Δεν με νοιάζει αν η πορεία είχε 200.000 άτομα κι αν στο Bloomberg έλεγαν ότι είχε παλμό που θύμιζε προδικτατορικές συγκεντρώσεις.
Δεν με νοιάζει αν οι νεκροί (ένας άντρας και δυο γυναίκες) ήταν απεργοσπάστες (η ψυχή τους το 'ξερε αν μπορούσαν να απεργήσουν, με την απόλυση και την αβεβαιότητα να κρέμεται πάνω από το κεφάλι τους)...
Δεν με νοιάζει αν ήταν ατύχημα ή προβοκάτσια, γιατί ακούγεται κι αυτή η σκέψη: Marfin=Βγενόπουλος=Έλληνας Μπερλουσκόνι. Εξωφρενική μου ακούγεται, αλλά πάλι, ποτέ δεν ξέρεις...
Αυτό που με νοιάζει είναι ότι για άλλη μια φορά οι λεγόμενοι "μπαχαλάκηδες" τινάζουν στον αέρα μια ειλικρινή διαμαρτυρία δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, που αντιδρούν σε αυτά που προγραμματίζονται σε βάρος τους και στην κοινωνική, εργασιακή και οικονομική εξαθλίωσή τους και δίνεται η ευκαιρία στους μηχανισμούς εξουσίας να δείξουν το πιο σκληρό πρόσωπό τους, "βάζοντας μπροστά" την εικόνα των νεκρών και την δίκαιη αγανάκτηση ολονών μας.
Συγχωρήστε με, αλλά είμαι πολύ φορτισμένος και πολύ τσαντισμένος...
Και αυτό το blog έχει πένθος...
από τον Αλέξανδρο στο ΚΕΝΤΡΙ
Αναρτήσεις
1 μας είπαν την γνώμη τους, εσύ;:
Ποσο δικιο εχεις Αλεξανδρε τραγικο να πηγαινεις στην δουλεια σου και να σε δολοφονουν ΤΡΑΓΙΚΟ ΠΩΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ ΕΤΣΙ αυτοι οι ανθρωποι εχουν συνειδηση? οταν πετουν τις μολοτοφ μεσα σε κτιρια με κοσμο?οι τρεις ψυχες ζητουν δικαιωση ποιο ηταν το κριμα τους οτι ηταν αναγκαζμενοι να πανε στην δουλεια τους γιατι ειναι ιδιωτικοι υπαλληλοι επρεπε αυτο να το πληρωσουν με την ζωη τους αισχος τουτες τις ωρες ας μην χανουμε την ανθρωπια μας ολα τα εχουμε απεμπολήσει
Δημοσίευση σχολίου