Κόκκινες και μαύρες σκιές...στην χώρα του Φωτός!

Τόσο πολυμέτωπη επίθεση, εν καιρώ ειρήνης, δεν έχουμε δεχθεί ξανά.

Σφάζουν με πρωτοφανή αγριότητα, που δεν δικαιολογείται σε τόσο μαζικό επίπεδο, εγκληματολογικά, ασχέτως εάν οι άγριες δολοφονίες συνοδεύονται από ληστείες. Το γεγονός ότι κύριος στόχος είναι οι ηλικιωμένοι, καταδεικνύει ότι τα δίποδα που τους εκτελούν δεν δρουν από μόνοι τους. Κάποιοι τους έχουν αμολήσει από τις σπηλιές των πιο αρρωστημένων αιμοδιψών υπανθρώπων. Επιδιώκουν την αμέτρητη διασπορά φόβου και παράλυσης, νοητικής και σωματικής, που επιφέρει αυτός.

Σκορπίζουν απελπισία και αδιέξοδα, οδηγώντας, τους πιο αδύναμους, σε ενέργειες με τραγικό τέλος για την ζωή τους και οδυνηρή συνέχεια για αυτούς που αφήνουν πίσω τους. Επιδιώκουν, με αυτόν τον τρόπο, να... αφοπλίσουν κάθε διάθεση για ψύχραιμη αντιμετώπιση των δυσκολιών, που με ύπουλο τρόπο φόρτωσαν χιλιάδες οικογένειες τα τελευταία χρόνια.

Μας έχουν αφήσει στην ανηλεή λεηλασία, των σπιτιών και των περιουσιών μας, από βρωμερά υποκείμενα που μόνο σκοπό έχουν την, και με αίμα ακόμη, αποκομιδή όποιου ίχνους βιοποριστικού στοιχείου μας έχει απομείνει.
Επιδιώκουν την πλήρη υποταγή μας στο αναπόφευκτο της βίαιης ανωτερότητάς τους.

Έχουν γεμίσει τις πόλεις μας με λαθραίους μετανάστες αλλά και αδίστακτους αλλογενείς κακοποιούς, επιτρέποντάς τους, στο όνομα της αριστερόστροφης λοβοτομημένης υποκουλτούρας τους, να καταλαμβάνουν άθλια σπίτια μεν που τα διατηρούν αθλιότερα δε, ως προκεχωρημένα φυλάκια εξορμήσεων είτε για επαιτεία, είτε για παρεμπόριο, είτε για εγκληματικές πράξεις είτε απλά για κατάληψη χώρου με σκοπό την απομάκρυνση γηγενών και αλλοίωση της φύσης των γειτονιών. Επιδιώκουν την εθνική μας απονεύρωση και ταυτόχρονα την μετάλλαξή μας σε κάτι μη Ελληνικό.

Έχουν εξαπολύσει πρωτοφανή επίθεση, εισοδηματική, οριζοντίως και καθέτως, σε όλον τον οικονομικά ενεργό πληθυσμό, αφού πρώτα τον εξοικείωσαν με την νοοτροπία του "ξοδεύω άρα υπάρχω".
Ότι μας έδωσαν, με δανεικά, τα αρπάζουν πίσω στο πολλαπλάσιο, για να μπορούν αυτοί να παραμένουν οιονεί διαχειριστές, της δικής μας αμετροέπειας και της δικής τους απατεωνιάς, και επ' ουδενί πολιτικοί άρχοντες. Επιδιώκουν την οικονομική μας εξαθλίωση προς όφελος των ιδίων και των παγκόσμιων αρπακτικών.

Και επειδή τα εισοδήματα δεν έχουν πλέον και ιδιαίτερη αξία, επιτίθενται μαζικά στην ακίνητη περιουσία του κράτους και των πολιτών αλλά και σε όλες εκείνες τις επιχειρήσεις που το κράτος δημιούργησε για να ωφελεί τους πολίτες του..
Την μόνη, δυστυχώς, διαχρονικά αξία που είχε καταφέρει ο Έλληνας να διαφυλάξει και που την είχε ταυτίσει με την κοινωνική του οντότητα.
Απειλείται έτσι, αφ' ενός η ατομική ιδιοκτησία, ως κοινωνικό αγαθό, και αφ' ετέρου η κρατική ιδιοκτησία, ύψιστο Εθνικό καθήκον. Επιδιώκουν την αρπαγή της Ελλάδας.

Η εξωτερική μας πολιτική, είναι ωσεί παρών σε όλους τους κρίσιμους τομείς όπως, υπεράσπιση εδαφικής ακεραιότητας, παρουσία σε διεθνείς οργανισμούς, απόκρουση ύπουλων προσπαθειών δημιουργίας αντεθνικών εν τοις πράγμασι δεδομένων, συμμαχίες με κράτη που έχουμε κοινά συμφέροντα και τόσα άλλα. Επιδιώκουν την συνέχιση της άνευ όρων παράδοσης και την διατήρηση της αποικιακής μορφής του Ελληνικού κράτους.

Η εσωτερική πολιτική, οδηγεί σε πλήρη αποκαθήλωση κάθε κοινωνικής πρόνοιας σε τομείς όπως, παιδεία, υγεία, πολιτισμός. Επιδιώκουν την, ψυχρά κερδοσκοπική, ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής λειτουργίας του κράτους.

Οι ίδιοι που δημιούργησαν αυτό το πολιτικό περιβάλλον, ιδιαίτερα τα τελευταία 38 χρόνια, είναι οι ίδιοι που το έφθασαν σε αυτό το σημείο και θα προσπαθήσουν να το φέρουν εις πέρας. Μπορεί τα πρόσωπα να αλλάζουν στο πέρασμα του χρόνου, ο πολιτικός μανδύας όμως είναι ο ίδιος. Μπορεί οι εκφάνσεις του μηχανισμού να διαφοροποιούνται κατά καιρούς, με σκοπό την αλλοίωση της οπτικής των πολιτών μέσω ιδεολογικών πυροτεχνημάτων, η ζωοποιός του ουσία όμως παραμένει αναλλοίωτη.

Τεράστιες οι ευθύνες μας, και ας έχουμε τις δεκάδες δικαιολογίες που προκύπτουν από το περιβάλλον που βιώσαμε από την "απελευθέρωση" του '21 μέχρι και σήμερα.

Μας έταξαν Ελευθερία από τον Τούρκο, και μας έδωσαν την σκλαβιά της λίρας και του φράγκου.
Μας έταξαν χαμένες Πατρίδες και μας έδωσαν αίμα και τρεις φορές προσφυγιά.
Μας υμνολογούσαν για την αντίσταση στους κατακτητές και μας αποζημίωσαν με εμφύλιο, διάλυση και δάνεια.
Μας έσωζαν από το φαύλο πολιτικό σύστημα και μας παρέδιδαν σε ένα ακόμα πιο φαύλο.
Μας έταζαν μία νέα Ευρωπαϊκή προοπτική και μας παρέδιδαν σε Αμερικανόφερτους απατεώνες.
Μας έταζαν κοινωνική δικαιοσύνη και εκσυγχρονισμό και μας έχωναν ακόμα πιο βαθιά στον λάκκο των τοκογλύφων.
Μας έταζαν επανίδρυση του κράτους και χάρισαν το τάμα στους νταβατζήδες.
Μας έταζαν ότι λεφτά υπάρχουν και άρπαξαν ότι είχε μείνει ενώ ταυτόχρονα μας πούλησαν και το μέλλον μας.
Και τώρα μας προτρέπουν να τους εμπιστευθούμε και πάλι, να τους δώσουμε αυτοδυναμία και να τους λύσουμε τα χέρια για να μπορέσουν να μας δέσουν πισθάγκωνα επειδή είναι αναπόφευκτο.

Στην αρχή ελάχιστες φωνές ανεδείκνυαν όλα αυτά τα δεινά μέσα από τα αχανή κύματα του διαδικτύου, καθ' ότι οι ευρείες πηγές πληροφόρησης ανήκαν στους ίδιους που μας δυνάστευαν. Στην πορεία όμως, πλήθυναν οι φωνές και οι αδέσμευτοι νόες. Σε αυτό όμως το διάστημα που μεσολάβησε παρατηρήθηκαν ταυτόχρονα διαφορετικές αντιδράσεις.

Ο κόσμος άργησε να συνυφαστεί με το νέο ρεύμα πληροφόρησης, μέχρι να εκπαιδευθεί και να προσαρμοσθεί στους νέους τρόπους αναζήτησης της αλήθειας. Το σύστημα, αντιλήφθηκε την απειλή που ανέτειλε και φρόντισε να οπλιστεί με αντίμετρα που εκδηλώθηκαν, είτε με μαζική παρουσία στον χώρο με σκοπό την υπερ(παρα)πληροφόρηση, είτε με την εξαγορά, μέσω της φιλοδοξίας ή και του χρηματισμού, σημαντικών ιστοσελίδων που συγκέντρωναν μεγάλη αναγνωσιμότητα, είτε ακόμα με απόπειρες φίμωσης μικρότερων ιστοσελίδων ή και σοβαρών σχολιαστών. Στην πορεία όμως προέκυψε και η ανάγκη δημιουργίας νέων, ή "προσαρμογής" παλαιών, προσωποπαγών ιστοσελίδων, που ταυτόχρονα, θα απέκρουαν με χαλαρότητα μεν τις κομματικές κριτικές, θα ανεδείκνυαν δε τις ηγετικές φιλοδοξίες νεόκοπων αρχηγών.

Σήμερα, όλα όσα αναφέρω στην αρχή της ανάρτησης, δεν παραμένουν στην αφάνεια των μαχητικών ιστολογίων, αλλά δημοσιοποιούνται ευρέως από εκατοντάδες ιστοσελίδες που παίζουν τον ρόλο της καθημερινής ενημέρωσης του κοινού. Ταυτόχρονα όμως, αυτή η άπλετη δημοσιοποίησή τους, δεν έχει φέρει την αντίδραση που θα περίμενε κάποιος. Ενώ δηλαδή, όλο και περισσότερος κόσμος συζητά σε καθημερινή βάση όλα τα αποτρόπαια που γίνονται, τα αντιμετωπίζει ουσιαστικά σαν μέρος πλέον της ζωής του. Τα κλικ και τα λάικ δεν καταλογίζονται ως αποτέλεσμα συνειδητοποίησης και προετοιμασία αντίδρασης. Άρα, ή κάτι κάνουμε λάθος ή κάτι μας έχει διαφύγει, ή πρέπει να περάσουμε σε ένα επόμενο στάδιο.

Δεν αρκεί πλέον η καθημερινή ανάδειξη που αποτυπώνει όλο το εύρος της προδοσίας που τελείται. Το μόνο που καταφέρνει πλέον είναι η γρήγορη προσπέλαση των τίτλων και αραιά και που κάποιο σχόλιο επιτιμητικό.
Δεν πρέπει να συνηθίσουμε στην εικόνα του θανάτου, της απελπισίας, της απειλής, της υποταγής, του φόβου, της ανέχειας και της παράδοσης.

Οι πολυσύχναστες ιστοσελίδες που "θεωρητικά" προσφέρουν μία πολυποίκιλη ενημέρωση, κυρίως όμως πολιτική φιλολογία, μαζί με μπόλικη προπαγάνδα, διαχειρίζονται από "ύποπτους" διαχειριστές και είναι γεμάτες με επαγγελματίες αναγνώστες-σχολιαστές. Το δε κοινό που σχολιάζει, είναι αρκούντως φανατικά προσκείμενο στην γραμμή που έχουν χαράξει άλλοι για αυτούς. Τα διαμάντια παραμένουν στα λιγότερο δημοφιλή ιστολόγια.

Οι αιτίες είναι πλέον γνωστές.
Τα πρόσωπα που κρύβονται πίσω από τις αιτίες, επίσης γνωστά.
Τα οδυνηρά αποτελέσματα, αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο.

Η δυστυχία μας έγκειται στο ότι, ο μόνος τρόπος έκφρασης και δράσης για ομαλή αλλαγή της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας, είναι οι εκλογές που δεν φαίνεται να προ κυρήττουν. Εκλογές όμως, που είναι κομμένες και ραμμένες στα μέτρα τους. Έτσι, το πλήθος των κομμάτων, κινημάτων, οργανώσεων και μετώπων που έχουν παρουσιασθεί, είναι, θεωρητικά και πρακτικά, αδύνατον να συν-επικοινωνήσουν και να δημιουργήσουν μία ενιαία γραμμή αντίδρασης. Χώρια το γεγονός ότι η μεγαλύτερη, ουσιαστικά, κρίση που περνάμε, είναι αυτή της εμπιστοσύνης, πολιτικής αλλά και κοινωνικής.

Τα διλήμματα που θέτουν οι μαριονέτες της πολιτικής, είναι εκβιαστικά και αδιέξοδα. Η παραμονή στο Ευρώ, με αυτούς τους ηγέτες, εντός και εκτός και με αυτήν την νοοτροπία, όχι μόνον δεν μας διασφαλίζει ένα καλύτερο μέλλον, αλλά τουναντίον προδιαγράφει ένα αύριο σκοτεινό και αδηφάγο.
Η έξοδος από το Ευρώ, με τους αμφιλεγόμενους υπερασπιστές της, με διαλυμένη οικονομία και κοινωνία, προδιαγράφει με την σειρά της τα ίδια αποτελέσματα.

Οι σημερινοί κυρίαρχοι της Ευρώπης δεν μας γουστάρουν, ή απλά εμφανίζονται τοιουτοτρόπως "εχθρικοί" και προκλητικοί, για να μην στρέψουμε όλο το μένος μας στις πολιτικές μαριονέτες τους; Μας έχουν ακόμη ανάγκη, για να μην καταρρεύσει το οικονομικό σαθρό οικοδόμημα που έχουν φτιάξει σε αγαστή συνεργασία με τους υπερατλαντικούς συμμάχους - αντιπάλους τους, ή είναι η προμετωπίδα για τα γεωπολιτικά τους ποθούμενα; Ερωτήματα παρόμοια έχουν τεθεί και απαντηθεί από ειδικούς και μη.

Από την άλλη, Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς Ελλάδα, με ότι ενυπάρχει σε αυτήν την έννοια και όχι απλή λέξη, δεν μπορεί να σταθεί. Διότι, το ουσιώδες διακύβευμα δεν είναι το οικονομικό, αλλά όλα τα υπόλοιπα. Άρα, η επιδίωξη της ομοσπονδοποίησης που επιχειρείται ως μέρος μίας εκ βάθρων τροποποίησης του παγκόσμιου χάρτη, με τον Γερμανό κυρίαρχο, είναι η μεγάλη απειλή για όλους τους Ευρωπαίους πολίτες. Όλους; Όχι βέβαια, διότι υπάρχουν λαοί που πάντα τους άρεσε ένας δυνάστης δυνατός και στιβαρός.

Η Ελλάδα, από ιδρύσεως της ως κράτος, είχε και έχει πολλούς εσωτερικούς εχθρούς, που οι προσωπικές τους βλέψεις, κυρίως όμως αυτές των εντολοδόχων τους, καθορίζουν αποφάσεις που αφορούν όλη την Ελλάδα.
Είναι αυτοί, που με γνώμονα την διατήρηση της οικονομικής και συνεπακόλουθα πολιτικής εξουσίας τους, βρίσκονται πίσω από πολλές αποφάσεις που υποτίθεται ότι διέταξε η τρόικα και εξετέλεσε, στην αρχή το ΠΑΣΟΚ και στην συνέχεια η παράνομη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Είναι οι ίδιοι όπου χρόνια τώρα, οριοθετούν τον βαθμό "ανεξαρτησίας" μας.

Επιπλέον, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών μας, είναι ακόλουθοι του δόγματος "ανήκωμεν εις την Δύσιν". Η παραπλανητική δήλωσις, "η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες", χάθηκε ανάμεσα σε δύο υπερμεγέθη στήθη.
Άρα, σύμφωνα με αυτούς τους πολιτικούς, δεν ανήκουμε σε εμάς, διαφορετικά θα έλεγαν ότι "προσκείμεθα φιλικά προς την Δύσιν". Και έχουν πολύ μεγάλη σημασία οι λέξεις και οι έννοιες που περιέχουν, διότι αποτυπώνονται σε μυαλά απαίδευτα, κομματικοποιημένα και μπερδεμένα.

Η τελευταία στροφή προς Ρωσία, αρχικά, και Ισραήλ μετέπειτα, ως εναλλακτικών συμμάχων και η έξωθεν μονόπλευρη αντίδραση, από την Δύση, εμπεριέχει θολά σημεία και για τις δύο επιλογές και αφορούν, τα ανταλλάγματα που ένας διαχρονικά αδύναμος εταίρος υπόσχεται, διακινδυνεύει, αλλά και δύναται να διαθέσει.

Δέον να σημειωθεί ότι, εκτός όλων των άλλων, έχουμε πλήρη άγνοια των όσων διαδραματίζονται στα κέντρα αποφάσεων, αλλά και μεταξύ των υποτιθέμενων αντίπαλων κομμάτων. Δεν είναι, θεωρώ, τυχαία τα φαινόμενα της μαζικής απόσυρσης από το προεκλογικό πανηγύρι, στελεχών και από τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, ιδίως από το ΠΑΣΟΚ. Ούτε βεβαίως, η μετατόπιση πρωτοκλασάτων στελεχών μεταξύ όμορων ιδεολογικά κομμάτων, με αντίστοιχη ενδυνάμωση και αποδυνάμωση των δεξαμενών, στις οποίες κινούνται ιδεολογικά ρεύματα των οπισθίων. Αλλάζουν τα σκηνικά και οι μαριονέτες ηθοποιοί, ενώ το "έργο" παραμένει το ίδιο. Οι όποιες αποσύρσεις επιτελούνται, ενώ δεν αξίζουν μία σε επίπεδο ανακύκλωσης, μας έχουν στοιχίσει πολύ ακριβά.

Η ειλικρίνεια, η ανιδιοτέλεια, η καθαρότητα και η μεστή πολιτική νόηση και βούληση, απουσιάζουν σε τραγικό βαθμό. Αντίθετα, οι αλληλοκατηγορίες, με ή χωρίς λάσπη, οι μεγαλοστομίες, οι κούφιες και ασαφείς υποσχέσεις, πλεονάζουν. Η φαινομενική ενδυνάμωση των άκρων, όχι μόνο δείχνει την απελπισία των πολιτών, αλλά ταυτόχρονα ανασύρει στην επιφάνεια την επιπολαιότητα που κατατρέχει, διαχρονικά, την ρηχή και κοντόφθαλμη πολιτική σκέψη της κρίσιμης πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος.
Υπάρχουν επιλογές;
Συνεχίζεται...

από το Ο νοών...νοείτω