«Θέλω μία μεγαλύτερη σχάρα», είπε ο φίλος. Ο άλλος τον κοίταξε με ένα λοξό βλέμμα:«Και τι θα ψήσεις, ρε φίλε, που θέλεις και μεγαλύτερη σχάρα; Που δεν σου φτάνουν αυτές; Τι ψάρι είναι αυτό; Και που το βρίσκεις τόσο μεγάλο ψάρι, που τα βρίσκετε τα λεφτά»;
Το περιστατικό είναι πέρα για πέρα αληθινό. Η απόγνωση των ανθρώπων έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που συμπεριφέρονται με τρόπο ανάρμοστο. Κι είμαστε ακόμη στην αρχή...
Άλλο περιστατικό στα «ακριβά» βόρεια προάστια. Φίλη αγόραζε κατσαρόλες για το εξοχικό της, το οποίο και έτυχε να τελειώσει φέτος, έπειτα από πολλά χρόνια. Ο λογαριασμός, λοιπόν, έφτασε τα 1.200 ευρώ. Οπότε την πλησίασε μία κυρία και την ρώτησε: «Τι θα τα κάνετε τόσα πολλά πράγματα. Τα χρειάζεστε όλα»;
Πριν δύο ή τρία χρόνια οι αγορές αυτού του είδους ήταν ένα καθημερινό και συνηθισμένο φαινόμενο. Δεν έκανε σε κάποιον εντύπωση στις ακριβές συνοικίες της Αθήνας. Σήμερα είναι δακτυλοδεικτούμενες...
Χτες πέρασα από την τράπεζα. Έκανα τη δουλειά μου στο ταμείο και κατευθύνθηκα στον διευθυντή του καταστήματος. Τον ρώτησα πως πάνε τα πράγματα, αν οι επισφάλειες ανεβαίνουν ή όχι. «Πριν από λίγο καιρό ήμασταν πάνω στα τηλέφωνα για να ζητήσουμε από τον κόσμο να έρθει να πληρώσει τις καθυστερούμενες δόσεις του. Σήμερα τηλεφωνούμε για να τους πείσουμε να περάσουν από το κατάστημα και να συζητήσουμε έναν τρόποι για να βγούμε κι εμείς κι αυτοί από το αδιέξοδο».
Όλοι μας έχουμε πλέον ανάλογες εικόνες. Όσοι κυκλοφορούν στους δρόμους και έχουν επαφή με την πραγματική ζωή διαπιστώνουν ότι η κατάσταση έχει ήδη ξεφύγει. Ότι πολύ σύντομα θα δούμε πράγματα που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα βλέπαμε. Το κακό είναι ότι κάποιοι άλλοι έχουν χάσει την επαφή τους με την πραγματικότητα και νομίζουν ότι όλα κυλούν με τρόπο συνηθισμένο. Δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι ένα σπίρτο είναι αρκετό για να βάλει φωτιά στη μεγάλη μπαρουταποθήκη που ονομάζεται ελληνική κοινωνία...
γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
από το capital
0 μας είπαν την γνώμη τους, εσύ;:
Δημοσίευση σχολίου