Τι βλακείες είναι αυτές;

Αν καταλάβαμε καλά, έχουμε περάσει στο στάδιο του πατερναλισμού. Και όλοι εκείνοι που ο λαός όχι απλώς δεν τους ακούει (πλέον, διότι παλαιότερα τους άκουγε μια χαρά και τους επέτρεπε να συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο), αλλά τους πετάει ό,τι βρει μπροστά του (νερά, καφέδες, ντομάτες, τζατζίκια), αποφάσισαν να… νουθετήσουν τους «Αγανακτισμένους»!

Απίστευτο και όμως αληθινό. Φταίνε, βέβαια, και οι δημοσιογράφοι, αυτοί οι καινούργιοι «εχθροί του λαού», που επιμένουν να ζητούν από όσους εκτίθενται δίνοντας συνεντεύξεις, τη γνώμη τους για το Κίνημα των «Αγανακτισμένων».

Οπότε, κάτι πρέπει να πουν οι άνθρωποι. Και αρχίζουν τις... νουθεσίες:

«Να προσέξουν μήπως καπελωθούν» – αν και πολύ θα ήθελαν να τους καπελώσουν οι νουθετούντες.

«Μπορούν να λειτουργήσουν ως συναγερμός, αλλά υπό προϋποθέσεις» – θεωρούν ότι μπορούν ακόμη να ορίζουν αυτοί τις προϋποθέσεις.

«Είναι ένα πολιτικό γεγονός» – δηλαδή κάτι το στιγμιαίο, που δεν διαθέτει προοπτική.

«Η χύμα αγανάκτηση και οι προπηλακισμοί, δεν επιλύουν προβλήματα, αλλά προσθέτουν» – ενώ οι χύμα ψηφοφορίες και όλες οι ανοησίες που ακούγονται εντελώς χύμα, επιλύουν προβλήματα και αφαιρούν σκοτούρες.

«Αυτοί που δηλώνουν ότι ανησυχούν, απλώς οργανώνουν εκδηλώσεις χειροκροτήματος και γιουχαΐσματος» – ενώ οι καθωσπρέπει οργανώνουν συγκεντρώσεις παραπληροφόρησης και προπαγάνδας.

«Σύντομα θα γνωρίζουμε αν οι πλατείες της Ελλάδας που τις χαιρετίζουμε ολόψυχα, θα είναι η μαγιά για μια ριζική ανανέωση του πολιτικού σκηνικού ή απλώς προαναγγέλλουν την τελική πράξη του δράματος μέσα από μια χαρούμενη διονυσιακή γιορτή αυτοκαταστροφής και συλλογικής αυτοκτονίας» - ενώ μέχρι τώρα άλλοι είχαν το μονοπώλιο των διονυσιακών εορτών και του «φάτε, πιείτε δραγουμάνοι».

«Οι αδέσποτες βολές από τις πλατείες δεν μπορούν να εκληφθούν ως αποτελεσματικές» - ενώ οι αδέσποτες ψηφοφορίες επί κειμένων που δεν έχουν διαβάσει, είναι αποτελεσματικές.

«Δεν φοβούνται (σ.σ. οι κρατούντες) τα κινήματα της πλατείας όσο και αν σε αυτά συμμετέχουν μάζες, κόσμος με διάθεση πραγματικά να διεκδικήσει κάποια αλλαγή, αν κι εδώ είναι λίγο θολά τα πράγματα, τι θέλει ο καθένας» - ενώ όταν δεν είναι θολά τα πράγματα, τρέμουν και φρικιούν.

Υπάρχει τόσο μεγάλη σύγχυση που δεν θέλουν να καταλάβουν πως όταν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βγαίνουν στο δρόμο, δεν το κάνουν για να νουθετηθούν από αυτούς εναντίον των οποίων στρέφουν τις διαμαρτυρίες και τις μούντζες τους.

Μετά τις συγκεντρώσεις της Κυριακής, ετέθη και θέμα αριθμού των διαμαρτυρομένων.

Άκουσα τον εκπρόσωπο κόμματος που προσπαθεί να απεμπλακεί από την εμπλοκή του στην ψήφιση του μνημονίου, να κάνει έναν περίεργο υπολογισμό του τύπου «η Ευρώπη έχει 500 εκ πολίτες, αν βγουν στους δρόμους τα 50 εκ, τότε κάτι θα θέλουν να πουν»!

Ώστε με 50 εκ κόσμο κάτι μπορεί να γίνει, έ; Διαφορετικά δεν ιδρώνει το αυτί μας;

Ακούστηκε και το άλλο: Να οργανωθεί συνάντηση μεταξύ αντιπροσωπείας των «Αγανακτισμένων» και εκπροσώπων της Πολιτείας «για να ακούσουμε αιτήματα, προτάσεις και θέσεις».

Να συναντήσουν δηλαδή οι «Αγανακτισμένοι» αυτούς που μουντζώνουν και τους πετάνε τζατζίκια!

Βρε, πάτε καλά; Ή το πολύ της θλίψεως έχει γεννήσει παραφροσύνη;

Θέλετε να καταλάβετε πως ο κόσμος δεν θέλει να σας βλέπει στα μάτια του;

Θέλετε να καταλάβετε πως, επιτέλους, κατάλαβε ότι τους κοροϊδεύατε επί δεκαετίες – ο καθένας από το μαγαζάκι του;

Θέλετε να καταλάβετε πως η υπόθεση έφτασε στο αμήν;

Θέλετε να καταλάβετε πως εξαντλήθηκε η υπομονή μπροστά στην απίστευτη εθνική προδοσία και την ανικανότητα;

Θέλετε να καταλάβετε πως έρχεται μεγάλη φουρτούνα, ένα τσουνάμι που θα σαρώσει τα πάντα;

Θέλετε να καταλάβετε ότι δεν θα σταθεί δυνατόν να ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, διότι αυτοί που θα το ψηφίσουν δεν θα μπορούν να βγουν από τη Βουλή;

Θέλετε να καταλάβετε πως και αυτοί που δεν θα ψηφίσουν το Μεσοπρόθεσμο – αλλά ψήφισαν το Μνημόνιο – επίσης δεν θα μπορούν να κυκλοφορούν;

Θέλετε να καταλάβετε πως το ίδιο πρόβλημα θα έχουν και αυτοί που παρακολουθούν την κατάσταση να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και απλώς καταθέτουν προτάσεις, μπας και βελτιωθούν οι ανίκανοι;

Εντάξει, δεν θα γίνουν όλα αύριο το πρωί. Υπάρχουν τα επόμενα στάδια – η Πορτογαλία έχει περάσει ήδη στο δεύτερο.

Θα γίνουν εκλογές, δεν θα υπάρξει αυτοδυναμία, θα υπάρξει κάποια συγκυβέρνηση – αυτό τουλάχιστον λέει το σχέδιο – και μετά θα ακολουθήσει η γενική κατάρρευση.

Και τι ανοησίες είναι αυτές για τα μέσα ενημέρωσης, που «δηλητηριάζουν» τον λαό και τα οποία θα καταρρεύσουν αν καταρρεύσει η χώρα;

Η κατάρρευση της χώρας εξαρτάται από τα μέσα ενημέρωσης; Όχι από το χρέος, τα spread και τα cds;

Και τι πρέπει να γίνει για να μην καταρρεύσει η χώρα; Να βγουν όλοι μαζί οι δημοσιογράφοι και να φωνάζουν «Ζήτω το Μνημόνιο και η κυβέρνηση»; Θα τους ακούσει κανείς; Μα τότε είναι που θα καταρρεύσουν και οι ίδιοι – πολύ πριν καταρρεύσει η χώρα.

Και τι ανοησίες είναι αυτές με τα φιλμάκια για τις κυβερνητικές «επιτυχίες» στο YouTube; Βρήκατε το αντίδοτο για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Μα εκεί το παιχνίδι έχει χαθεί για την κυβέρνηση και την καθεστηκυία τάξη. Προ πολλού! Η κατάσταση στο Διαδίκτυο είναι μη αναστρέψιμη.

Επιτέλους, συνέλθετε! – που θα έλεγαν και οι «32».

Και προπαντός, κόψτε το παραμύθι ότι πήραμε το δάνειο για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις.

Η αλήθεια είναι πως δεν σας πήρε ο πόνος μήπως και μείνουν απλήρωτοι οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι.
Μέσο διάσωσης του πολιτικού συστήματος ήταν κι’ αυτό.

Ας έμεναν απλήρωτοι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Θα είχε αποκαλυφθεί από την αρχή η εθνική προδοσία, ο κόσμος θα είχε βγει έκτοτε στους δρόμους και θα είχαμε απαλλαγεί νωρίτερα (και με μικρότερο κόστος) από πατερούληδες και μητερούλες.
γράφει η Σοφία Βούλτεψη

από την Ελεύθερη Ζώνη