Οι ντροπαλοί φίλοι της τρομοκρατίας και οι κατσαρόλες τους...

Διάβασα το κήρυγμα του καφενείου των ντροπαλών φίλων της τρομοκρατίας...

Των ανθρώπων που εξαπατούν με δήθεν προοδευτικές και δημοκρατικές απόψεις εκμεταλλευόμενοι σχήματα και ενδύματα που όμως όπως τα διαπομπεύουν.

Σ ένα από αυτά τα καφενεία επαναλαμβάνεται το ανήθικο παραμορφωτικό καθοδηγητικό και παραπειστικό κήρυγμα περί καλών και κακών τρομοκρατών...

Ο κακός τρομοκράτης είναι πάντα το κράτος και ο,τι το εκφράζει. Από τους δικαστές, τους καταξιωμένους δημιουργικούς ανθρώπους, τους επιτυχημένους. Αόριστα και γενικά συλλήβδην όλοι αυτοί εξισώνονται προς τους απατεώνες, τους εγκληματίες τους εκμεταλλευτές…

Από την άλλη υπάρχουν οι καλοί τρομοκράτες...Οι χλωροί οι ξηροί και τα νέα φιντανάκια που μισούν την ελευθεριά, δολοφονούν όποιον έχει διαφορετική άποψη και με τους λόγους τους ή με την ύπαρξή τους είναι εμπόδιο, όλους δηλαδή που δεν έχουν μιασθεί νοητικά και η κρίση τους λειτουργεί χωρίς δογματικές αγκυλώσεις και ψυχωτική εμμονή.

Οι «καλοκάγαθοι» αυτοί ηθικοί υποστηρικτές της καλής και κακής τρομοκρατίας εν γένει συγγενεύουν και με ένα «ρασοφόρο» επιλεκτικής αγάπης όταν πρόκειται για τους τρομοκράτες, τους βομβιστές ,τους αναρχικούς, και ένα ακατάσχετο οχετό μίσους όταν πρόκειται για τα θύματα τους... αστυνομικούς, πολίτες, ιδεολόγους της άλλης άποψης...

Έτσι στο «θρησκευτικό» νέο-χριστιανικό κήρυγμα που χώρεσε σε μια κατσαρόλα, ουδεμιά αναφορά γίνεται στα έργα και τις πράξεις των συλληφθέντων, στα θύματά τους, τις αποδεδειγμένες προθέσεις τους...Την προηγούμενη αδιάσειστη ομολογία του «καλού» τρομοκράτη ότι «μετανιώνει για τα λάθη του που ήταν δυο.»
Ένα ότι δεν συναρμολόγησε σωστά την βόμβα ώστε να σκάσει(όπως ας πούμε στην περίπτωση του Αφγανού).
Και δεύτερο γιατί άφησε τα αποτυπώματά του πάνω σ’ αυτήν.

Ταυτοχρόνως στην κατσαρόλα τους μαγειρέυται , «σοτάρεται» η συμπάθεια για τους καλούς τρομοκράτες που δήθεν παλεύουν κατά της αδικίας...

Διαβάζω από το νεοχριστιανικό κήρυγμα..

«Κι όσοι τολμήσουν να μιλήσουν και να παλέψουν για τη δικαιοσύνη, το καλύτερο, που έχουν να κερδίσουν είναι οι διωγμοί και οι κατατρεγμοί.»

Δεν είναι φανταστικό!!! Οι βόμβες που σκάνε και δεν σκάνε είναι πάλη για την δικαιοσύνη!!!

Θεωρουσα ότι οι ιερείς, όπως κάποτε στις μέρες μας, θα έπρεπε μάλλον να εξομολογούν να συμβουλεύουν και να νουθετούν χαμένες προσωπικότητες όπως οι εν προκειμένω αξιοκατάκριτοι εγκληματίες τρομοκράτες παρά να εξαπατούν τους ηθικούς ανθρώπους και άπειρους νέους, εκμεταλλευόμενοι τα ράσα που απλός φέρουν.

Θα επαναλάβω ότι διαβάζοντας αυτό και άλλα παρόμοια «καλά κηρύγματα» θυμάμαι τους Δαιμονισμένους του Φ. Ντοστογιέφσκι που με αφορμή μια δολοφονία το 1869 ενός σπουδαστή-μέλους ενός τρομοκρατικού πυρήνα με την καθοδήγηση του Nετσάγιεφ να πλέξει ένα μύθο που έμελλε να γίνει μια τρομερή πραγματικότητα.

O ήρωας (τρομοκράτης) του έργου του Ντοστογιέφσκι λέγεται Bερχοβένσκι. Σύμφωνα μ’ αυτόν, οι τρομοκράτες βρίσκουν στην πορεία της δράσης τους πλήθος απρόσμενους -εκ πρώτης όψεως- συμμάχους.

Διαβάστε πως:

«Aκούστε, στην αρχή θα ξαμολήσουμε φασαρίες,(βιαζόταν τρομερά ο Bερχοβένσκι, αρπάζοντας κάθε λίγο και λιγάκι τον Σταυρόγκιν απ΄ τ’αριστερό μανίκι.)
Σας το’χω ξαναπεί, θα τρυπώσουμε μέσα για μέσα στο λαό. Tο ξέρετε πως από τώρα κιόλας είμαστε τρομερά δυνατοί! Δικοί μας δεν είναι μονάχα κείνοι που σφάζουν και καίνε, ούτε κείνοι που πυροβολούν όπου τους καπνίσει ή εκείνοι που δαγκώνουν. Κάτι τέτοιοι μας είναι εμπόδιο και τίποτ’ άλλο. Εγώ δεν ανέχομαι τίποτα χωρίς πειθαρχία. Γιατί εγώ είμαι απατεώνας, δεν
είμαι σοσιαλιστής, χα-χα-χα! Ακούστε, τους έχω κιόλας μετρήσει: ο δάσκαλος που περιγελάει μαζί με τα παιδιά το Θεό τους και το λίκνο τους, είναι
κιόλας δικός μας. O δικηγόρος που υπερασπίζεται τον μορφωμένο δολοφόνο λέγοντας πως είναι πιο ανεπτυγμένος απ’ τα θύματά του και πως δεν είχε άλλο τρόπο ν΄αποκτήσει λεφτά παρά σκοτώνοντας, είναι κιόλας δικός μας. (...) Οι ένορκοι που αθωώνουν τους δολοφόνους, είναι δικοί μας. O εισαγγελέας που τρέμει στη δίκη μη τυχόν και δεν φανεί αρκετά προοδευτικός, είναι δικός μας, δικός μας.
Οι διοικητικοί υπάλληλοι, οι λογοτέχνες, ω, είναι πολλοί οι δικοί μας, πάρα πολλοί, κι ούτε οι ίδιοι δεν το ξέρουν».

Κι αυτοί το ίδιο άνοστο και βλαβερό φαγητό μαγειρεύουν στην πολυκαιρισμένη βρωμερή κατσαρόλα τους..

Ιάσων

Σχόλιο apneagr: Αγαπητέ Ιάσων οι τρομοκράτες είναι πάντα τρομοκράτες χωρίς ταμπέλες και υποκοριστικά και δυστυχώς υπάρχουν και στις δυο πλευρές, και από την πλευρά των "καλών" και από την πλευρά των "κακών".

Το κείμενο που αναφέρετε ο Ιάσων θα το βρείτε εδώ>>