Η «νομή της εξουσίας», η παραίτηση, η συγγνώμη

Η μεγάλη Φώφη, σοσιαλίστρια και αυτή, αχθοφόρος ενός βαρύτατου ονόματος, ελέω του οποίου βρίσκεται στα ρετιρέ της εξουσίας με ό,τι αυτό συνεφέλκει, μας ενημέρωσε χθες ότι η «νομή της εξουσίας» δεν μπορεί πλέον να ανήκει σε ένα κόμμα. Ξέχασε και αυτή ότι οι μονοκομματικές κυβερνήσεις εγγυώνται σταθερότητα, όπως διεκήρυσσε αδιαλείπτως
μέχρι σήμερα όλο το εργολαβοπολιτικό κατεστημένο από συστάσεως ελληνικού κράτους.

Αδιαφόρησα για τις αναλύσεις της που διερμηνεύουν, όπως πάντα, την επιθυμία του ελληνικού λαού ερήμην του, διότι πάγωσα στο άκουσμα της φράσης «νομή της εξουσίας». Γνωρίζω ότι νομή είναι η εκμετάλλευση, η αξιοποίηση ενός πράγματος προς ίδιον του νομέως όφελος. Δεν θυμάμαι άλλον πολιτικό να έχει εκστομίσει αυτή τη φράση.

Ώστε περί νομής πρόκειται. Κάτι σαν βοσκοτόπι, στο... οποίο βόσκει το κόμμα που επιλέγεται από τον λαό για να τον κυβερνήσει. Γλώσσα λανθάνουσα την αλήθειαν λέγει. Έτσι, δυστυχώς, βλέπουν τα κόμματα την εξουσία. Την επιδιώκουν, για να τη νεμηθούν και όχι για να την ασκήσουν προς όφελος του λαού. Κάπως έτσι ένοιωθα τόσα χρόνια, αλλά δεν το είχε ομολογήσει κάποιος πολιτικός. Σαν βοσκοτόπι, σαν χορτολιβαδική έκταση που με βόσκουν τα εκάστοτε κυβερνητικά μηρυκαστικά.

Η νομή, λοιπόν, της εξουσίας είναι αυτή που έχει εξαφανίσει από το πολιτικό λεξιλόγιο τις λέξεις «παραίτηση» και «συγγνώμη», μαζί τους δε την ευθιξία, το φιλότιμο, την τσίπα, την ντροπή και όλα τα συνώνυμα.

Προσέρχονται τώρα τα κόμματα εξουσίας στις εκλογές ζητώντας μας να τους δώσουμε τη δυνατότητα να νέμονται την εξουσία. Έτσι εξηγείται γιατί με όλον αυτό το χαμό που έγινε και εξακολουθεί να γίνεται από 04.10.2009 και μετά, ουδείς υπουργός παραιτήθηκε, ουδείς ζήτησε συγγνώμη. Απλώς υπολογίζουν ότι κατά πάσα πιθανότητα θα πρέπει πλέον να νεμηθούν μαζί με τους «αντιπάλους» τους την εξουσία, να μοιραστούν, δηλαδή, τα οφέλη της αφού δεν φαίνεται ότι θα υπάρξει κάποιο κόμμα που θα εξουσιοδοτηθεί να το κάνει μόνο του.

Χθες, επίσης, ο ανεκδιήγητος Κουτρουμάνης κάτι ψέλλισε στη Βουλή για συγγνώμη ανακοινώνοντας ότι θα τροποποιηθεί επί τα βελτίω ο νόμος για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά κατόπιν διαβουλεύσεων με την τρόικα. Πήγε στον «ναό της Δημοκρατίας», τρόπος του λέγειν, για να ανακοινώσει για πολλοστή φορά ότι κάποιος τρίτος επιτρέπει στους εκπροσώπους μας να ψηφίσουν αυτό που θέλουν. Πόσες και πόσες φορές τους απαγόρευσαν να ψηφίσουν αυτό που εμείς θέλουμε. Κατά τα λοιπά όλοι αυτοί οι εκπρόσωποι ορκίστηκαν να φυλάττουν πίστη στο Σύνταγμα και στην πατρίδα και θα διεκδικήσουν και πάλι την ψήφο μας για να συνεχίσουν το Θεάρεστο έργο τους. Δεν εξηγείται διαφορετικά το γεγονός ότι όλοι τρέχουν να επισκεφθούν είτε τον Πατριάρχη είτε τον Αρχιεπίσκοπο για να εξασφαλίσουν τη χάρη Του.

Και να σκεφτεί κανείς ότι τα περί νομής της εξουσίας τα είπε η Φώφη, η οποία, παρεμπιπτόντως, δεν έχει διαψεύσει τη φήμη που κυκλοφορεί επί δύο χρόνια στο διαδίκτυο περί διορισμού της στην Εθνική Τράπεζα, περί προαγωγών της περί διπλοθεσίας κ.λπ. Η οποία δούλεψε αόκνως για να υπογράφει ελληνοποιήσεις αλλοδαπών με βάση τον νόμο Ραγκούση, του άλλου αγλαΐσματος της πολιτικής κονίστρας, ο οποίος αισθάνθηκε τύψεις που τα κόμματα ψήφισαν να πάρουν λεφτά από τον δημόσιο κορβανά για να βγάλουν τις εκλογές περιφρονώντας τους νεοάστεγους, τους λιμοκτονούντες, την μνήμη των αυτόχειρων.

Αφού έπαιξε τα παιχνιδάκια του, αφού ενεμήθη την εξουσία επί μακρόν κοντεύοντας ακόμη και να χρισθεί διάδοχος του Γιωργάκη, αισθάνθηκε τις Εριννύες να φτερουγίζουν πάνω από το κεφάλι του. Αλλά όχι μέχρι σημείου παραίτησης ή συγγνώμης. Αυτός που εκμεταλλεύθηκε τον νόμο για να πάρει ένα δωράκι € 56.000 από τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας προερχόμενα από τις εργατικές και εργοδοτικές εισφορές. Ίσως σκέφτηκε ότι ως ιδιοκτήτης ταχυφαγείου ενομιμοποιείτο να πάρει πίσω τις εισφορές που έχει πληρώσει στον ΟΕΚ για το προσωπικό του, αλλά και τις εισφορές που είχε πληρώσει το προσωπικό του.

Μεγάλε Βουλγαράκη με «Το νόμιμον είναι και ηθικόν», το εφάμιλλον της «νομής της εξουσίας». Δεν παραιτήθηκε, βεβαίως, ο κ. Ραγκούσης, ουδέ ζήτησε συγγνώμη την ώρα που δεν υπερψήφιζε τη χρηματοδότηση των κομμάτων. Ούτε αυτός ούτε οι υπόλοιποι 198 που ψήφιζαν τα Μνημόνια με χέρια και με πόδια. Οι ολετήρες μας που ντύθηκαν τη λεοντή του σωτήρα αρνούμενοι να μας ρωτήσουν, αν θέλουμε να μας σώσουν.
Άκου ‘κει «νομή της εξουσίας». Τα γίδια…
γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
από το taxalia