Αγοράζοντας πανάκριβα λίγο χρόνο...

Η εκταμίευση της 4ης δόσης είχε συνοδευθεί από τζαρτζαρίσματα της τρόικας προς την κυβέρνηση. Της εκταμίευσης της 5ης δόσης προηγήθηκαν ασφυκτικές πιέσεις και η ψήφιση του επώδυνου Μεσοπρόθεσμου. Η εκταμίευση της 6ης δόσης συνδέθηκε με την ψήφιση του επίσης επώδυνου πολυνομοσχεδίου, αλλά τελικώς εξελίχθηκε σ’ ένα θρίλερ γεμάτο προσβολές και ωμούς εκβιασμούς, που παραβίασαν κάθε θεσμική και δημοκρατική τάξη. Αν συνεχιστεί αυτή η κλιμάκωση, αδυνατούμε να φανταστούμε τι θα μας ζητηθεί την επόμενη φορά. Η υπόθεση θα ήταν για γέλια εάν δεν ήταν για κλάματα.

Τώρα που το σίριαλ με την... υπογραφή Σαμαρά φαίνεται να λήγει, είναι επιβεβλημένο να επιστρέψουμε στο πραγματικά μείζον ζήτημα. Η θεραπεία-σοκ βυθίζει την Ελλάδα σ’ ένα καταστροφικό αδιέξοδο. Τα γεγονότα διέψευσαν την αρχική διαβεβαίωση ότι το Μνημόνιο θα εξασφάλιζε τον αναγκαίο χρόνο και θα επιτύγχανε τη δημοσιονομική εξυγίανση και την ανάταξη της οικονομίας. Οι αριθμοί και τα βιώματα των πολιτών δεν αφήνουν περιθώρια για αμφισβήτηση. Η τρόικα ισχυρίζεται (ολοένα και λιγότερο πια) ότι δεν φταίει η συνταγή της, αλλά η κυβέρνηση Παπανδρέου που δεν την εφάρμοσε σωστά. Έχουμε εξ αρχής υποστηρίξει ότι και η συνταγή ήταν λάθος και ο μάγειρας που την υλοποίησε κακός.

Όπως κι αν κατανεμηθούν οι ευθύνες, πάντως, το γεγονός είναι ότι η Ελλάδα έχει ήδη χρεοκοπήσει. Το μόνο που προσφέρουν οι δόσεις είναι να μεταθέτουν για λίγο αργότερα το αναπόφευκτο. Αυτή η αγορά λίγου χρόνου, όμως, κοστίζει πανάκριβα. Πρώτον, επειδή συσσωρεύει οικονομικά και κοινωνικά ερείπια, αποσαθρώνοντας τον παραγωγικό ιστό. Δεύτερον, επειδή υποθηκεύει δημόσια περιουσία, που θα είναι πολύτιμη στη φάση της ανασυγκρότησης. Το σημαντικότερο είναι ότι η αγορά χρόνου δεν χρησιμοποιείται για να προετοιμάσει το κράτος και την κοινωνία ώστε η χρεοκοπία να γίνει με συντεταγμένο τρόπο εντός της Ευρωζώνης και με το μικρότερο δυνατό οικονομικό-κοινωνικό κόστος. Αντιθέτως, οι δόσεις τροφοδοτούν την ψευδαίσθηση ότι το αναπόφευκτο μπορεί να αποτραπεί. Η κοινωνία τείνει να μετατραπεί σ’ ένα πρεζόνι που δίνει κάθε φορά τα πάντα για να εξασφαλίσει τη δόση του, αντί να μπει σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης. Κατ’ αντιδιαστολήν στρώνεται ο δρόμος για μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία-κατάρρευση, η οποία εκ των πραγμάτων θα θέσει την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης.

Ο επαρχιωτισμός των ελληνικών ελίτ τις κάνει να αντιμετωπίζουν τις εντολές του ευρωιερατείου σαν θεόσταλτες. Κι αυτό, όταν οι χειρισμοί του ευρωιερατείου έχουν φέρει την Ευρωζώνη στα πρόθυρα της διάλυσης. Χειρισμοί που πηγάζουν από αντιτιθέμενους οικονομικούς εθνικισμούς, από ιδεοληψίες και διαπλοκή με το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Η πικρή αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε πειραματόζωο και μάλιστα σε αναλώσιμο πειραματόζωο. Το σήμερα της Ελλάδας, όμως, είναι το αύριο των κοινωνιών της ευρωπαϊκής περιφέρειας και το μεθαύριο των κοινωνιών του ευρωπαϊκού πυρήνα. Ας το θυμούνται αυτό.
γράφει ο Σταύρος Λυγερός

από την Καθημερινή