Λαός που γουστάρει σπέρμα και αίμα από οθόνες, γουστάρει και ό,τι παθαίνει

Κοίτα εσύ το βίντεο για το πώς πετάγονται τα μυαλά στον αέρα και ξέχνα τα όλα. Ξέχνα τα όλα γιατί η πολιτική μπουρδέλου μια χαρά χτίζεται όσο εσύ κοιτάς τα μπούτια της Δούκισσας στην TV και το σώριασμα δύο κορμιών από έναν πληρωμένο δολοφόνο. Σπέρμα και αίμα θέλεις αυτό θα έχεις. Τις ανάγκες σου τις ξέρουν οι τσατσάδες της πολιτικής και στις προσφέρουν απλόχερα. Για να μην έχεις παράπονο ότι δεν αντιστέκεσαι, τα συνδικαλιστικά κομματικά όργανα παίρνουν τις εντολές από τα κόμματα κατεβάζοντάς σε απεργία ειρηνική, προγραμματισμένη και από το πεζοδρόμιο. Στήσου αγωνιστικά δίπλα σε αυτόν που φασιστικά του επέβαλλαν να δουλεύει και τις Κυριακές ενώ εσύ έκανες τα ψώνια σου εκείνες τις Κυριακές αποδεχόμενος της σκλαβιά του.

Οι κυβερνώντες δουλεύουν εσένα, εσύ δουλεύεις εμένα και... πάει λέγοντας. Γίναμε το πιο εύφορο έδαφος με τη μη κοινωνική μας συνοχή για την σπορά όλων των απάνθρωπων νόμων που σπέρνουν. Με την στάση ζωής που έχουμε ακόμα και αυτές τις δύσκολες στιγμές αποδεικνυόμαστε οι καλύτεροι καλλιεργητές και θεριστές των καρπών που στοιβάζονται στις αποθήκες των καταπιεστών μας.

Δεν γίνεται σε μια κοινωνία οι μισοί να κλαίνε για την φορολόγηση των θερμαινόμενων πισίνων τους και οι άλλοι μισοί να περιμένουν από το υπουργείο ποιες ώρες θα έχουν δικαίωμα να καίνε τζάκια και ξυλόσομπες για να ζεσταθούν.

Δεν γίνεται να πεθαίνει ο διπλανός σου από έλλειψη φαρμάκων και εσύ να κλαις για τις λιγότερες διακοπές που θα έχεις στα χειμερινά σαλέ ανά την Ελλάδα. Είναι περισσότερος αριθμητικά ο λαός της κατασκευασμένης καλοπέρασης αλλά δεν είναι η πλειοψηφία αυτών που τραβάνε το ζόρι. Δυστυχώς είναι η μειοψηφία η οποία ακόμα και τον καιρό των παχιών αγελάδων στην γωνία ήταν και τραβούσαν κουπί για το μεροκάματο. Απλά τώρα τους έχουν πάρει και το κουπί και την βάρκα. Αυτοί πνίγονται και οι βολεμένοι Έλληνες κανονίζουν πώς θα αποφύγουν τα πτώματα στην θάλασσα για να λιαστούν το καλοκαίρι σε μια κυριλέ πλαζ.

Λαός που γουστάρει σπέρμα και αίμα από οθόνες, γουστάρει και ό,τι παθαίνει διότι τελικά δεν παθαίνει τίποτε. Αυτοί που παθαίνουν είναι όσοι δεν έζησαν στο Matrix και δεν τους ενδιέφερε ποτέ το τι θα δείξει οποιαδήποτε οθόνη. Γι' αυτό ο συνειδητοποιημένος πολίτης δεν περιμένει τίποτε να αλλάξει, αντιθέτως γνωρίζει ότι αν αλλάξει κάτι αυτό θα είναι και πάλι εις βάρος του.-
γράφει ο Γιάννης Λαζάρου
από το "Στον τοίχο"