Χρυσή Αυγή... το αυγό του φιδιού, που και πως εκκολάφθηκε;

Βλέποντας τις τελευταίες μέρες τη θεαματική άνοδο της “Χρυσής Αυγής” στις δημοσκοπήσεις, δύο βδομάδες από τις εκλογές, είπα να δω τι ακριβώς λέει το κόμμα των Εθνικιστών «Λαϊκός Σύνδεσμος – Χρυσή Αυγή» και έλκει τόσο δυνατά ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας μας και μάλιστα κυρίως νέους.

Αρχικά, είπα, για να πάρω μία πρώτη ιδέα, ν' ακούσω (σε ένα 10λεπτο βίντεο) τον αρχηγό του. Τι το ήθελα; Έφαγα μία δυνατή μπουνιά στο στομάχι, καθώς τον άκουσα να λέει, ακριβώς τα ίδια με αυτά που συμπεραίνουν, λένε και γράφουν όλοι οι αντικαθεστωτικοί δημοκρατικοί και αριστερόστροφοι αρθρογράφοι στα blogs (μαζί κι εγώ) τα τελευταία χρόνια, αναλύοντας τα αίτια της καταστροφικής πορείας μας προς την ένδεια της κοινωνίας μας και την εγκληματική πτώχευση του κράτους μας !!!

Υποχρεωτικά, άρχισα να ψάχνω βαθύτερα. Μπήκα στην ιστοσελίδα τους και διάβασα με προσοχή τις θέσεις τους. Με... έπιασε κρίση ταυτότητας, καθώς άρχισα να αναρωτιέμαι μήπως είμαι χρυσαυγίτης, χωρίς να το ξέρω! Ευτυχώς, σύντομα αντιλήφθηκα τη διαφορά μεταξύ των δικών μου/μας απόψεων και του Εθνικιστικού (Ναζιστικού) κόμματος της “Χρυσής Αυγής”.

Η διαφορά, είναι δυσδιάκριτη, αλλά τεράστια, καθώς ή φαιομέλανη πραγματικότητα κρύβεται κάτω από μία καθαρή και κρυστάλλινη επιφάνεια, όπου λαμπυρίζουν, τόσο η ρεαλιστική ανάλυση των αιτίων της καταστροφής μας, όσο και όλα τα κοινωνικά προτάγματα της Αριστεράς και του σοσιαλισμού (όπως η κοινωνική δικαιοσύνη και η αξιοκρατία, η ισότητα ευκαιριών, η αλληλεγγύη, η ισονομία, η οικονομικά αταξική κοινωνία, κλπ).

Το ότι η διαφορά μεταξύ της (κατατεθειμένης στις διακηρύξεις τους) ιδεολογίας της “Χρυσής Αυγής” και ενός δημοκρατικού (και μάλιστα αριστερού) κόμματος είναι δυσδιάκριτη, πέραν του ότι αποτελεί τον μεγάλο κίνδυνο για την παγίδευση χιλιάδων πολιτών στα πλοκάμια του τέρατος που καραδοκεί κάτω από την αστραφτερή επιφάνεια, οφείλεται στην πλήρη και επιμελημένη απουσία της γενεσιουργού αιτίας αυτής της ιδεολογίας. Βρίσκεται στην απουσία της αναφοράς “ποια είναι η κινητήριος δύναμη”, “ο λόγος ύπαρξης” και “ο τρόπος εφαρμογής” της ιδεολογίας αυτής στην κοινωνία.

Σημεία, για τα οποία δεν γίνεται καμία αναφορά στην “ταυτότητα” και στις “θέσεις” το κόμματος αυτού, όπως παρουσιάζονται επίσημα στην ιστοσελίδα του.

Είναι, όμως, τα σημεία που χωρίς αυτά δεν υπάρχει καμία διαφορά με την ταυτότητα και τις θέσεις ενός καθαρά σοσιαλιστικού κόμματος.
Το ότι αυτά τα σημεία δεν φωτίζονται δεόντως ώστε να ξεκαθαρίσουν την εικόνα (και τη διαφορά) μεταξύ του “σοσιαλισμού” και του “εθνικο-σοσιαλισμού”, που προτείνει η Χρυσή Αυγή, είναι, τουλάχιστον ύποπτο, για να μη πω απάτη.

Το κύριο, λοιπόν, στοιχείο (που δεν αναφέρεται) είναι αυτό που κλείνει η λέξη “εθνικισμός”, “Nationalism”, (προφέρεται στα Γερμανικά “Νατσιοναλίσμ” από την οποία παράγεται και το συντετμημένο “Νατσί” ή “Ναζί”).

Αυτή η μία λέξη, κρύβει στην έννοιά της όλη την ζωώδη καταστροφικότητα αυτής της ιδεολογίας, που βασίζει την επικράτησή της στη βία. Αυτήν που αντίκρισε και έζησε η ανθρωπότητα από την απόπειρα της αντιπροσωπευτικής και υποδειγματικής εφαρμογής αυτής της ιδεολογίας, από τον Χίτλερ και το Ναζιστικό κόμμα της Γερμανίας. Μίας ιδεολογίας που αιματοκύλισε όλη την υφήλιο και έσπειρε την απόλυτη δυστυχία σε εκατομμύρια ανθρώπους με τη διατεταγμένη εγκληματικότητα που πήγασε από αυτήν και τις παράλληλες συμπληρωματικές ιδεολογίες του Φασισμού, του Ρατσισμού, του απολυταρχισμού και του μιλιταρισμού.

Όταν έπεσε και η τελευταία τουφεκιά αυτού του καταστροφικού πολέμου, η παγκόσμια κοινότητα πίστεψε ότι το τέρας σκοτώθηκε, οριστικά.
Όμως, δεν ήταν έτσι, γιατί οι ιδέες, καλές ή κακές, δεν σκοτώνονται. Μπορεί να αδρανοποιούνται, αλλά δεν εξαφανίζονται. Το αυγό του φιδιού, λοιπόν, (όπως συνηθίζεται να αποκαλείται ο Ναζισμός/Φασισμός) φαίνεται ότι επωάσθηκε (και στη χώρα μας) αρκούντως, στο χρονικό αυτό διάστημα της μεταπολίτευσης, και σήμερα σπάει το τσόφλι και δείχνει το κεφάλι του νέου φιδιού, με τις μαύρες φολίδες και τα κόκκινα μάτια, που θέλει να πεταχτεί από μέσα.

Όμως, πρέπει να δούμε, πού και πώς εκκολάφθηκε το αυγό αυτού του τέρατος που άρχισε πάλι να σέρνεται στους δρόμους και στις πλατείες του τόπου μας, να μπαίνει σε ψυχές και μυαλά της κοινωνίας. Όχι για να το καταγράψουμε ιστορικά, αλλά για να αποφύγουμε τον καταστροφικό πολλαπλασιασμό της εκκόλαψης αυτής.

Το “αυγό” αυτό, για να επωασθεί, χρειάζεται ένα κατάλληλο κοινωνικό περιβάλλον που δημιουργεί την κατάλληλη θερμοκρασία για την εκκόλαψη αυτή. Το περιβάλλον αυτό δημιουργείται όταν ή εκεί που βασιλεύει η ανασφάλεια, η αναξιοκρατία, η διαφθορά, η αδικία, ο εξευτελισμός του πολίτη και η ταπείνωση της ιστορίας του έθνους του, η αδυναμία της κοινωνίας να λειτουργήσει με τη δέουσα τάξη, η πνιγηρή ανέχεια και η υποτέλεια του μη έχοντος στον έχοντα. Με άλλα λόγια, εκεί που δεν λειτουργεί μία κραταιά Δημοκρατία.

Εκεί, τα προτάγματα της κοινωνικής δικαιοσύνης που ενυπάρχουν στο κομμάτι του σοσιαλισμού (που αποτελεί το “έτερο ήμισυ” της ταυτότητας του ΕθνικοΣοσιαλισμού - Nationalsozialismus–) διεγείρουν τα υψηλότερα κοινωνικά συναισθήματα του ατόμου και κατακτούν τις ψυχές. Το άλλο μισό της προσωπικότητάς του, το τερατώδες της βίας, δεν εμφανίζεται. Ή, για να είμαστε πιό ακριβείς, εμφανίζεται μέχρι τον βαθμό που η βία μπορεί να δικαιολογηθεί όταν εξυπηρετεί έναν ανθρωπιστικό σκοπό (π.χ όταν δέρνω αυτόν που πάει να σε κλέψει).

Η βία, σε όλη της την έκταση και θηριωδία, θα αναδυθεί όταν έρθει η ώρα. Όταν η ηγεσία θα κρίνει ότι έχει στα χέρια της την “κρίσιμη μάζα”, με τη βία της οποίας μπορεί να επιβάλλει σ' όλη την κοινωνία την κυριαρχία της. Τότε το τέρας θα πάρει την κανονική μορφή του και θα δείξει τα απαίσια δόντια του.

Καταγράφοντας, προηγουμένως, τα χαρακτηριστικά που χρειάζεται να έχει το περιβάλλον για να επωασθεί το αυγό του φιδιού, συνειδητοποιώ ότι περιγράφω ακριβώς το κοινωνικό περιβάλλον που δημιούργησε, όλα τα χρόνια της “μεταπολίτευσης” το καθεστώς πολιτικό σύστημα της χώρας μας, εξ αιτίας του “βαθέως κράτους” που συνέθεσε η κομματοκρατία, οριζόμενη ως “η πολιτική νοοτροπία και πρακτική που προτάσσει πάντοτε το κομματικό συμφέρον από το κοινωνικό όφελος”.

Η ύπουλη οικογενειοκρατούμενη Ολιγαρχία που γεννήθηκε από αυτή τη νοοτροπία και παρόπλισε τη Δημοκρατία προκειμένου να λεηλατεί ατιμωρητί τον εθνικό μας πλούτο, αποτέλεσε το καλύτερο εκκολαπτήριο του σύγχρονου Ναζισμού και Φασισμού, στη χώρα μας. Το γεγονός αυτό, είναι ένα ακόμη ειδεχθές έγκλημα, του καθεστώτος πολιτικού συστήματος, δίπλα στο άλλο, της πτώχευσης.

Αυτή η Ολιγαρχία, κατάντησε τη Δημοκρατία να βρίσκεται υπόλογη στη Δικτατορία των γελοίων συνταγματαρχών (αντιπροσωπευτικό παράδειγμα φασισμού), καθώς, συγκρίνοντας τα αποτελέσματα των δύο περιόδων, σε σημαντικούς τομείς (Οικονομία, ασφάλεια του πολίτη και της χώρας και άλλα που καλύτερα να μη τα αναφέρω) βρίσκουμε τη “Δημοκρατία” να βρίσκεται πολύ πίσω!!!

Εδώ, στο σημείο αυτό, είμαι υποχρεωμένος, υπερασπιζόμενος τη Δημοκρατία, να φωνάξω (αν και αποτελώ φωνή βοώντος εν τη ερήμω) ότι, επειδή ακριβώς δεν έχουμε Δημοκρατία, αλλά μία στυγνή οικονομική και πολιτική Ολιγαρχία, που έχει παροπλίσει αριστουργηματικά τη Δημοκρατία, αυτή η σύγκριση είναι πλαστή. Δηλαδή δεν φταίει η Δημοκρατία για την κατάντια μας (όπως ισχυρίζονται οι εχθροί της) αλλά η Ολιγαρχία, που έχει λεηλατήσει (υπό τον μανδύα της Δημοκρατίας) τον πλούτο της χώρας, έμψυχο και άψυχο.

Αυτή η τραγική σύγκριση και μόνο, (που γίνεται από πολλούς πολίτες, που δεν έχουν αντιληφθεί τον παροπλισμό της Δημοκρατίας) δίνει αέρα στα πανιά των εθνικιστών που, κάνοντας δυο-τρεις απλές πράξεις αλληλεγγύης προς τους πληγόμενους πολίτες,(που το κράτος της Ολιγαρχίας, με την παροιμιώδη κρατική ανικανότητα, είναι ανίκανο να σκεφτεί και να εκτελέσει), έχει αποκτήσει (και δικαίως) αρχικά τη συμπάθεια και μετά την πολιτική υποστήριξή τους.

Το έργο έχει παιχθεί παλαιότερα και ήδη άρχισε να ξαναπαίζεται.
Η “νύχτα των κρυστάλλων” και η “νύχτα των μεγάλων μαχαιριών” είναι γεγονότα που έρχονται από το πρόσφατο παρελθόν για να ξανασκιάσουν την κοινωνία, καθώς το φίδι έσπασε το αυγό του και σέρνεται επάνω στα χνάρια που γνωρίζει καλά, καθώς οδηγείται από το DNA του.

Οι επικρατούσες σήμερα συνθήκες στην Ελληνική κοινωνία έχουν πολύ μεγάλες ομοιότητες με τις συνθήκες που επικρατούσαν στη Γερμανική κοινωνία μετά τον Α' Π.Π., όταν γεννήθηκε το τέρας. Η φτώχεια, η εθνική ταπείνωση που επέβαλαν τότε οι νικητές, σε συνδυασμό με την τρωθείσα υπερηφάνεια ενός δημιουργικού λαού, γέννησαν τον Ναζισμό που, με την ταυτόχρονη γέννηση του Φασισμού (στην Ιταλία) αιματοκύλισαν, όλο τον κόσμο.

Το φαινόμενο, μόνο με μία κραταιά Δημοκρατία, που επιβάλλει την Αξιοκρατία, τη Δικαιοσύνη, την Ασφάλεια, την Αλληλεγγύη και τη δημιουργικότητα, που όλα αυτά μαζί δημιουργούν την εθνική και ατομική υπερηφάνεια (χωρίς εθνικιστικούς κομπασμούς), μπορεί να εξαφανίσει το άκρως επικίνδυνο φαινόμενο της αναζωπύρωσης του Ναζισμού/Φασισμού.

Γι' αυτή τη Δημοκρατία πρέπει να δουλέψουμε όλοι και το πρώτο βήμα που πρέπει να γίνει, προς αυτή την κατεύθυνση, είναι η δραπέτευσή μας από τη θανατερή αιχμαλωσία του Μνημονίου, που έχει επιβληθεί από τις δυνάμεις αυτής της Ολιγαρχίας, που θηλάζουν τον φασιστικό Ναζισμό.

Οι επικείμενες εκλογές, προσφέρουν μία πολύ καλή ευκαιρία.
γράφει ο Όθων Ιακωβίδης

από το Ας μιλήσουμε Επιτέλους