Η κρίση του καπιταλισμού και οι συνέπειες για την ανθρωπότητα, κάτι πρέπει να κάνουμε!

Έχουμε γίνει μάζα, που χειραγωγούμαστε από το σύστημα. Μετατραπήκαμε, από ατομικότητες-προσωπικότητες, σε μάζα χειραγωγούμενη. Πρέπει κάτι να κάνουμε!

Μην τα περιμένουμε από αυτούς που ψηφίζουμε. Είναι συντηρητές των ασανσέρ του συστήματος. Χρειάζεται κάτι καινούργιο.

Υπάρχουν δύο μηχανές παραγωγής, που είναι αναπτυγμένες :
Η μηχανή παραγωγής όπλων και η βιομηχανία παραγωγής εμπορίας και κατανάλωσης φαρμάκων. Και οι δυο παράγουν προϊόντα που σκοτώνουν τον άνθρωπο. Ό, τι δεν καταστρέφουν, με τους πολέμους, τα όπλα, τα καταστρέφουν, σε περίοδο «ειρήνης», τα φάρμακα. Το εμπόριο όπλων και το εμπόριο φαρμάκων ανθεί.

Το άρρωστο, στον... εγκέφαλο καπιταλιστικό σύστημα, έστησε την παγίδα της πανδημίας της «γρίπης των χοίρων». Οι λαοί, ευτυχώς, τους πήραν νωρίς χαμπάρι και δεν έπεσαν μεν θύματα μιας διαβολικής εφεύρεσης, που θα πέθαινε σταδιακά ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας, μέσα από τα εμβόλια του αργού θανάτου, αλλά στοίχησαν στην ανθρωπότητα τα εκατομμύρια των εμβολίων, που πληρώθηκαν από τους κρατικούς προϋπολογισμούς και έμειναν αδιάθετα στις αποθήκες, αφού τα τσέπωσαν οι επιτήδειοι του συστήματος, χωρίς να δώσουν λογαριασμό σε κανέναν.

Αφού η «γρίπη των χοίρων» δεν έπιασε στην αγορά της ελεύθερης οικονομίας - της αυθαιρεσίας, της απάτης και της υποκρισίας - έστησαν την παγίδα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, τύπου 1929, και έβαλαν τα «έξυπνα λαμόγια» της αγοράς των κερδοσκόπων, να καταστρέψουν τις εθνικές οικονομίες των αδύνατων μικρών κρατών και αφελών λαών, των οποίων οι κυβερνήσεις έγιναν θεραπαινίδες του συστήματος και επέβαλαν σκληρά μέτρα στους λαούς και ταυτόχρονα ενίσχυσαν τους καρχαρίες του τραπεζικού συστήματος, με ζεστό χρήμα, από τους κρατικούς προϋπολογισμούς. Τι πάλι είναι και τούτο; Να πληρώνεις, δυο και τρεις και πολλές φορές, τη στημένη κρίση του συστήματος! Από την μια, να αδειάζουν τα κρατικά ταμεία με ζεστό χρήμα των κρατικών προϋπολογισμών, προς τους άπληστους τραπεζίτες και από την άλλη ν΄ αφαιρούν τις συντάξεις, τα μεροκάματα και τους μισθούς των εργαζομένων και ταυτόχρονα να δημιουργούν στρατιές ανέργων και κοινωνίες χειμαζόμενες από πείνα, φτώχεια και δυστυχία. Σαν δεν ντρέπονται οι λωποδύτες!

Ο καπιταλισμός, ως σύστημα κοινωνικο-οικονομικό και πολιτικό, βρίσκεται σε μεγάλη κρίση και προκειμένου να διατηρείται, ρίχνει την κρίση του στις πλάτες των λαών. Δηλαδή την κρίση την πληρώνουν οι κοινωνίες της δεύτερης και της τρίτης ταχύτητας με την UNDER CLASS, ήτοι την "Υπόταξη", στην οποία ανήκουν οι άνεργοι, οι φτωχοί και οι πεινασμένοι, ενώ η HIGH CLASS, ήτοι η "Υψηλή Τάξη", μπορεί, σε μια κρίση, να ελαττώνει τα υπερκέδη της, ουδέποτε, όμως τα κέρδη της. Άρα, ο καπιταλισμός, ποτέ δεν χάνει οικονομικά, ούτε μέσα στη γενική, ως σύστημα, κρίση του. Πάντοτε βγαίνει κερδισμένος από οποιαδήποτε κρίση.

Τελικά, την κρίση του τζογαδόρικου, σήμερα, καπιταλισμού την πληρώνουν, όπως τώρα και πάντοτε, οι λαοί. Το σύστημα είναι τόσο διεφθαρμένο και τόσο άρρωστο, που έχουν βλαβεί σοβαρά τα εγκεφαλικά κύτταρα των εκφραστών του και δεν πρέπει να το συντηρούμε, ως λαοί, ως ανθρώπινες οντότητες και προσωπικότητες, διότι μας οδηγούν καθημερινά στον αργό θάνατο. Δεν είμαστε μάζα, όπως μας μεταχειρίζονται. Είμαστε υπάρξεις, με δύναμη που έχουμε και ακόμα δεν αποκτήσαμε συνείδηση της δύναμής μας, για να τη χρησιμοποιούμε ενάντια στους εγκληματίες της ανθρωπότητας.

Κάτι πρέπει να κάνουμε! Σκεφθείτε και εσείς, να σκεφτούμε όλοι. Κάτι πρέπει να κάνουμε! Χρειάζεται να βγούμε από το λήθαργο, από το καβούκι μας. Ν’ αλλάξουμε νοοτροπία, στάση ζωής, σκέψης, έκφρασης και δράσης.

Χρειάζεται να δράσουμε, να πράξουμε, να αντιδράσουμε, να αντισταθούμε. Δεν πάει άλλο! Δεν μπορεί οι λίγοι να αποφασίζουν για τους πολλούς και χωρίς τους πολλούς.

Πολλά έχω στο νου μου να προτείνω! Θα πω μόνο μερικά…

Να κηρύξουμε «πολιτική ανυπακοή» απέναντι στις ντιρεκτίβες της Ε.Ε και στους εκβιασμούς των Αμερικανών.

Να κατεβούμε, όλος, όμως, ο λαός - όχι μονοπωλιακά οι ηγεσίες των κομμάτων και των συνδικαλιστών - στις πλατείες, στους δρόμους, μ’ ένα τριαντάφυλλο και ένα κερί, χωρίς βία, συμπλοκές με την αστυνομία, γιατί η βία γεννά βία, που το σύστημα την επιδιώκει, για να επιβάλλει τις αποφάσεις του. Ν’ αλλάξουμε ακόμα και το Σύνταγμα, όπου χρειάζεται, ν’ αλλάξουμε το άρρωστο πολιτικό μας σύστημα, να καταδικάσουμε τα κόμματα της μεταπολίτευσης, τα οποία, είτε ενέχονται στη διαφθορά, στα σκάνδαλα, στην καταλήστευση του δημοσίου χρήματος, είτε τα ανέχθηκαν όλα αυτά. Να καθιερώσουμε την ανάδειξη των αιρετών αξιωμάτων με κλήρωση, μέσα απ’ όλους τους ενεργούς πολίτες και όχι μέσω των κομμάτων, τα οποία έχασαν την εμπιστοσύνη του λαού. Τα κόμματα σήμερα είναι θεσμός αντιλαϊκός και έχουν σοβαρά ελλείμματα δημοκρατίας, που δημιούργησαν επαγγελματίες πολιτικούς, οι οποίοι και τα κόμματά τους, αδρά αμείβονται από τους κρατικούς προϋπολογισμούς. Να αλλάξουμε το σύστημα απονομής της δικαιοσύνης, με άμεσους λαϊκούς θεσμούς, που να υπηρετούν το «Δίκαιο του Λαού» και όχι το «δίκαιο του ισχυρότερου».

Η Ελλάδα, σήμερα, χρειάζεται έναν Αντόνιο Ντι Πιέτρο, το δικαστή που καταδίκασε τους διεφθαρμένους πολιτικούς της Ιταλίας.

Τόσα πολλά έχουμε να κάνουμε! Γιατί δεν κάνουμε κάτι, ως λαός, ενωμένος και όχι κομματισμένος και συνάμα προδομένος; Γιατί αυτή η αδράνεια, αυτή η αδιαφορία, αυτή η υποταγή, αυτή η ασυνεννοησία, αυτός ο ωχαδερφισμός; Τ’ «αφεντικά» μας, της Ευρώπης και της Αμερικής, από τη μια, μας πουλάνε όπλα, για να είμαστε έτοιμοι για πόλεμο και να πεινάμε και από την άλλη, μας ζητάνε, να κόψουμε τους μισθούς, τις συντάξεις, ώστε να μην έχουμε να φάμε, γιατί τάχα καλοπερνάμε, εμείς οι Έλληνες και ζούμε σε βάρος των Ευρωπαίων πολιτών.

Ακόμα, με περίσσεια αυθάδεια; μας είπαν: Για να βγάλουμε τα χρέη μας, να πουλήσουμε τα νησιά μας! Να πουλήσουμε την Ακρόπολή μας! Τι άλλο θα μας πούνε; Δεν μας είπαν, όμως, τι μας χρωστάνε! Κατέστρεψαν, ως κατακτητές, τις περιουσίες μας και σκότωσαν το λαό μας. Και, τώρα, αντί να μας ζητούν μια ταπεινή συγγνώμη, μας βρίζουν, κιόλας, με το να ασχημονούν πάνω στα σύμβολα του πολιτισμού μας!

Κάτι πρέπει να κάνουμε! Ο λαός μας, από μάζα, να γίνει ενεργή δύναμη. Να κτυπήσει τα ντόπια και ξένα κατεστημένα συμφέροντα. Ένας λαός ενωμένος μπορεί. Όμως, μια κυβέρνηση - και καμιά - δεν μπορεί. Η Ελλάδα είναι Χώρα γενέτειρα και παραγωγός του πολιτισμού, αρκεί να το πιστέψουμε, ως λαός, ενώ οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης και η υπερδύναμη των ΗΠΑ, σήμερα, είναι χώρες παραγωγής και εμπορίας όπλων, φαρμάκων και αυτοκινήτων.

Εμείς, μας λένε οι άλλοι ή λένε κάποιοι και από μας, πως δεν παράγουμε τίποτα. Λάθος κάνουν αυτοί που λένε αυτά! Εμείς έχουμε ανθρωπιά, φιλότιμο και λεβεντιά, που δεν παράγουν οι άλλοι. Εμείς έχουμε και μπορούμε να εξάγουμε πολιτισμό.
Αυτοί παράγουν και εξάγουν όπλα, φάρμακα πολλά και βλαβερά και αυτοκίνητα, που όλα αυτά σκοτώνουν τη ζωή.

Μπορούμε να γίνουμε αντικαπιταλιστές, γινόμενοι αντικαταναλωτές.

Μπορούμε να αρνούμαστε, μαζί με άλλους μικρούς λαούς, τα όπλα του πολέμου και της καταστροφής, καθώς και τα φάρμακα μαζικής κατανάλωσης.

Μπορούμε να λέμε: Όχι στον καταναλωτισμό και υπερκαταναλωτισμό, παντός είδους, που παράγει και μας πουλάει ο καπιταλισμός. Περισσότερο αξίζει να παράγεις και να πουλάς τα όπλα του θανάτου ή να παράγεις και να εξάγεις ανθρωπιά και πολιτισμό; Τι προτιμάτε; Διαλέξτε και πάρτε!

Εμείς μπορούμε να μην προσκυνάμε αφεντικά, αλλά να γίνουμε αφέντες στον τόπο μας. Μπορούμε να γκρεμίσουμε τα είδωλα, τις σάπιες ιδεολογίες, που δηλητηριάζουν την ψυχική ενότητα του λαού μας. Μπορούμε, αν γίνουμε Ένα, μια γροθιά, να κάνουμε θαύματα, ενώ, αν είμαστε διαιρημένοι, θα είμαστε οι παντοτινά χαμένοι. Τέλος, μπορούμε να γίνουμε αυτό που είπε κάποτε ο Ρωμαίος ποιητής Οράτιος:
«Η κατακτημένη Ελλάδα, με τον πολιτισμό και τις τέχνες της, υπέταξε το αγροίκον Λάτιον». Κάτι αντίστοιχο μπορούμε να πούμε και σήμερα: Η πολιορκημένη, σήμερα, Ελλάδα της ανθρωπιάς και του πολιτισμού, από τις δυνάμεις της ένοπλης βίας και του ιμπεριαλισμού, μπορεί να σπάσει τα δεσμά και τις αλυσίδες της. Η Ελλάδα, δεν είναι μικρή Χώρα, όπως, ταπεινωτικά, μας λένε. Είναι Μεγάλη και μας φοβούνται οι μεγάλοι! Το σύστημα φοβάται την κριτική σκέψη.

Εμείς έχουμε όπλα πιο ισχυρά από τα όπλα τα πολεμικά. Όμως, το γνωρίζουν και το πιστεύουν αυτό οι νέες γενιές μας; Αν ΝΑΙ, τότε, ας το αποδείξουν στην πράξη, με πράξεις αντίστασης και μαζικής πολιτικής ανυπακοής στις ντιρεκτίβες των ισχυρών! Πρέπει κάτι να κάνουμε! Δεν πάει άλλο! Γίναμε το κλοτσοσκούφι της Ε.Ε και ρεντίκολο των ΗΠΑ, λες και δεν υπάρχει άλλος δρόμος και κόσμος, που μπορούμε να συνεργαστούμε, αλλάζοντας πολιτική ρότα και τότε να δούμε, πως θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί!

Ας κουνήσουμε λίγο το δακτυλάκι μας και μην είμαστε προσηλωμένοι στο δόγμα τού «ανήκομεν εις την Δύσιν».

Έχουμε λίγο τσαγανό;

Ας το αποδείξουμε, ως λαός και μην κάνουμε το νταή μονάχα, με φωνές, κούφια λόγια και έπεα πτερόεντα. (έπεα πτερόεντα, σημαίνει ότι τα λόγια, άμα φύγουν από το στόμα, πετούν και χάνονται)
Αθήνα 11η Απριλίου 2010

γράφει ο Ιωάννης (Ίων) Καρακώστας, συγγραφέας, μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών