Αύγουστος ή ηρεμία πριν την καταιγίδα;

Στην άδεια και ήσυχη Αθήνα του Αυγούστου (να γυρίσουν πάραυτα οι Αθηναίοι από τα χωριά τους γιατί η πόλη είναι σαν νεκρούπολη και κατά τόπους σαν ασιατική πρωτεύουσα, κι έτσι πλήττεται ο τουρισμός) σχεδόν τίποτα δεν θυμίζει τις εντάσεις και της εκρήξεις ολόκληρης της προηγούμενης χρονιάς που βίωσε η πόλη από απεργίες κι επεισόδια, μέχρι το ρατσιστικό ξέσπασμα μετά τη δολοφονία του Μανώλη Καντάρη, τους Αγανακτισμένους και την καταστολή της 15ης, 28ης και 29ης Ιουνίου.

Μόνο τα λουκέτα σε αδειασμένους και... παρατημένους χώρους πρώην καταστημάτων, τα οργισμένα ή κι εμπρηστικά συνθήματα στους τοίχους και κάποια ξηλωμένα μάρμαρα αποτελούν σημάδια φθοράς.

Ο χρόνος στο μεταξύ φαίνεται να κυλάει εναντίον μας, αλλά όλα τα κρίσιμα «ραντεβού» έχουν κλειστεί για τον Σεπτέμβρη: με τις απεργίες, με την κοινωνική έκρηξη, με την πτώχευση, με τα μέτρα (κι άλλα μέτρα),κ.ο.κ.

Με εξαίρεση ίσως την αίσθηση της ηρεμίας πριν την καταιγίδα (παρακαλάς όλα να είναι ένα κακό όνειρο και να ξυπνήσεις και να είναι σαν Αύγουστος), τίποτα δεν προμηνύει για τα μελλούμενα. Προς το παρόν μια βόλτα στο κέντρο δεν σε παραπέμπει σε επερχόμενες σκηνές εκρήξεων ακόμα πιο βίαιων είτε εκ μέρους της κοινωνίας είτε εκ μέρους του περιθωρίου της όπως αυτή τη στιγμή στη Βρετανία.

Σταθερή αξία ο πυρετός του κυβερνητικού επιτελείου που μας σκάβει το λάκκο, η τρομοκρατία και η προπαγάνδα των καναλιών και το δούλεμα. Ο Βενιζέλος για να κόψει κάπως τον αέρα των αντιδράσεων των καταστηματαρχών στην αύξηση του ΦΠΑ έφτασε να κάνει την παραχώρηση του χαρακτηρισμού των σχετικών φορολογικών μέτρων ως «μη λογικών». Ανορθολογικά λοιπόν τα μέτρα, όπως όλο αυτό που συμβαίνει, αλλά «προσωρινά» υποσχέθηκε ο Τσάρος της παρακμής.

«Προσωρινά» τι εστί δεν είπε, αλλά υποψιαζόμαστε ότι η κυβέρνηση την έχει δει Θόδωρος Αγγελόπουλος: τι είναι δέκα, είκοσι, τριάντα χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα;
γράφει το Μαρικάκι

από το Ποντίκι