Ο φόβος των άλλων μεγαλώνει και τον δικό μου φόβο

Τις προάλλες ήταν ένας φοιτητής που δεν συμφωνούσε με τα παιδιά που φόραγαν μαύρες μπλούζες και πίστευαν στον Φύρερ. Προχτές ήταν ένας μετανάστης που έπεφτε νεκρός στον ηλεκτρικό, μόνο και μόνο επειδή τον πρόδωσε το χρώμα του δέρματός του. Χτες ήταν μία βουλευτής που γρονθοκοπήθηκε. Σήμερα, μήπως είναι η σειρά σου;

Όχι! Ο Έλληνας δεν είναι ρατσιστής. Ό,τι βλέπετε και ακούτε είναι προϊόν της κρίσης. Είναι η «δίκαιη αγανάκτηση» ενός αγανακτισμένου πλήθους. Αγανακτισμένοι, σαν κι εκείνοι που κατέβαιναν στις παρελάσεις και προπηλάκιζαν τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Σαν κι εκείνοι που πήγαιναν στις συναυλίες του Νταλάρα και πέταγαν γιαούρτια.

Χτες ήταν γιαούρτια. Σήμερα είναι οι γροθιές και τα αιματοβαμμένα στιλέτα. Αύριο; Όχι! Να μην το ξαναπείτε, σας παρακαλώ. Ο Έλληνας δεν είναι... ρατσιστής. Τον κάνουν ρατσιστή. Ούτε και ο Γερμανός του μεσοπολέμου, όμως, ήταν ρατσιστής. Κι εκείνον τον έκαναν...

Επιχειρήσαμε να συγκεντρώσουμε για την εφημερίδα «Κεφάλαιο» δηλώσεις ανθρώπων του πνεύματος για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών με τους μετανάστες. Δεν είχαν γίνει ακόμη τα γεγονότα με την Κανέλλη. Μέχρι την ώρα που γράφω αυτό το σημείωμα έχουμε μαζέψει μόλις δύο δηλώσεις. Δύο δηλώσεις και πολλές αρνήσεις. Οι περισσότεροι φοβούνται. Κι αυτό με φοβίζει περισσότερο απ’ όλα. Ο φόβος των άλλων μεγαλώνει και τον δικό μου φόβο.
γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

από το capital