωνιστικότητας μπροστά στην επέλαση του «κίτρινου κινδύνου» που – «ΑΚΟΥΣΕ και…ΦΡΙΞΕ» φίλε Διεθνιστή Μαρξιστή - εκπορεύεται από την πατρίδα του Μάο, ανδρώνεται στα σπλάχνα της Λαϊκής Δημοκρατίας (της Κομμουνιστικής) ΚΙΝΑΣ και απειλεί όχι μόνο το μόρφωμα του Καπιταλισμού (είδωλο του οποίου είναι και το ίδιο) αλλά τις ίδιες του τις ρίζες!

Πάντως άσχετα με τα ευφυολογήματα του κ Πρωθυπουργού ότι «θα ματώσουμε για να…σωθούμε» και των Υπουργών κ.κ. Λοβέρδου και Παπακωνσταντίνου που «υποφέρουν όταν μας…βασανίζουν, μας περικόπτουν εισοδήματα και μισθούς και μας…φορομπήχνουν» ΜΕΤΑ από τις πρωτόγνωρες εφαρμοζόμενες νέες (;) ρυθμίσεις στα εργασιακά και στα ασφαλιστικά θέματα λέτε να ξαναδούμε παιδιά κάτω των δέκα ετών να εισέρχονται στο χώρο εργασίας μία ώρα πριν την ανατολή του ήλιου και να εξέρχονται μία ώρα μετά τη δύση του όπως συνέβαινε όταν ΔΕΝ υπήρχαν Συνδικάτα αλλά υπήρχαν Φέουδα με Βαρώνους, Κόμητες και Δούκες και «ταλαίπωρους» εργάτες-θνητούς χωρίς μοίρα στον ήλιο για τους ίδιους και τα παιδιά τους!

Και έτσι η εικονική πραγματικότητα της «μεσαίας τάξης» που στήριξε οκτώ χρόνια τους εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ του κ Σημίτη, που ψήφισε ΔΥΟ φορές τους ανεξήγητα «αδιάφορους» κάποιοι λένε και «ανίκανους» πραιτοριανούς του Μαξίμου της Ν.Δ. του κ Καραμανλή ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ βίαια από το ΠΑΣΟΚ του κ Παπανδρέου και τα στελέχη του - θύμα της απληστίας του διεθνούς κεφαλαίου – και σβήνει με απίστευτα γοργούς ρυθμούς από τον χάρτη του Ελληνικού κοινωνικού συστήματος…

Υπάρχουν άνθρωποι στο Υπουργικό Συμβούλιο του «ΝΕΟΥ ΠΑΣΟΚ» και στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα που να συνειδητοποιούν ότι καθώς ΛΕΡΩΘΗΚΕ «το λευκό κολάρο» και σβήνει γοργά η υπόσχεση του «παραδείσου» για τις εργατικές τάξεις η ΕΚΡΗΞΗ θυμού θα είναι ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ διαστάσεων και αναπόφευκτη;

Δηλαδή πού θα κρυφτούν ΟΛΟΙ τους εάν κάποιοι βροντοφωνάξουν και η ελληνική κοινωνία θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα «Εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, επαγγελματίες, επιστήμονες, νέοι και νέες ξεσηκωθείτε, δεν έχετε τίποτε άλλο να χάσετε μια και σας τα πήρε ΟΛΑ η τρόικα»;

Τελικά μήπως κάποιοι που είχαν ξεκινήσει ως ειλικρινείς ιδεολόγοι ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ (τους άλλους του ανεξέλεγκτου Φιλελευθερισμού ούτε να τους θυμηθώ δεν θέλω) ΕΘΑΨΑΝ στα ανέμελα καλοζωισμένα και ευτραφή ή στα μεθοδικά καλογυμνασμένα σώματά τους όπου σίγουρα θα έπρεπε να συνεχίζουν να υπάρχουν στα ατομικά αλλά και στο συλλογικό τους υποσυνείδητο όσα οδήγησαν 150 χρόνια πριν τους Μαρξ και Ένγκελς να συνθέσουν το ανατρεπτικό τους κάλεσμα «….εργάτες όλους του κόσμου ενωθείτε, δεν έχετε τίποτε να χάσετε παρά μόνο τις αλυσίδες σας;…»

του καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ