Καλώς ήρθατε

Το ποτάμι τελικά είναι ρηχό και βουρκωμένο…

Τα εντυπωσιακά προεκλογικά λογύδρια του Αντώνη Σαμαρά, εμπνεύσεως Χρύσανθου Λαζαρίδη, με τον έντονο «βουκολισμό», τα ποτάμια, τα ρυάκια, τις μάγκικες εκφράσεις και τις λοιπές «χαριτωμενιές» αποδεικνύουν έμμεσα ότι η «σαμαρική» ΝΔ έχει επιλέξει ως στρατηγική το φοβικό και περιχαρακωμένο «καθαρό» κόμμα, παρά τις (όλο και λιγότερες) διακηρύξεις περί «μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης»!

«Καθαρό» φυσικά νοείται ό,τι συμφωνεί και υποτάσσεται στη βούληση του αρχηγού…Αυτά τα μηνύματα στέλνει με κάθε ευκαιρία ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ, εμφανιζόμενος να σκιαμαχεί με δονκιχωτικούς ανεμόμυλους, απειλώντας όσους, κατά τα λεγόμενά του, «απειλούν την ενότητα του κόμματος».

Κατά ένα δυσεξήγητο λόγο, αυτό που για εμπνευσμένους ηγέτες της Ελληνικής Κεντροδεξιάς, όπως ο ιδρυτής της Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, αποτελούσε το εφαλτήριο και την ευκαιρία για διεύρυνση και εμπλουτισμό σε ιδέες και κοινωνικά ρεύματα, για τον κ. Σαμαρά συνιστά «απειλή», υποτίθεται, για την ενότητα του κόμματος.
Στην πραγματικότητα, και αυτό πασχίζει απεγνωσμένα να κρύψει πίσω από την υποκριτική επίκληση της «ενότητας», η δική του πολιτική διαδρομή, κουλτούρα και παρουσία στην ηγεσία της ΝΔ αποτελεί τη μοναδική υπαρκτή απειλή. Το σημαντικότερο προσόν για τον ηγέτη ενός παραταξιακού κόμματος εξουσίας αποτελούν η ανοχή, η συστέγαση και η διαλεκτική ζύμωση της διαφορετικότητας και της πολυμορφίας των ιδεών που κινούνται στο βασικό άξονα της παράταξης. Επειδή έχει γκρεμίσει την διαφορετικότητα στο εσωτερικό του κόμματος θεωρήθηκε απαραίτητο να χρησιμοποιηθεί το σύνθημα… «Μπορούμε διαφορετικά», γιατί απλούστατα ο Σαμαράς δεν μπορεί διαφορετικά!

Για τη ΝΔ δεν αποτελεί πρωτόγνωρο φαινόμενο η απόπειρα περιχαράκωσης διά της βίαιης αποβολής των «μιασμάτων» ή «μεταλλαγμένων» ιδεών. Δυστυχώς, τα στελέχη και ο κόσμος της Μεγάλης Παράταξης το υπέστησαν και στο παρελθόν, επί Έβερτ, όταν η ΝΔ είχε να αντιμετωπίσει τις «καθαρές» ιδεολογικές επιθέσεις της Πολιτικής Άνοιξης του Σαμαρά!

Και τότε, επιχειρήθηκε η αυστηρή οριοθέτηση της πορείας στην «κοίτη του ποταμού», έστω και αν δεν υπήρχε ο Λαζαρίδης να το αναπαράγει σε λόγους και ιδεολογήματα… Η ουσία και η αντίληψη ήταν η ίδια και τις τραγικές της συνέπειες τις βίωσε ο πικραμένος νεοδημοκρατικός λαός από το 1993 έως το 1997, όταν η διάσπαση και η συρρίκνωση είχαν καταστεί η μόνιμη δαμόκλειος σπάθη πάνω απ’ τη ΝΔ.

Μόνο ως φάρσα μπορούν να εκληφθούν οι εναγώνιες απόπειρες του κ. Σαμαρά να επιβάλει την «αρχή του ενός ανδρός» πάνω σε μια μεγάλη πολυσυλλεκτική παράταξη, απειλώντας και εκβιάζοντας όσους και όσες δεν «υποτάσσονται» στις μικρονοϊκές και σχιζοφρενικές του «εκκλήσεις»… Το περιβόητο «ποτάμι» του αποδεικνύεται κάθε μέρα πιο ρηχό, για να χωρέσει τον πλούτο της Μεγάλης Κεντροδεξιάς Παράταξης, και δυσώδες από το βούρκο των αρτηριοσκληρωτικών καθαροδεξιών εθνικιστικών ιδεολογημάτων που του εισηγούνται οι περιφανείς τρόφιμοι των αμερικάνικων πανεπιστημίων και κολλεγίων μυστικοσύμβουλοί του…
από το periothiko μοντάζ από το Γρέκι

0 μας είπαν την γνώμη τους, εσύ;:

Related Posts with Thumbnails