Ο Δούρειος Ίππος της νομιμότητας

Τα νομικά πλαίσια στα οποία κινούνται οι νόμοι που δημιουργούν τα κοινοβούλια της δυτικής Ευρώπης αποτελούν τους οδηγούς της συμπεριφοράς των πολιτών. Η προπαγάνδα των νεοταξιτών έχει πείσει τους πάντες ότι ένας κακός νόμος είναι καλύτερος από την παντελή έλλειψή του. Στα πλαίσια της λογικής αυτής τα συντάγματα των δυτικών κρατών θεωρούνται μεγάλα επιτεύγματα, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι παρά νέες πρόσθετες ρυθμίσεις για την επίτευξη της παγκοσμιοποίησης του καταναγκασμού και του ελέγχου.

Η παγκόσμια προπαγάνδα προώθησε κατά καιρούς διάφορες θεωρίες, τόσο στο πολιτικό, όσο και...στο επιστημονικό πεδίο, που είχαν σαν βασικό τους στόχο την προώθηση της αθεΐας και την απομάκρυνση των χριστιανών από τους κόλπους της εκκλησίας. Η μέθοδος ήταν απλή. Δημιουργείται ένα ρεύμα, μια τάση φευγάτη, ασυνήθιστη, έξω από τα καθιερωμένα πρότυπα και υποστηρίζουν ότι αυτή είναι "της μόδας". Μέσα από την προπαγάνδα και τη συστηματική προώθηση προτύπων σκέψης πέτυχαν κατά καιρούς να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη και να στρέψουν τις λαϊκές μάζες σε καταστροφικές κατευθύνσεις.

Η μελέτη της ιστορίας και η βαθιά της γνώσης αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές προτεραιότητες των παγκοσμιοποιητών. Γιατί τα αποτελέσματα του παρελθόντος, όπως λένε, τους δίνουν τις απαραίτητες γνώσεις και εμπειρίες για να οριοθετήσουν με ασφάλεια τις σημερινές και μελλοντικές τους ενέργειες. Αυτά, βέβαια, τα εφαρμόζουν μόνο για τους πιστούς υπαλλήλους τους, αφού αυτήν την εμπειρία της γνώσης επιζητούν να αποστερήσουν από τους λαούς, οι οποίοι είναι χρήσιμοι μόνο όταν λειτουργούν σαν μάζα με έντονα τα χαρακτηριστικά του αγελαίου πλήθους.

Πριν την απορρόφησή του στο γκρι παγκόσμιο αγελαδοποιημένο πλήθος, κάθε λαός πρέπει να χάσει την ταυτότητά του, την ιστορική του μνήμη, την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνειά του. Πρέπει να μετατραπεί σε μια άθλια και φθηνή αγέλη χωρίς σκέψη και χωρίς κρίση και κατόπιν να συγχωνευτεί στο χωνευτήρι ενός παγκοσμίου λαού με την ίδια τυποποιημένη συμπεριφορά και τις ίδιες αντιδράσεις απέναντι σε όλα τα ερεθίσματα της παγκόσμιας κυβέρνησης.

Η επίτευξη του στόχου αυτού απαιτεί, σε ένα πρώτο επίπεδο, βαθιά γνώση των ιδιαιτεροτήτων του κάθε λαού, της ιστορίας του και του χαρακτήρα του. Για το λόγο αυτό δημιουργήθηκαν ινστιτούτα και πανεπιστημιακές σχολές που αναλαμβάνουν τις απαραίτητες τις απαραίτητες έρευνες για τις μελέτες αυτές. Η γνώση που συγκεντρώνεται, μεταβιβάζεται μέσω των υπαλλήλων της Νέας Τάξης στις δεξαμενές σκέψης, αναλύεται, ταξινομείται και καταχωρείται και στην συνέχεια ακολουθούν οι προτάσεις και τα σχέδια που θα εφαρμοστούν σε διάφορους λαούς, ομάδες, έθνη και μειονότητες, πάντα με την μορφή των νόμων του κράτους.

Για παράδειγμα, ο Χένρυ Κίσσινγκερ ειδικά για τους Έλληνες είπε ότι "είναι ένας πολύ δυσκολοκυβέρνητος λαός. Για τον λόγο αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες."*

Όλα αυτά δεν τα είπε, βέβαια, στην τύχη, αλλά ήταν οι προτάσεις των δεξαμενών σκέψης εκείνης της εποχής. Μερικοί θέλησαν να διαψεύσουν τις δηλώσεις αυτές, αλλά διαψεύστηκαν και αυτοί, αφού από το 1979 και μετά, άρχισαν να γίνονται σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση που οριοθέτησαν οι δεξαμενές σκέψης.

Στην Ελλάδα, το πρώτο βήμα ήταν η κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών από τον Γεώργιο Ράλλη, ο οποίος αργότερα ομολόγησε ότι αυτό ήταν μέγα σφάλμα. Αργότερα, επί πρωθυπουργίας του Ανδρέα Παπανδρέου, επεβλήθη το μονοτονικό, και τη δεκαετία του '90 άρχισε η συστηματική αλλοίωση του τρόπου διδασκαλίας στα σχολεία, με την εισαγωγή πολλαπλών πανελληνίων εξετάσεων, που ενίσχυαν τη μηχανική και επιφανειακή απορρόφηση της γνώσης, αλλά και την υποβάθμιση της διδασκαλίας της ιστορίας και των θρησκευτικών, αλλά και της γεωγραφίας, που αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του μηχανισμού διεύρυνσης του πνευματικού ορίζοντα κάθε παιδιού.

Όταν, λοιπόν, επιτευχθεί η χαϊβανοποίηση μέσα από τον καταναλωτισμό και την τυποποίηση των επιδιώξεων, όταν δηλαδή επιβάλουν μια ενιαία, μια κοινή συμπεριφορά σε όλους, τότε αρχίζει η επίθεση της επιβολής του τρόμου από τα ΜΜΕ, κυρίως από την τηλεόραση, με σκοπό να πανικοβληθούν οι πάντες, φοβούμενοι μήπως χάσουν αυτά που με πάθος επεδίωκαν για μια ζωή ολόκληρη.

Εδώ μας έρχεται αυθόρμητα στο νου η ρήση του Χριστού "Μην συσχηματίζεσθε τω αιώνι τούτω", που έχει πολλαπλές ερμηνείες. Μια από αυτές είναι το να μην κάνουμε ό,τι λέει το ρεύμα και η μόδα, που μας οδηγεί εκεί που θέλουν τα διεθνή λαμόγια.

Όποιος, πάντως, αντιδράσει στα σχέδιά τους αμέσως ονομάζεται εχθρός της κοινωνίας και όντας παράνομος, διώκεται συστηματικά.

Το νόμιμο, βλέπετε, δεν είναι πάντα ηθικό, αλλά είναι καταναγκαστικό. Με δυο λόγια, δεν μπορεί κάποιος να πει ότι δεν αναγνωρίζει την εξουσία της κυβέρνησης ενός τόπου, ούτε να πει ότι δεν αναγνωρίζει, για οποιονδήποτε λόγο, την εξουσία ενός κράτους να εφαρμόσει τους νόμους του. Καθώς κομμάτι κομμάτι τα σχέδια της Νέας Τάξης μετατρέπονται σε νόμους των διαφόρων κρατών, εκείνοι που αρέσκονται να να πιστεύουν ότι ζουν σε έναν απλό κόσμο, στον οποίο όλα τα κακά οφείλονται κυρίως στο ότι κάποιοι είναι αδηφάγοι, όσον αφορά τα κέρδη τους, τότε πλανώνται πλάνην οικτρά. Έτσι, και αυτοί και τα παιδιά τους αναπόφευκτα θα δεχτούν σαν θεμιτές τις απαιτήσεις των όποιων νόμων έχουν ψηφιστεί για αυτούς από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους τους, κατά διαταγή της Νέας Τάξης.

*Η ακριβής δήλωση του Κίσσινγκερ, από το 1994, έγινε στην αγγλόφωνη τουρκική εφημερίδα "Turkish Daily News" και έχει ως εξής:

"The Greek people are anarchic and difficult to tame. For this reason we must strike deep into their cultural roots: Perhaps then we can force them to conform. I mean, of course, to strike at their language, their religion, their cultural and historical reserves, so that we can neutralize their ability to develop, to distinguish themselves, or to prevail; thereby removing them as an obstacle to our strategically vital plans in the Balkans, the Mediterranean, and the Middle East."

«Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος. Για τον λόγο αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως να μπορέσουμε να τον αναγκάσουμε να συμβιβαστεί. Εννοώ, φυσικά, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, ή να επικρατήσει. Με τον τρόπο αυτό θα εξαφανίσουμε τα εμπόδια που μας θέτει στα ζωτικής σημασίας στρατηγικά σχέδιά μας στα Βαλκάνια, στη Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή»

από το Ας μιλήσουμε επιτέλους