Οι ψεύτικες ταμπέλες στην ΝΔ και η πραγματική κατάσταση

Η συντριβή της οικογενειοκρατίας και γενικά η ήττα του κομματικού κατεστημένου της Νέας Δημοκρατίας, με τα πολιτικά του «τζάκια», τους βαρώνους, τους γόνους και τους κολαούζους των οικογενειών, από την ίδια τη βάση του κόμματος στις 29-11-2009 και η σχεδόν κινηματική άνοδος στην εξουσία του Αντώνη Σαμαρά και των εσωκομματικών δυνάμεων που τον στήριξαν, δημιούργησε, όπως ήταν φυσικό δύο κομματικά στρατόπεδα. Η μέχρι τότε κατεστημένη κομματική ελίτ, όπως ήταν αναμενόμενο δεν θα καθόταν με σταυρωμένα χέρια. Απλά περίμενε μια αιτία, μια πολιτική εξέλιξη που θα την βόλευε να δώσει τον αγώνα της επανάκαμψης στην κομματική εξουσία.

Η πολιτική εξέλιξη δόθηκε εξ αιτίας του... μνημονίου. Από την αρχή, από την Άνοιξη του 2010, πριν ακόμα και από το συνέδριο του κόμματος, η παλαιοσυντηρητική οικογενειοκρατική κομματική ελίτ, μαζί με διάφορα νεοφιλελεύθερα στοιχεία τάχθηκαν υπέρ του μνημονίου, ενώ οι νέες ανερχόμενες, περί τον Αντώνη Σαμαρά μεταρρυθμιστικές κομματικές δυνάμεις, τάχθηκαν κατά του μνημονίου. Αποτέλεσμα αυτής της πρώτης διαφοροποίησης και σύγκρουσης ήταν ότι στελέχη της πρώτης πλευράς, είτε αποπέμφθηκαν είτε παραιτήθηκαν από το κόμμα.

Σήμερα όμως, μετά την συγκυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με τα κόμματα του μνημονίου και την αποδοχή, έστω δια του εκβιασμού, του νέου μνημονίου που αποτελεί στην ουσία και νομιμοποίηση του πρώτου μνημονίου, η παλαιοσυντηρητική οικογενειοκρατική κομματική ελίτ, δίνει τη μάχη της επιβολής της στο κόμμα. Στον αγώνα της αυτό έχει τρία πλεονεκτήματα:
1) Την «δικαίωση» των θέσεών της,
2) Την απογοήτευση μεγάλης μερίδας των οπαδών της ΝΔ, η οποία στήριξε με πάθος την αντιμνημονιακή πολιτική της ηγεσίας του κόμματος και
3) Την αμέριστη στήριξη του κρατικοδίαιτου διαπλεκόμενου καθεστώτος που εκφράζεται μέσα από τα καθεστωτικά ΜΜ"Ε".

Αυτός ο τελευταίος παράγοντας στήριξης της παλαιάς καθεστωτικής κομματικής ελίτ, δηλαδή τα ΜΜΕ, με την "βοήθεια" και των δημοσκόπων, θα κρίνουν τελικά και την κατάσταση μέσα στην ΝΔ. Ήδη άρχισαν να υποσκάπτουν την εσωκομματική κατάσταση, με τον γνώριμο τρόπο τους, δηλαδή τοποθετώντας ταμπέλες. Αντί λοιπόν να δώσουν τους σωστούς χαρακτηρισμούς «Μνημονιακοί – Αντιμνημονιακοί» ή ορθότερα "Παλαιοσυντηρητικοί - Μεταρρυθμιστές", έξυπνα δίνουν το χαρακτηρισμό «Μετριοπαθείς – Λαϊκοί δεξιοί ή ακόμα και δεξιοί λαϊκιστές». Αν καταφέρουν να επιβάλουν αυτές τις ταμπέλες (Μετριοπαθείς - Λαϊκιστές) στην κοινωνική συνείδηση, που σίγουρα θα το καταφέρουν, τότε θα επικρατήσει πλήρως η παλαιά κομματική ελίτ ενώ οι ανερχόμενες μεταρρυθμιστικές δυνάμεις θα καταγραφούν στην κοινωνική συνείδηση ως γραφικοί δεξιοί λαϊκιστές. Φυσικά η πολιτική και του νέου μνημονίου δεν πρόκειται να οδηγήσει πουθενά ή μάλλον θα οδηγήσει στην εξαθλίωση και θα αποτύχει, αλλά το πολιτικό κακό έχει ήδη γίνει για την Νέα Δημοκρατία. Η απομάκρυνση δε του χρόνου των εκλογών δίνει την ευκαιρία στα παλαιοκομματικά στοιχεία να κερδίσουν έδαφος στην κοινωνική συνείδηση και να επανεκλεγούν άνετα.

Το λάθος του Αντώνη Σαμαρά από την αρχή ήταν ότι έδωσε εσφαλμένη εντύπωση με την αντιμνημονιακή ρητορική. Ο κόσμος που δεν ήθελε να ακούει για μνημόνιο, δεν πρόσεξε όμως ότι η ΝΔ δεν έλεγε έξω από το μνημόνιο, αλλά επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου και άλλο μίγμα οικονομικής πολιτικής και ταυτόχρονα ψήφιζε πολλά από τα άρθρα που επέβαλε η μνημονιακή πολιτική. Έτσι σήμερα υπάρχει μεγάλη απογοήτευση, κυρίως γιατί δόθηκε η λάθος εντύπωση. Μπορεί αυτή η λαθεμένη εντύπωση να βόλευε δημοσκοπικά, αλλά τώρα αποδεικνύεται το πρόβλημα.

Ένα δεύτερο λάθος του Αντώνη Σαμαρά, είναι ότι επαναπαύτηκε μόνο στην αντιμνημονιακή ρητορική και δεν φρόντισε να εκμεταλλευτεί την ευνοϊκή γι’ αυτόν συγκυρία, ώστε να περάσει ένα άλλο μεταρρυθμιστικό όραμα που θα τον παγίωνε στην κοινωνική συνείδηση. Από την αρχή, από αυτό εδώ το blog, είχαμε επισημάνει προς τον Αντώνη Σαμαρά, ότι θα έπρεπε να καταγγείλει το παλαιό πολιτικό σύστημα σαν υπαίτιο της κατάστασης και να καταδείξει ότι από μόνα τους η επαναδιαπραγμάτευση και το άλλο μίγμα οικονομικής πολιτικής δεν επαρκούν και θα είναι ατελέσφορα, αν ταυτόχρονα δεν αλλάξει και το θεσμικό περιβάλλον (Σύνταγμα) που τροφοδοτεί αυτό το υπαίτιο, σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα το οποίο καταστρέφει κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια.

Έστω όμως, ακόμα και τώρα την ύστατη στιγμή, υπάρχει ακόμα περιθώριο για τον Αντώνη Σαμαρά να μεταφέρει την μπάλα σε άλλο γήπεδο, αυτό που κινητοποίησε την κομματική βάση και την έβαλε στο πολιτικό παιχνίδι. Το όραμα είναι να βάλει ολόκληρο το λαό στο παιχνίδι, τώρα που τα φώτα της δημοσιότητας είναι στραμμένα πάνω του και να καταστεί έτσι ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης του.

Αν και τώρα, κάποιοι παρατρεχάμενοι τον συμβουλεύσουν, όπως έκαναν με τα θέματα της εσωκομματικής δημοκρατίας, ότι θα απολέσει αρχηγικά προνόμια, τότε φοβούμαστε ότι θα απολέσει πολλά περισσότερα.

από το προεδρική δημοκρατία