Έρχονται οι νεοναζί...

Η Χρυσή Αυγή είναι ακόμη ένα νόμιμο πολιτικό κόμμα. Υπάρχουν και άλλα φασιστικά κόμματα στην Ευρώπη, αλλά η περίπτωση του κόμματος του κ. Μιχαλολιάκου ίσως γίνει ξεχωριστή. Μέχρι σήμερα δεν έχουν υπάρξει νοσταλγοί του Χίτλερ που να έχουν τολμήσει να χαιρετήσουν ναζιστικά μέσα σε κοινοβούλιο. Θυμάμαι το ένοχο βλέμμα και την άβολη στάση κάποιων Γερμανών όταν τους άνοιγα συζήτηση για τον Χίτλερ. Τότε δεν μπορούσα να καταλάβω προς τι τόση αμηχανία. Τώρα, γνωρίζω...

Εκείνοι οι οποίοι αιφνιδιάστηκαν πρώτοι στην Γερμανία από την άνοδο του Χίτλερ ήταν οι διανοούμενοι. Δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι θα μπορούσε ποτέ ένα τόσο ακραίο σε αντιλήψεις κόμμα να αναλάβει τις τύχες της χώρας. Όταν σκέφτηκαν να αντιδράσουν ήταν ήδη πίσω από τα κάγκελα μιας φυλακής.

Δεν μας προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι ο... πνευματικός κόσμος της χώρας δεν έχει ακόμη εκφράσει δημόσια την αγωνία του από την αύξηση της επιρροής των φασιστών. Ίσως αυτή την ώρα οι άνθρωποι ασχολούνται με άλλα σπουδαιότερα πράγματα και δεν έχουν άμεση επαφή με την πραγματικότητα. Ας πούμε ότι διαβάζουν σημαντικά συγγράμματα ή συγγράφουν μελέτες για την ανθρώπινη συμπεριφορά σε μία ιδεατή κοινωνία. Όπως και να έχουν πάντως τα πράγματα ο πνευματικός κόσμος της χώρας είναι εξαφανισμένος. Εκτός κι αν κάνουμε λάθος και δεν υφίσταται κάτι τέτοιο αρχής εξαρχής. Πως μπορούμε να θεωρήσουμε ως εξαφανισμένο κάτι που δεν υπάρχει;

Οι νεοναζί του κυρίου Μιχαλολιάκου έχουν αναλάβει δράση στις γειτονιές τα τελευταία χρόνια, παρέχοντας ασφάλεια σε Έλληνες πολίτες που ένιωσαν να απειλούνται από την αύξηση της εγκληματικότητας και την παντελή εγκατάλειψή τους από το κράτος. Έπειτα από μία ληστεία ο αστυνομικός υπάλληλος σου ζητούσε νωχελικά να υποβάλλεις μήνυση. Η Χρυσή Αυγή προσφερότανε να «καθαρίσει» την γειτονιά από τα κακοποιά στοιχεία. Η διαφορά ήταν εμφανής δια του γυμνού οφθαλμού. Οι στρατιές των οπαδών του κ. Μιχαλολιάκου, λοιπόν, άφησαν τις ανώφελες συγκρούσεις με τους Κνίτες και τα «φρικιά» στην άκρη και επικέντρωσαν τις προσπάθειές τους στις γειτονιές, εκεί που η παράνομη μετανάστευση είχε δημιουργήσει δυσεπίλυτα προβλήματα. Έτσι γιγαντώθηκε η οργάνωση, έτσι απενοχοποιήθηκε στα μάτια χιλιάδων συμπολιτών μας.

Το περιστατικό μου το διηγήθηκε χτες ένας καλός φίλος από την παλιά μου γειτονιά, στο Περιστέρι. Ένας γνωστός του, λοιπόν, είχε ένα σπίτι εγκαταλειμμένο και μισοερειπωμένο που κάποια στιγμή πληροφορήθηκε από γείτονές του ότι είχε καταληφθεί από μετανάστες. Όταν ζήτησε την συνδρομή της αστυνομίας για την απομάκρυνσή τους, κατάλαβε ότι θα ήταν πιο εύκολο να ζητήσει πρόσκληση εργασίας από την κυβέρνηση της Αυστραλίας απ΄ ό,τι να πετύχει την απομάκρυνση των μεταναστών από την ιδιοκτησία του.

Βγαίνοντας από το αστυνομικό τμήμα είπε τον πόνο του στον πρώτο άνθρωπο που συνάντησε, στον περιπτερά. Κι εκείνος είχε την λύση: Ένα τηλέφωνο στελέχους της Χρυσής Αυγής. Ο άνθρωπός μας πήρε τηλέφωνο, αλλά το στέλεχος της Χρυσής Αυγής του απάντησε ότι μπορούσε να τον επισκεφτεί μόνο μετά από μερικές μέρες, αφού υπήρχαν πολλά ανάλογα αιτήματα. Τέλος πάντων, το ραντεβού έγινε κάποια στιγμή και το πρόβλημα λύθηκε. Ο συμπολίτης μας αυτός θα ψηφίσει Χρυσή Αυγή και ας τρίζουν τα κόκαλα του πατέρα του...

Θυμάμαι όταν γράφαμε άρθρα για την παράνομη μετανάστευση και για την ανάγκη να αναλάβει άμεσα το κράτος δράση πριν παραδώσουμε το πεδίο αυτό δράσης στους νεοναζί. Δυστυχώς, έτσι έγινε. Το κράτος αποφάσισε να μην ασχοληθεί και οι στρατιές του κ. Μιχαλολιάκου βρήκαν τώρα ένα μονοπάτι που θα τους οδηγήσει στην Βουλή.

Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, μεγάλο μέρος της ευθύνης έχει ο κ. Παπουτσής. Ο άνθρωπος που για να αποκτήσει την συμπάθεια των αριστερών ψηφοφόρων έβαλε ταφόπλακα στο μεταναστευτικό. Η αστυνομία δεν είναι ανίκανη να αντιμετωπίσει τα όποια προβλήματα. Δεμένα χέρια είχαν οι άνθρωποι κι έτσι ανέλαβε η Χρυσή Αυγή τις δικές της «επιχειρήσεις – σκούπα». Σημείωση: Κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα και στην Γερμανία του μεσοπολέμου.

Προσωπικά ελπίζω ότι η Χρυσή Αυγή δεν θα εισέλθει στην Βουλή και ότι η αύξηση της επιρροής της είναι καθαρά ένα συγκυριακό φαινόμενο. Το ότι το ελπίζω δεν σημαίνει ότι το πιστεύω κιόλας. Απλά, είμαι ένας αισιόδοξος άνθρωπος. Από την άλλη, δεν ξέρω αν η εικόνα των νεοναζί που θα χαιρετούν φασιστικά μέσα στο Κοινοβούλιο αποτελέσει το σοκ εκείνο που χρειάζεται ένας ολόκληρος λαός για να ξυπνήσει...
γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

από το capital