Αυτή είναι η Ελλάδα...

Σαράντα τρία χρόνια, όσα χρόνια, δηλαδή, αναπνέω, θυμάμαι κάθε καλοκαίρι το ίδιο ακριβώς σκηνικό: Οι φωτιές να καίνε ανεξέλεγκτα τους πνεύμονες πρασίνου και η Πολιτεία να υπόσχεται ότι «το πράσινο θα παραμείνει πράσινο» και ότι την επόμενη φορά θα είναι πιο... έτοιμη. Κι είμαι σχεδόν σίγουρος ότι και στα επόμενα χρόνια δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι...

Θα θυμάστε όλοι την... εικόνα του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας που υποσχότανε στους ψηφοφόρους του τον αποχαρακτηρισμό δασών. Ε, λοιπόν, ο άνθρωπος αυτός στη συνέχεια υπουργοποιήθηκε.

Θα θυμάστε κι εκείνον τον υπουργό του ΠΑΣΟΚ που «συνελήφθη» από τον φωτογραφικό φακό να κοιμάται σε σύσκεψη υπουργών στις Βρυξέλλες, νομίζω Τζουμάκα τον έλεγαν και ο οποίος διέλυσε το σώμα των δασοπυροσβεστών.

Δεν πρόκειται για κάποια λάθη, αλλά για την ουσία της υπόθεσης: Τα τελευταία σαράντα χρόνια δεν υπήρξε συγκροτημένη πολιτική για το περιβάλλον. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ο πολιτικός κόσμος θυσίασε στο βωμό των εκλογών τα πάντα και επέτρεψε στην εκλογική του πελατεία να συνεχίσει τον άγριο τζόγο της γης, με θύμα, τελικά, τα δάση και τον φυσικό πλούτο της χώρας.

Πληρώνουμε τις κάθε λογής επιλογές μας. Εμείς επιτρέψαμε να γίνουν οικόπεδα τα δάση. Εμείς κλείσαμε πονηρά το μάτι στον πολιτευτή για να αποκτήσουμε τίτλους ιδιοκτησίας στις βουνοκορφές της Αττικής.

Πιστεύετε ότι θα αλλάξει κάτι στα επόμενα χρόνια; Όχι! Μην κάνουμε τώρα τέτοιου είδους αστεία. Και του χρόνου και τον άλλο χρόνο το ίδιο θα συμβεί. Θα καίγεται κάθε φορά ό,τι δεν κάηκε την προηγούμενη. Μέχρι που δεν θα έχουμε αφήσει ούτε έναν θάμνο.

Οι πολιτικές ευθύνες που υπάρχουν είναι τεράστιες. Πολλοί θα πούνε ότι δεν είναι η ώρα για να τις αποδώσουμε. Πολύ καλά, ας περιμένουμε την επόμενη καταστροφή. Στο μεταξύ, μπορούμε να συνεχίσουμε να ανεχόμαστε να πληρώνουμε πανάκριβα έναν ανίκανο δημόσιο τομέα και από την άλλη να εισπράττουμε ανύπαρκτες υπηρεσίες.

Κάποιοι άλλοι θα ψάξουν να βρουν σανίδα σωτηρίας στην ηρωική προσπάθεια των πυροσβεστών. Ξεχνούν, όμως, τον συντεχνιακό χαρακτήρα της διαμάχης τους με την δασική υπηρεσία. Και φυσικά δεν αναφερόμαστε στους άνδρες της υπηρεσίας, αλλά σε όλους εκείνους που έπαιξαν ποικίλα παιγνίδια επί σειρά ετών.

Κάποιο άλλοι, τέλος, θα πουν ότι «αυτή είναι η Ελλάδα». Και δυστυχώς, θα έχουν δίκιο...
Θανάσης Μαυρίδης στο capital