Για να μην πάμε πολύ πίσω, όταν την Άνοιξη και το καλοκαίρι μιλάγαμε για τη δύσκολη κατάσταση της Οικονομίας, για το άσχημο κλίμα στην Ευρώπη για τα ελληνικά πράγματα και για την φοροκαταιγίδα που θα ερχότανε, ας θυμηθούμε τα πιο πρόσφατα:
1η Οκτωβρίου. Γιατί θα καταργηθεί ο 13ος και ο 14ος μισθός: «Δεν υπάρχουν χρήματα για να πληρωθούν οι... συντάξεις και αυτός ίσως είναι ένας από τους λόγους που οδήγησε την απερχόμενη κυβέρνηση στην πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Όπως εξελίσσονται τα πράγματα, οι συντάξεις ίσως να είναι το τελευταίο μας μέλημα. Και για να μην μακρηγορούμε, οι λύσεις θα είναι πραγματικά επώδυνες. Οι μειώσεις των μισθών και κυρίως στο δημόσιο τομέα είναι προ των πυλών».
21η Οκτωβρίου. Το απόλυτο ρεζιλίκι: «Μας “έκραξαν“, μας “πρόγκηξαν“, μας έφτυσαν κατάμουτρα, μας εξευτέλισαν. Μας είπαν ψεύτες στα ίσια, δίχως μισόλογα και υπονοούμενα. Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι είναι εξοργισμένοι με τη μακαριότητά μας και την δήθεν “ευρηματικότητά“ μας και δεν είναι διατεθειμένοι να μας ανεχτούν ούτε ένα λεπτό παραπάνω. Τα είχαμε γράψει επανειλημμένως, και το κλίμα αυτό το εισέπραξε ο κ. Παπακωνσταντίνου στο ακέραιο. Στο χέρι μας είναι να αλλάξουμε ρότα. Όχι αύριο, όχι σήμερα, αλλά χτες»!
9 Νοεμβρίου. Πόσες ανάσες -ακόμη- μακριά από το κραχ; «Ξυπνάτε ένα πρωί και ο κόσμος είναι τελείως διαφορετικός από εκείνον που αφήσατε το προηγούμενο βράδυ πριν κοιμηθείτε. Κάτι έχει συμβεί και η ζωή σας αλλάζει απότομα. Το απρόβλεπτο είναι τελικά εκείνο που τρομάζει τους ανθρώπους κι όχι άδικα. Στις αγορές ξορκίζουμε τον φόβο μας για το αύριο με τις “αναλύσεις. Με μία ατελείωτη παράθεση αριθμών και γραμμάτων, δίχως νόημα και ουσία».
16 Νοεμβρίου. Πόσα μας δίνουν για να φύγουμε; «Χρωστάμε ως έθνος και της Μιχαλούς, η κρατική μας μηχανή είναι μονίμως διαλυμένη, οι πολίτες μας ζουν σε νιρβάνα και το φάντασμα της χρεοκοπίας έχει βρει μόνιμη στέγη στις υπόγειες στοές των Αθηνών από την εποχή του Περικλή. Οι Ευρωπαίοι έχουν τσαντιστεί πολύ μαζί μας. Αυτή ακριβώς, φίλοι και φίλες, είναι η ευκαιρία μας. Είναι καιρός να μας πουν ανοικτά τι μας δίνουν για να τους αφήσουμε ήσυχους»!
4 Δεκεμβρίου: Προσοχή στις επόμενες ημέρες και ώρες (δημοσιεύτηκε Παρασκευή και την επόμενη εβδομάδα ήρθαν οι υποβαθμίσεις για την ελληνική Οικονομία): « Όποιος θέλει την καταστροφή της αγοράς είναι τρελός. Τρελός για δέσιμο. Μία πτώση στο χρηματιστήριο δεν θα προκύψει, αν προκύψει, από λόγο άσχετο με την πορεία της Οικονομίας. Το Ελληνικό Χρηματιστήριο δεν είναι φθηνό, αλλά δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι είναι και φούσκα. Παρ΄ όλα αυτά χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και κυρίως στις επόμενες μέρες και ώρες».
Κι αν για κάτι έχω μετανιώσει είναι για ένα παλιότερο άρθρο που γράφτηκε τον Νοέμβριο του 2007 και με τίτλο «Οικονομικοί μετανάστες του μέλλοντος». Το άρθρο αναρωτιότανε πως θα ήταν τα πράγματα το 2020. Θα έπρεπε να αναφέρεται στο 2010 ή στο 2012: « Πως θα είναι τα πράγματα το 2020; Δεν ξέρουμε αν θα ταξιδεύουμε στον Άρη με ιδιωτικά μέσα. Ούτε αν θα κυκλοφορούμε στους δρόμους και θα μιλάμε στο τηλέφωνο με ενσωματωμένα μικροτσίπ στο αυτί μας. Αυτό που φαίνεται όμως βέβαιο, είναι πως ό,τι και να γίνει, η χώρα αυτή, η Ελλάδα μας, θα συνεχίσει να... αυτομαστιγώνεται. Διαβάστε μία επιστολή... επιστημονικής φαντασίας. Μία επιστολή του γιου που ζει στο Βουκουρέστι προς τον πατέρα του στην Αθήνα...
Βουκουρέστι, 2020
Αγαπητέ πατέρα,
Εδώ και λίγες μέρες εργάζομαι στην υπηρεσία ενός μεγάλου εμπόρου στο Βουκουρέστι. Κόπιασα πολύ να βρω αυτή τη δουλειά, αλλά τελικά όλα εξελίχθηκαν ικανοποιητικά. Μπορεί ο μισθός να μην είναι μεγάλος με βάση τα ρουμανικά στάνταρς, αλλά αρκετά μεγαλύτερος από την εργασία που άφησα στην Αθήνα. Με μία σχετική οικονομία θα μπορώ και εγώ να συνεισφέρω και στα δικά σας οικονομικά.
Πατέρα, εδώ οι άνθρωποι με δέχτηκαν με μία σχετική καχυποψία. Η αδελφή του εμπόρου, μάλιστα, είχε έρθει στην Ελλάδα όταν ήταν νέα. Τότε είχε πέσει το κομμουνιστικό καθεστώς και οι Ρουμάνοι έψαχναν για ένα καλύτερο αύριο. Μου είπε, λοιπόν, ότι δεν έχει καλές μνήμες από τη χώρα μας και αυτό με στεναχώρησε.
Κάναμε συζήτηση για λίγη ώρα και με τον έμπορα. Καλός άνθρωπος και άμεσος. Μου έκανε και λίγη κατήχηση: "Εσείς οι Έλληνες", μου είπε, "είχατε όλο τον κόσμο στα χέρια σας, αλλά δεν εκτιμήσατε την καλή σας τύχη. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς κάνατε τόσο μεγάλο κακό στον εαυτό σας".
Πατέρα, δεν ξέρω πως θα εξελιχτούν τα πράγματα εδώ, αλλά είμαι αποφασισμένος να δουλέψω και να προκόψω. Ξέρω ότι θα είναι δύσκολα, αλλά πίσω δεν γυρίζω. Ξέρω ότι σε πίκρανε το φευγιό μου, αλλά πες μου τι άλλο θα μπορούσα να κάνω! Δουλειές εκεί δεν υπάρχουν, οι μισθοί είναι χαμηλοί και τα αγαθά πανάκριβα.
Θα σου φανεί παράξενο, αλλά περπατώντας χτες στην αγορά και έχοντας το πρώτο μου βδομαδιάτικο στην τσέπη, ένιωθα σαν να ήμουνα στη γη της επαγγελίας. Κάθισα σ΄ ένα μαγαζί και παρήγγειλα φαγητό. Είχα να το κάνω από τότε που βγήκαμε μαζί έξω για να γιορτάσουμε το πτυχίο μου. Τέλος πάντων, όλα πάνε καλά. Θέλω να είσαι ευτυχισμένος και να ξέρεις ότι όταν τα πράγματα θα φτιάξουν θα ήθελα να σε πάρω μαζί μου. Μου λείπεις...
Ο αγαπημένος σου γιος
Αθανάσιος».
Θανάσης Μαυρίδης στο capital
Αναρτήσεις
0 μας είπαν την γνώμη τους, εσύ;:
Δημοσίευση σχολίου