Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν αλλάζουμε...

Βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού. Στην κορύφωση της λειτουργίας της τουριστικής βιομηχανίας. Φέτος όλα ξεκίνησαν ελπιδοφόρα. Τα γεγονότα στην Αφρική είχαν δημιουργήσει βάσιμες ελπίδες ότι η Ελλάδα θα δεχότανε φέτος περισσότερους τουρίστες. Όπως και συνέβη. Δεν είχαμε όμως προβλέψει τα όσα συνέβησαν με τους ταξιτζήδες. Ή αλλιώς, είχαμε ξεχάσει πόσο ανίκανο είναι το κράτος μας και πόσο καταστροφικοί οι πολιτικοί μας...

Οι εικόνες της ντροπής κάνουν εδώ και πολλές μέρες το γύρο του κόσμου. Δεν είναι ευχάριστο να μην σε αφήνουν κάποιοι να κατέβεις από το... κρουαζιερόπλοιό σου ή να σε αναγκάζουν να περπατάς εκατοντάδες μέτρα για να φτάσεις στο αεροδρόμιο ή στο λιμάνι. Οι ταξιτζήδες από την πλευρά τους κάνουν αυτό που δεκαετίες τώρα κάνει κάθε κοινωνική ή επαγγελματική ομάδα που θεωρεί ότι αδικείται: «Αγωνίζεται», αυθαιρετώντας σε βάρος όλων των υπολοίπων, βέβαιη ότι δεν θα τιμωρηθεί στο τέλος κάποιος.

Το κακό είναι ότι δεν χρειάζεται να βρεθεί κάποιος κακόβουλος ανταγωνιστής μας για να μας δυσφημίσει. Το κάνουμε εμείς μόνοι μας. Ελάτε στην θέση του Αμερικανού που συγκεντρώνει χρόνια τώρα χρήματα για να μπορέσει να επισκεφτεί την Αθήνα και την Ακρόπολη (ναι υπάρχουν ακόμη εραστές της Αρχαίας Ελλάδας). Κι έχετε αγοράσει μία κρουαζιέρα. Φτάνετε, λοιπόν, στον Πειραιά και εκεί σας ενημερώνουν ότι «χάσατε»! Δεν μπορείτε να κατέβετε από το πλοίο, επειδή οι Έλληνες ταξιτζήδες αντιδρούν στην απελευθέρωση του επαγγέλματός τους. Όταν γυρίσετε στην πατρίδα σας τι θα πείτε στους φίλους σας για τον «μύθο» που ζήσατε;

Σε κάποιους εδώ αυτά μπορεί να φαίνονται αστεία. Ίσως επειδή η Παιδεία μας των τελευταίων δεκαετιών αναγνωρίζει ως πολιτιστικά αγαθά μόνο τα προϊόντα της Ιεράς Οδού. Όπως λίγο παλιότερα της Εθνικής Οδού. Γενικώς μιας οδού, αν όχι του συρμού...

Κάποιοι άλλοι θα αρχίσουν να μας λένε για τα βελανίδια και τους ένδοξους προγόνους μας και θα πουν στο τέλος με έπαρση: «Άμα θέλουν ας έρθουν». Σε αυτούς κάποιος θα πρέπει να εξηγήσει τι έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι για τους βαρβάρους.

Να μην τα ξαναπούμε για τους μεγάλους φωστήρες που αποφάσισαν να παράγουν πολιτική μέσα στο κατακαλόκαιρο. Αυτοί μας τρομάζουν περισσότερο κάθε φορά που αποφασίζουν να «παράγουν» πολιτική. Φόβος και τρόμος, Αληθινή τρομοκρατία...

Με αυτά και με εκείνα φτάσαμε στο σημείο να αφήσουμε ανεκμετάλλευτη και αυτή την μικρή ευκαιρία που μας παρουσιάστηκε και να επαναλαμβάνουμε για άλλη μια φορά τα ίδια και τα ίδια. Αν το στοίχημα είναι «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», αυτό το οποίο γνωρίζουμε στα σίγουρα είναι ότι δεν αλλάζουμε.
Για τα υπόλοιπα ρωτήστε τους Έλληνες ταξιτζήδες και τον κ. Ραγκούση...
γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

από το capital