Το ιστορικό μας δράμα είναι... η συντριβή της σκέψης

Η αδράνεια της σκέψης στηρίζει και εδραιώνει την τυραννία της εξουσίας.

Μετά την πτώση της χούντας αυτό που επιδιώχτηκε από όλα τα κόμματα και κυριάρχησε στην κοινωνική και πολιτική μας ζωή ήταν «η αδράνεια της σκέψης»...

Η καπιταλιστική εξουσία, βεβαίως, πάντα προωθεί την «αδράνεια της σκέψης», δηλαδή τις ποικίλες μορφές της αλλοτρίωσης: αλλοτρίωση του ανθρώπου από τις βαθύτερες σκέψεις του και τα αισθήματά του, αποξένωση του ανθρώπου από τον άνθρωπο. Που σημαίνει «συρρίκνωση» της επικοινωνίας, συνακόλουθα εκμηδένιση της γλώσσας και της σκέψης.

Μια κοινωνία που στηρίζεται στην αρχή «ο καθένας για τον εαυτό του» σπρώχνει στα έσχατα όρια τον αχαλίνωτο ατομικισμό, τον εγωκεντρισμό, την ιδιοτέλεια, την... αμοιβαία εχθρότητα και τη μοναξιά.

Ο νεοφιλελευθερισμός είναι η ιδεολογία αυτής της αθλιότητας: Είναι η αθλιότητα των πολυεδρικών μορφών της αλλοτρίωσης και της αυθάδους «αδράνειας της σκέψης».

Η Νέα Τάξη στηρίζεται σε αυτήν την ιδεολογία της αθλιότητας και την ανάγει σε θεότητα: Γι αυτό προωθεί την άγρια δολοφονία της σκέψης, τον ακρωτηριασμό της ιστορικής μνήμης και της συλλογικής κοινωνικής συνείδησης...

Στην Ελλάδα η πλέον βάρβαρη και μακάβρια μορφή της νεοταξικής ισοπέδωσης ήταν το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ και τα βυθοκορήματα των απογόνων του: Τα σημερινά κυβερνητικά ανδρείκελα...

Ο νεοφιλελευθερισμός στην Ελλάδα αποτυπώθηκε, στο πρόσωπο του πασοκικού παρασιτισμού του «εκσυγχρονισμού» και των σημερινών ανδρεικέλων, στην πλέον δόλια, κυνική και διπρόσωπη μορφή. Δεν εξέφρασε μόνο την τυραννία του χρήματος, αλλά αποτέλεσε και το προϊόν της δραματικής κοινωνικής μας κατάπτωσης και αλλοτρίωσης: Προϊόν μιας μεγάλης ήττας, συντριβής για την ακρίβεια, της σκέψης και της κοινωνικής συνείδησης...

Το μεγάλο δράμα της εποχής μας είναι η ιστορική ήττα της σκέψης και των ιδεών: Η πλήρης αποσάθρωση και κατεδάφιση της ιστορικής και κοινωνικής γνώσης, η δολοφονία της πολιτικής σκέψης.

Χωρίς αυτήν την τραγωδία της συντριβής της σκέψης δεν θα φτάναμε ποτέ στη σημερινή κοινωνική και εθνική τραγωδία: Σε μια κυβέρνηση ανδρεικέλων των μαφιών του χρήματος, στη μακάβρια βαρβαρότητα της ολοκληρωτικής λεηλασίας μας, στη μετατροπή μας σε αποικία των διεθνών κερδοσκόπων και τοκογλύφων, στα έσχατα αυτά όρια της αθλιότητας, της καταστροφής και της εθνικής ταπείνωσης...

Είναι περιττό να επισημάνουμε, για μια φορά ακόμα, ότι γι' αυτήν την συντριβή της σκέψης και της συνακόλουθης επιβολής της κοινωνικής και εθνικής μας τραγωδίας, ευθύνονται καθοριστικά οι δυνάμεις εκείνες που μιλούσαν στο όνομα των εργατικών και λαϊκών κινημάτων: Οι «αριστεροί» διαχειριστές και σφετεριστές των ιστορικών αγώνων και αγωνιστικών παραδόσεων...

Ο εκλογικός φετιχισμός και κρετινισμός αυτών των δυνάμεων και η καθεστωτική τους μετάλλαξη (ολική ή μερική) δεν προμήθευσε μόνο τα «άλλοθι» και τα «τεκμήρια» στο νεοταξικό οδοστρωτήρα, αλλά κατέστρεψε και τα πολιτικά κύτταρα της Συλλογικής Αγωνιστικής Μνήμης της εργατικής τάξης και του ελληνικού λαού.

Έτσι σήμερα απουσιάζει παντελώς ένας πραγματικός επαναστατικός πολιτικός παράγοντας ικανός να διατηρήσει τις συσσωρευμένες γνώσεις των λαϊκών κινημάτων και τη συνέχειά τους...

Αυτό το γιγάντιο «επαναστατικό κενό» δεν επιτείνει μόνο το χάος της σύγχυσης και της διάλυσης της σκέψης, αλλά γίνεται και εκτροφείο νέων πολιτικών αγυρτών του καθεστώτος: Τα καθεστωτικά πλήκτρα, κάθε απόχρωσης, παίζουν χωρίς αντίπαλο επιφέροντας νέα θανάσιμα κτυπήματα στη σκέψη και την κοινωνική συνείδηση...

Σήμερα ζούμε τις πιο σκοτεινές όψεις αυτής της τραγωδίας: Της θηριώδους δολοφονίας της σκέψης.

Μια τραγωδία Βαβυλωνίας ανοησιών και τερατώδους σύγχυσης.

Μας κατακλύζει από παντού ένας τέτοιος πληθωρισμός πολιτικής ρηχότητας και σοφισμάτων, καπηλείας και κούφιας ρητορείας, ηθικολογικών αφαιρέσεων και αναθεματισμών, λεκτικών εκτρωμάτων και βλακείας, που σου φέρνει ανατριχίλα και κατάθλιψη...

Η πιο γυαλιστερή και καλοδουλεμένη ανοησία είναι και πάλι μακιγιαρισμένη με τα χρώματα της «αριστεράς» και την πληθωρική ρητορεία της: Ένα καιροσκοπικό αναισθητικό της πολιτικής σκέψης, ένα παραισθησιογόνο λεκτικών τεχνασμάτων από ασαφείς και νοηματικά ρευστές ηθικές κατηγορίες που εμπορεύονται ασύστολα λέξεις-αξίες και «μοντέλα» των αριστερών και επαναστατικών αγώνων...

Είναι παραισθησιογόνα καιροσκόπων και εκλογικών κρετίνων ακριβώς γιατί όλοι αυτοί θυμήθηκαν ξαφνικά σήμερα, που το καθεστώς καταρρέει, τις Αριστερές λέξεις-αξίες και τα αγωνιστικά «μοντέλα», ενώ μέχρι χθες συμμετείχαν ενεργά στην τραγωδία που ζούμε και κυρίως στη δολοφονία της σκέψης...

«Αριστεροί» και «σοσιαλιστές» ενσωματωμένοι στο καθεστώς οι οποίοι ευλόγησαν (και ακόμα ευλογούν) με ζήλο τις στρατηγικές επιλογές της Νέας Τάξης και επικύρωσαν τρομοκρατικά τη «φιλοσοφία» της (πολυπολιτισμικότητα, «ανοικτά σύνορα», εισβολή λαθρομεταναστών, «αντιεθνικισμούς», «αντιρατσισμούς» και CIA...), βγαίνουν τώρα και μιλάνε για νέο ΕΑΜ και «Αγωνιστικά Μέτωπα»!!!

Και εδώ τα πρωτεία έχουν οι καιροσκόποι πολιτικάντηδες οι προερχόμενοι από το κόμμα της μεγάλης ιστορικής απάτης: Το ΠΑΣΟΚ...

Υπηρέτησαν σε όλη τους τη ζωή, με υπερηφάνεια μεγάλη, το ΠΑΣΟΚ σε όλες τις μεταλλάξεις του, γρανάζια του σημιτικού «εκσυγχρονισμού» και στυλοβάτες, μέχρι χθες, της σημερινής κυβέρνησης των ανδρεικέλων, ψηφίζοντας, μάλιστα και πολλά από τα «συμβόλαια θανάτου» που εκτελούσε η κυβέρνησή τους και έρχονται σήμερα που ο ελληνικός λαός εξεγείρεται να μας παραστήσουν του «επαναστάτες» και να μας μιλήσουν για νέο ΕΑΜ και για «αριστερά ιδανικά»!!!

Μόνο που όλοι αυτοί οι σαλτιμπάγκοι και πολιτικά τραγικά αναλφάβητοι ξεχνούν ότι το ΕΑΜ ήταν ένοπλος αγώνας και όχι Πολιτικό Μέτωπο εκλογικής διεκδίκησης και εναλλαγής της καθεστωτικής εξουσίας...

Μιλούν οι πολιτικοί έμποροι για νέο ΕΑΜ καθαρά εκλογικά, χρησιμοποιώντας ένα αγωνιστικό ιστορικό «μοντέλο» σαν την κολυμπήθρα του Σιλωάμ: ξεπλένοντας έτσι τις αμαρτίες τους, τις υπηρεσίες τους και την ενσωμάτωσή τους στο πασοκικό κράτος της Νέας Τάξης...

Ζούμε σήμερα το βαθμό μηδέν της πολιτικής: Την επέλαση της βάρβαρης ανοησίας, της πολιτικής αγυρτείας και της φανταχτερής συσκευασίας του ΤΙΠΟΤΑ: των νέων καθεστωτικών ειδώλων...

Αυτή η νέα ειδωλολατρία (της Νέας Τάξης) δεν έχει μεγάλη ζωή. Είναι ένας προσωρινός σταθμός, υποπροϊόν της συντριβής που έχει υποστεί η σκέψη.

Τα εκρηκτικά ανατινάγματα της λαϊκής οργής αφυπνίζουν τις συνειδήσεις και πυροδοτούν τη σκέψη. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες της εξεγερμένης λαϊκής κινητικότητας η πολιτική σκέψη θα ζωντανέψει ξανά και θα νικήσει...
Θα σαρώσει κάθε είδος πολιτικού καιροσκόπου και σαλτιμπάγκου...
γράφει ο Θύμιος Παπανικολάου

από το resalto