Το ρέκβιεμ της συναίνεσης

Αν και στην πολιτική ποτέ δεν λες «ποτέ», η συζήτηση που έγινε την Κυριακή στη Βουλή, μεταξύ των πολιτικών αρχηγών, απετέλεσε το ρέκβιεμ της συναίνεσης. Τουλάχιστον με τους σημερινούς πρωταγωνιστές στις θέσεις τους.

«Η σωτηρία του ΠΑΣΟΚ…»
Μετά τον ανασχηματισμό της κυβέρνησής του ο κ. Παπανδρέου ουσιαστικά παρέδωσε τα κλειδιά στον βασικό του πολιτικό αντίπαλο, ο οποίος ως βασική του προτεραιότητα έχει τη δημιουργία ευνοϊκότερων συνθηκών για μια προσφυγή σε πρόωρες εκλογές.

Γνωρίζουν ότι τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά. Για το λόγο αυτό με τον ανασχηματισμό επιχειρήθηκε να σωθεί πρωτίστως το ΠΑΣΟΚ και δευτερευόντως η Κυβέρνηση!

Αρκετοί διαφωνούντες ανέλαβαν σημαντικά πόστα, για να... απορροφήσουν αντιδράσεις και κραδασμούς, ενώ από το νέο οικονομικό επιτελείο (όπου κομβικό ρόλο έχει ένας κατά δήλωσή του ..αντιμνημονιακός) άρχισαν ήδη οι πρώτες διαρροές για …ηπιότερες ρυθμίσεις! Αρκετά από τα μέτρα που είχε προτείνει ο κ. Παπακωνσταντίνου και ψηφίστηκαν μάλιστα από την αρμόδια επιτροπή της βουλής, …βελτιώνονται! Στόχος να καμφθούν οι κοινωνικές αντιδράσεις και να αποκατασταθεί η ηρεμία στο εσωτερικό του Κινήματος. Όμως, για να …σφυρηλατηθεί η εσωκομματική ενότητα, πρέπει να επαναπροσδιοριστεί και ο εξωτερικός …εχθρός. Αυτός βρέθηκε και είναι ο Σαμαράς!

Ο …παραιτημένος πρωθυπουργός, που την Τετάρτη ήταν πρόθυμος να τα παραδώσει όλα, αναζητώντας σωτηρία στη στήριξη του Σαμαρά, τώρα επιχειρεί να διαμορφώσει νέες συνθήκες αντιπαράθεσης, με εσωκομματικούς όρους.

Το σύστημα εξουσίας …
Ο ανασχηματισμός και τα επακόλουθα επιβεβαίωσαν για μια ακόμα φορά, ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ένα σύστημα εξουσίας με ισχυρό ένστικτο επιβίωσης. Αυτό ως απάντηση για όσους έπαιρναν στα σοβαρά τα φληναφήματα του κ. Παπανδρέου περί συναίνεσης. Πολιτικό χρόνο προσπαθούσε να αγοράσει εγκλωβίζοντας την αντιπολίτευση.

Πάγια τακτική του Κινήματος! Ο Α. Παπανδρέου με τη ρητορική του εξουδετέρωση την Αριστερά. Ο Κ.Σημίτης, με τον δήθεν εκσυγχρονισμό του, απευθύνθηκε στα συντηρητικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Ο Γ. Παπανδρέου με τις πομφόλυγες για πράσινη ανάπτυξη, opengov, ηλεκτρονική διακυβέρνηση και άλλες lifestyle επιλογές προσεταιρίστηκε τους απολιτίκ και τους απογοητευμένους από την πολιτική.

Όμως, το σενάριο αυτό εξεμέτρησε τον βίο του γιατί τους …πρόλαβε η οικονομική κρίση. Μια κρίση που διαπερνά και πλήττει όλα τα κοινωνικά στρώματα ανεξαρτήτως πολιτικών τοποθετήσεων. Είναι ο κόσμος που γεμίζει τις Πλατείες. Το ΠΑΣΟΚ ξέρει ότι αν απομονωθεί από τον κόσμο αυτό, θα καταρρεύσει με πάταγο. Προτεραιότητά του είναι να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας μαζί τους.

Το νέο δίλημμα…
Ο κ. Παπανδρέου γνωρίζει ότι, αν πάει στις επόμενες εκλογές με την οικονομία στην κορυφή της ατζέντας, είναι χαμένος από χέρι.
Έτσι την Κυριακή επιχείρησε να θέσει στην κεντρική πολιτική συζήτηση ζήτημα συνταγματικών αλλαγών και άλλων θεσμικών μεταρρυθμίσεων.
Κατά τη γνώμη μου θα είναι το ερώτημα και το δίλημμα της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης.
«Στην οικονομία δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά πράγματα, αλλά σας προτείνουμε τον εκσυγχρονισμό των θεσμών και του κράτους!».
Μια χαρά ακούγεται!

Και στη συζήτηση αυτή μπορούν να συμμετάσχουν όλοι, ακόμα και εκείνοι που σφόδρα επικρίνουν τον κ. Παπανδρέου και την Κυβέρνησή του για την οικονομική πολιτική. Ήδη, ο κ. Μόσιαλος προανήγγειλε εξαντλητικό διάλογο!
Το επιχείρημα αυτό έχει δυο πρόσθετα πλεονεκτήματα: αφ΄ ενός οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις είναι σχεδόν καθολικό αίτημα της κοινωνίας, άρα ενδεχομένως θα ψηφιστούν με ευρύτερες πλειοψηφίες!
Αφ’ ετέρου ο κ. Παπανδρέου ενισχύει το προφίλ του, άρα μεταθέτει το πεδίο της αντιπαράθεσης σ’ ένα νέο γήπεδο προσπαθώντας να κλέψει το πλεονέκτημα.

Θα πετύχει το σχέδιο;
Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για μια νέα προσπάθεια υφαρπαγής της λαϊκής ψήφου. Όχι πως δεν χρειάζονται Συνταγματικές και θεσμικές μεταρρυθμίσεις. Τουναντίον. Όμως, ο κ. Παπανδρέου την ευκαιρία, με την Αναθεώρηση του 2007 την τορπίλισε (επειδή δεν τόλμησε να τα βάλει με το κόμμα του), αποχωρώντας από τη Βουλή! Αρνήθηκε να ψηφίσει ακόμα και προτάσεις που υπερασπιζόταν δημοσίως!

Εύλογο είναι να αναρωτιέται κανείς, πόσο ειλικρινής μπορεί να είναι ο κ. Παπανδρέου όταν μάλιστα έχει επανειλημμένως και πολλαπλώς διαψευστεί;
Ανεξαρτήτως της σπουδαιότητος των θεσμικών μεταρρυθμίσεων, η Κυβέρνηση μάλλον υποτιμά τις παρενέργειες και τις αλλαγές της οικονομικής κρίσης στην κοινωνία μας.

Οι θεσμικές αλλαγές μπορεί να κρίνονται απαραίτητες, αλλά ουδεμία ανακούφιση θα προσφέρουν στους ανέργους, τους χαμηλοσυνταξιούχους και σε όσους πλήττονται από την κρίση. Δεν θα λύσουν τα προβλήματά τους.
Συμπέρασμα: Οι επόμενες εκλογές, τις οποίες δεν θα μπορεί να αποφεύγει ακόμα για πολύ ο κ. Παπανδρέου, θα γίνουν για την οικονομία. Ότι και να μηχανευτεί, ότι και να σχεδιάσει, το κεντρικό ερώτημα θα είναι γιατί φτάσαμε εδώ και κυρίως με τι πρόγραμμα και πότε θα βγούμε από την κρίση.
Και στο ερώτημα αυτό δεν έχει απάντηση ο κ. Παπανδρέου, αλλά και αν ακόμα βρει, δεν διαθέτει πλέον την το ηθικό πλεονέκτημα για να διεκδικήσει εκ νέου την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού.

Ανεξάρτητα πάντως από όλα αυτά, αν η Ν.Δ. δεν κινηθεί ταχύτατα και θέσει πρώτη ένα τολμηρό πλαίσιο θεσμικών μεταρρυθμίσεων, θα βρεθεί να παρακολουθεί ασμένως τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες.
γράφει ο Κώστας Ροδινός

από το antinews