Φωνή λαού, οργή Θεού!

Ο οπορτουνισμός των κομματικών συγχωνεύσεων και ο προσωπικός καριερισμός της «κωλοτούμπας» είναι μια τρανή απόδειξη του πανικού ενός ανάβαθου πολιτικού δυναμικού

Το διακύβευμα των επερχόμενων βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα άπτεται ευθέως του κύκλου των νέων κοινωνικοπολιτικών ανακατατάξεων, βλέπε ισορροπιών, των πόλων εξουσίας τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε ευρύτερο επίπεδο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι τα βλέμματα όλου του πλανήτη είναι στραμμένα ξανά στη γενέτειρα της Δημοκρατίας.

Αναλυτές και παρατηρητές παρατηρούν με αγωνία την έγκυο ελληνική κάλπη, χωριζόμενοι σε... δυο στρατόπεδα. Από τη μία όχθη έχουμε πεφωτισμένα μυαλά ευρωσκεπτικιστών, που διακρίνουν τις επερχόμενες κοινωνικές συγκρούσεις ως συνέπεια των μέτρων αυστηρής λιτότητας, η οποία χωρίς προοπτικές πραγματικής ανάπτυξης για τα λαϊκά στρώματα λειτουργεί φυγόκεντρα για τον κοινωνικό ιστό.

Από την άλλη βρίσκονται οι εξαρτημένοι απ' το κατεστημένο διανοούμενοι και τεχνοκράτες, που με βασικό μοχλό πίεσης τα υποταγμένα "παπαγαλάκια" των Μ.Μ.Ε., πασχίζουν να τρομοκρατήσουν την ελεύθερη βούληση προς όφελος μιας παγκοσμιοποιημένης προοπτικής ελέγχου του παγκόσμιου πλούτου. Το πρώτο πεδίο μάχης για την έναρξη μιας μετακαπιταλιστικής εποχής είναι η χώρα των Ελλήνων. Σ' αυτό το κάδρο, δομικά πλέον, οι προσεχείς ελληνικές εκλογές διακρίνονται από μια πολυπλοκότητα, η οποία λόγω της κυνικής εμπλοκής του διεθνούς παράγοντα, ακυρώνει κάθε ασφαλή προσέγγιση μετεκλογικού σεναρίου. Παρ' όλα ταύτα θα επιχειρήσω μια βουτιά στα θολά νερά όχι για να κάμω τον "δρυίδη του χωριού", μα για να δημιουργήσω μιαν ανιχνευσιμότητα στο τοπίο, κάνοντάς το πιο οικείο, διότι κατόπιν απομακρύνσεως από την κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται!

Οι επερχόμενες εκλογές θα είναι εκλογές των διαρροών και των προσχωρήσεων βάσει του δρόμου που άνοιξε το πρόσφατο αποτέλεσμα των εκλογών του Μάη. Το πώς και το αν αντιδράσει το 35%της αποχής είναι μια παράμετρος άκρως ενδιαφέρουσα, ίσως και καταλυτική. Ο οπορτουνισμός των κομματικών συγχωνεύσεων και ο προσωπικός καριερισμός της "κωλοτούμπας" είναι μια τρανή απόδειξη του πανικού ενός ανάβαθου πολιτικού δυναμικού, που πνέει τα λοίσθια! Με τεντωμένα νεύρα το μνημονιακό και αντιμνημονιακό μέτωπο ετοιμάζονται για την ύστατη μάχη.

Και μέχρι εδώ, πες, καλά! Όμως η ολοένα και εντεινόμενη πρεμούρα των μνημονιακών κέντρων (πολιτικών - οικονομικών και μηντιακών) να επιβάλλουν φίλια προς τα συμφέροντά τους κυβέρνηση, έναντι ψιχίων ανάπτυξης προς τον λαό χάριν δολώματος, ίσως κρύβει δεύτερα σενάρια για την ποδηγέτηση του λαού μας πέραν της ετυμηγορίας του. Όταν τα γερμανικά think tank προβάλλουν χωρίς ιστορική αιδώ την αναγκαιότητα δημιουργίας "προτεκτοράτων" στον ευρωπαϊκό νότο, όπως το Κόσοβο και η Βοσνία στα Βαλκάνια, η ετοιμότητά μας ως λαού δεν πρέπει να εξαντληθεί μόνο στην κάλπη. Το έμεσμα του άλλοτε "κόκκινου-Ντάνυ" του γαλλικού Μάη '68 (Ντάνιελ Κον Μπεντίτ) στη Monde πως "εάν ως Ευρώπη αφήσουμε τους Έλληνες να αποφασίσουν μόνοι τους και δεν παρέμβουμε ίσως να έχουμε στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ελλάδα", αρκεί για να δείξουμε νύχια αν χρειαστεί.

Εξάλλου η μέριμνα διάσπασης του τόξου των χωρών του Νότου P.I.I.G.S. (γουρούνια !) Portugal, Italy, Ireland, Greece, Spain, σε ευγενή γουρούνια (Ιταλία, Ισπανία) με κρυφές μαύρες χρηματοδοτήσεις του χρέους τους και σε ''βρόμικα'' γουρούνια καταδικασμένα ως προτεκτοράτα σε σκληρή λιτότητα, εκτός απ' την κυνική βαρβαρότητα των νεο-αρείων λευκών πιθήκων, δείχνει και σ' εμάς το βάρος της ευθύνης και της ετοιμότητας που θα πρέπει να καλλιεργήσουμε μέσα μας και μετά τις εκλογές.
γράφει ο Αντώνης Μαρινάκης
Πολιτικός Αναλυτής

από την Σημερινή