"Δώρο Θεού" οι φωτιές για την κυβέρνηση

Για να μην νομισθεί ότι έφθασα σε σημείο υπερβολής με τον τίτλο του σημερινού σημειώματος, ξεκαθαρίζω από την αρχή τα εξής. Πρώτον δεν μπορώ να πιστέψω σε καμιά περίπτωση ότι ο καλός Θεός της Ελλάδας έχει λόγο να κάψει την αγαπημένη του χώρα.

Δεύτερο και σημαντικότερο. Επίσης δεν μπορώ να πιστέψω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αντιλαμβάνεται ότι η Ελλάδα θα στοιχίσει περισσότερο αν την αφήσει να χρεοκοπήσει από ό,τι θα της στοιχίσει να την σώσει. Άρα θα προτιμήσει να την σώσει.

Άρα και ο... Θεός και η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλουν να σώσουν την Ελλάδα. Και για να την σώσουν πρέπει πρακτικά να σώσουν και την παρούσα κυβέρνηση.

Να λοιπόν πως νομίζω ότι θα γίνει αυτό και γιατί θεωρώ «Δώρο Θεού» τις φωτιές. Η κυβέρνηση είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένη να αποζημιώσει όλους τους πυροπαθείς των πυρκαγιών των ημερών αυτών για δύο λόγους. Αφενός γιατί δεν μπορεί να τους αφήσει στην τύχη τους και αφετέρου γιατί η αποζημίωση των πυροπαθών και των γενικά πληγέντων από απρόβλεπτα αίτια είναι καθεστώς τα τελευταία χρόνια. Τώρα το πως θα πληρωθούν και το πότε είναι άλλο θέμα που δεν θα το αναλύσουμε στο σημερινό σημείωμα. Οι αποζημιώσεις όμως θα είναι και αυτή την φορά μεγάλες γιατί μιλάμε για περιουσίες και όχι για πουρναρόχορτα.

Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι πρέπει να ανοίξει ο δημόσιος κορβανάς και να βγουν ποσά που δεν έχουν προϋπολογισθεί. Άρα από την μία πλευρά κινδυνεύει ο προϋπολογισμός και οι στόχοι του και από την άλλη δεν μπορείς σε μια περίοδο με θύματα τους πυροπαθείς να βάλεις φόρους ή και να εισπράττεις φόρους και να επιβαρύνεις τα νοικοκυριά. Οπότε αφού δεν μπορείς να εφαρμόσεις σφικτή και φοροεισπρακτική πολιτική δεν μπορεί να μαζέψεις πόρους και τελικά δεν μπορείς να μειώσεις το έλλειμμα στο 3,7% του ΑΕΠ το 2009 και στο 3% το 2010 όπως έχουμε υποχρέωση να κάνουμε σύμφωνα με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Συνεπώς δεν μπορείς ως κυβέρνηση να στηριχθείς σε νέους φόρους και σε επιβαρύνσεις ενώ πρέπει να ανοίξεις την τσέπη σου, να δώσεις χρήματα και να απαλύνεις τον πόνο των θυμάτων των νέων πυρκαγιών.

Όταν μάλιστα όλα αυτά συμβαίνουν λίγο πριν από την ΔΕΘ που είναι καθιερωμένο θεσμικό οικονομικό γεγονός δεν μπορείς ως πρωθυπουργός να πας στην Θεσσαλονίκη μιλώντας για σφιχτή οικονομική πολιτική και αγνοώντας τις πραγματικές ανάγκες του κόσμου. Θα πας στην ΔΕΘ και θα είσαι και ευχάριστος όταν μέχρι προχθές το καλάθι σου ήταν εντελώς άδειο.

Πρέπει να υπολογίσεις ότι εκτός από τις αποζημιώσεις είσαι υποχρεωμένος να δημιουργήσεις και κατάλληλο κλίμα που θα εξισορροπεί τα προβλήματα που προκλήθηκαν εκ Θεού.

Τι σημαίνουν όλα αυτά. Πολύ απλά ότι η πρώτη κίνηση σου για να ανοίξεις το δημόσιο κορβανά και να αποφύγεις τη σκληρή πολιτική που ετοίμαζες για το Φθινόπωρο είναι να πάρεις την άδεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης ζητώντας παράταση των υποχρεώσεών σου στην μείωση του ελλείμματος αλλά και κονδύλια από τους κοινοτικούς πόρους για να εφαρμόσεις μια πολιτική παροχών. Οι παροχές όμως ανεξάρτητα για τους λόγους που δίδονται είναι παροχές. Και ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι ευνοούν τον παροχέα. Δηλαδή την εκάστοτε κυβέρνηση που τις εξασφαλίζει. Και μιας και η κυβέρνηση θα έχει την άνεση να κάνει τις παροχές και μάλιστα με την άδεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης γιατί να μην αξιοποιήσει και πολιτικά το αναπάντεχο δώρο. Οπότε έχουμε την επόμενη κίνηση που δεν μπορεί να είναι άλλη από την επίσπευση των εκλογών στις οποίες η σημερινή κυβέρνηση θα διεκδικήσει εκ νέου την εξουσία έχοντας στο πρόσφατο ενεργητικό της την πολιτική παροχών, την αποφυγή σκληρών μέτρων, την απομάκρυνση παρεμβάσεων στο ασφαλιστικό που καίει, την αναστολή νέων φορολογικών μέτρων και ίσως την διανομή πόρων από την Ευρωπαϊκή Ένωση που θα πρέπει να διαχειρισθεί η επόμενη κυβέρνηση. Η οποία έχει τώρα πολλές πιθανότητες να είναι και πάλι η ίδια αν κάνει σωστούς χειρισμούς προς όφελός της. Και τα σκάνδαλα; Και οι άλλες παρατυπίες στην πολιτική και το στρίμωγμα των επιχειρήσεων από κακούς χειρισμούς στην οικονομία; Ποιος τα μετράει αυτά όταν το ρεύμα του κοσμάκη στρέφεται στην ελπίδα των παροχών και την αναμονή ευρωπαϊκών κονδυλίων. Ποιος θα σκάσει αν πέσουν έξω κάποιες επιχειρήσεις. Άλλωστε στην Ελλάδα όποιος είναι υπέρ των επιχειρήσεων και των επιχειρηματιών διώκεται περίπου και ποινικά.
Του Γιώργου Κράλογλου στο capital