Σ' αυτή την χώρα μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν Έλληνες

Σήμερα δεν θα πούμε τα καθιερωμένα που λέγονται τέτοια μέρα. Σήμερα την σφαγή των καπνεργατών της Θεσσαλονίκης το 1936 θα την δούμε με την ματιά των πεταμένων από αυτό το κράτος πολιτών, που ήσυχοι κάθονται και ανέχονται τις αποφάσεις μια «Δημοκρατίας» που είναι ουσιαστικά χειρότερη από την Δικτατορία εκείνων των χρόνων.

Είναι βλέπετε και ο τόπος που διαδραματίστηκε το μακελειό. Θεσσαλονίκη. Η καρδιά της Μακεδονικής Γης, που ξεδιάντροπα οι λεγόμενοι Έλληνες διαχειριστές την διαπραγματεύονται την ταυτότητά της λες και μιλούν για τα πατρικά τους. Ποιος να φανταζόταν ότι...όλη η Ελλάδα θα γινόταν μια Μακεδονία προς διαπραγμάτευση εκείνες τις εποχές που έρεαν τα λόγια τα μεγάλα ηγετών, που εν τέλει κανένας τους δεν πέθανε ούτε γενναία, αλλά ούτε με την απορία αν τελικά έδωσε το ελάχιστο για αυτόν τον τόπο. Ένας Μάης 75 χρόνια πριν ήταν τελικά πιο ελληνικός από αυτόν που διανύσουμε αυτή την στιγμή.

Ποια όμως η διαφορά εκείνων των Ελλήνων που είπαν «ΑΡΚΕΤΑ» με μας που ανεχόμαστε την ξεφτίλα αλλά και την πείνα που δεν θα αργήσει να χτυπήσει τα παραθυρόφυλλα των σπιτιών μας; Τι είχαν αυτοί που δεν έχουμε εμείς; Ίσως η σημερινή ημέρα να είναι μια ευκαιρία να βάλουμε στο κεφάλι μας ως καύσιμο την μνήμη. Να στροφάρουν σωστά και ανεπηρέαστα τα γρανάζια του εγκεφάλου μας για το τι δεν κάνουμε σωστά. Μήπως το ναρκωτικό που λέγεται φτιασιδωμένη δημοκρατία είναι η αλυσίδα που μάς κρατάει από το πόδι σαν ισοβίτες στην απομόνωση και φτάνουμε στο σημείο να την θεωρούμε ως προέκταση του ίδιου μας του εαυτού;

Πώς 10,000 απλοί άνθρωποι κατέβηκαν στον δρόμο μια εποχή σκληρή έχοντας επίγνωση της εν ψυχρώ εκτέλεσης τους κι εμείς περιμένουμε αδιαμαρτύρητα τον σιωπηλό θάνατό μας; Τι μας λείπει, ρε γαμώτο; Τι είναι αυτό που μετατρέπει το κύτταρο από ανθρώπινο σε αδρανές υλικό; Είναι βλάστημο να λες ότι έχεις προγόνους τέτοιου μεγέθους όταν κάνεις τα πάντα στην μακρόχρονη βολεμένη ζωή σου να μην τους μοιάσεις. Και ναι δεν είναι σωστό το αιματοκύλισμα, αλλά τότε πώς έχεις την αυθάδεια να τιμάς και να κάνεις μνημόσυνα σε τέτοιους νεκρούς; Δε μπορεί να είναι και αυτοί και εμείς Έλληνες.

Τι είναι, λοιπόν, σήμερα; Τα 75 χρόνια της σφαγής μιας χούφτας Ελλήνων απέναντι σε ένα άδικο κατεστημένο. Μία ακόμη απόδειξη, από τις πολλές που έχουμε και μνημονεύουμε σαν γερασμένη φυλή, ότι σε αυτή την χώρα μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν Έλληνες.

από το ΡΑΔΙΟλόγος