Η αρχή του ολέθρου για το πολιτικό σύστημα

Όταν ο καθένας από εμάς σκέπτεται, όταν κρίνει από τις πράξεις των πολιτικών και όχι από τα λόγια, όταν συνειδητοποιεί το μακροπρόθεσμο κοινό συμφέρον του μεγαλύτερου μέρους των Ελλήνων πολιτών και κυρίως όταν δρα ενωτικά και αποφασισμένα, τότε ναι. Επέρχεται η καταστροφή. Μόνο που η καταστροφή αφορά το πολιτικό σύστημα, και όχι τον ελληνικό λαό. Αφορά το σάπιο καθεστώς και τους υποστηρικτές του και όχι τις αρχές και τις αξίες του Ελληνικού πολιτισμού.

Ολέθριος τρόπος αντίδρασης απέναντι σε ολέθρια πολιτική, χαρακτήρισε ο κ. Σαμαράς τις πράξεις αντίθεσης στη Θεσσαλονίκη.

Οι λέξεις σε ένα δελτίο τύπου ή σε μια δήλωση, ποτέ δεν... είναι τυχαίες. Επιλέγονται προσεκτικά. Σε αυτή την περίπτωση ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πιθανός αυριανός πρωθυπουργός της χώρας, χαρακτήρισε ολέθρια την δράση-αντίδραση του λαού. Μια ματιά σε ένα λεξικό θα υπενθύμιζε στον κ. Σαμαρά ότι η λέξη ολέθριος, συνδέεται με την ολοκληρωτική καταστροφή. Με μια κατάσταση κατά την οποία αφανίζονται τα πάντα.

Δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως δεν ήξερε την σημασία της λέξης, ο κ. Σαμαράς. Αυτός τουλάχιστον έχει μεγαλώσει στην Ελλάδα. Υποθέτουμε επομένως πως γνωρίζει καλύτερα την Ελληνική γλώσσα, από τον πρωθυπουργό. . Είναι φανερό ότι σε καμία περίπτωση δεν υπήρξε ολοκληρωτική καταστροφή. Δεν αφανίστηκαν τα πάντα. Κατά την άποψή μας, αυτό που συνέβη, είναι ότι, δεν έγιναν ή έγιναν μετ’ εμποδίων ή διαφορετικά από τα συνηθισμένα, οι παρελάσεις στις περισσότερες πόλεις της χώρας. Αλλά δεν ήρθε η συντέλεια του κόσμου, ούτε καν το τέλος των παρελάσεων, για να χρησιμοποιήσει κάποιος τη λέξη ολέθριος

Γιατί όμως επέλεξε να χαρακτηρίσει ολέθριο τον τρόπο αντίδρασης του λαού, ο κ. Σαμαράς; Ίσως γιατί αυτή τη φορά, ο λαός έδρασε, χωρίς έλεγχο από τα κόμματα εξουσίας. Η δράση του, είχε συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Ο λαός δεν έμεινε στα λόγια. Προχώρησε και κατέλαβε το δρόμο. Ειρηνικά μεν, αλλά αποφασισμένα. Ετερόκλητες ομάδες; Ναι. Υποκινούμενοι κάποιες ομάδες από άλλους πολιτικούς χώρους; Και αυτό θα μπορούσε να λεχθεί

Όμως ο κ. Σαμαράς, όπως και όλοι όσοι απαρτίζουν το σημερινό πολιτικό σύστημα, γνωρίζει πως πάντα γινόταν προσπάθεια από κομματικούς χώρους να κινητοποιηθούν μεγάλες ομάδες πληθυσμού. Το ερώτημα είναι γιατί τώρα πετυχαίνει, και πιο παλιά, όχι. Μήπως γιατί τώρα υπάρχουν πραγματικά προβλήματα; Μήπως γιατί έφτασε ο κόμπος στο χτένι; Ο κ. Σαμαράς, όπως επίσης όλοι οι στυλοβάτες του πολιτικού συστήματος γνωρίζουν πως όταν ετερόκλητες ομάδες, φτάσουν στο σημείο να δρουν μαζί, αυτό σημαίνει πως εκείνα που τους χωρίζουν είναι πολύ μικρότερα από εκείνα που τους ενώνουν. Οι ομάδες αρχίζουν σιγά σιγά να το συνειδητοποιούν, να ξεπερνούν τις μικρές τους αντιθέσεις και να βρίσκουν τα σημεία που τους ενώνουν μπροστά στον κοινό εχθρό: που είναι και το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Η ομάδα που το απαρτίζει είναι η μόνη ομάδα που βρίσκεται στο απυρόβλητο. Ο λαός υποφέρει και η ‘ομάδα’ ζει και βασιλεύει.

Οι της ομάδας αυτής, μοιράζονται την εξουσία ή την προοπτική της. Αυτό τους καθιστά αλληλέγγυους μεταξύ τους. Ο λαός, στράφηκε εναντίον της ομάδας αυτής. Και τότε η ομάδα επέδειξε την αλληλεγγύη που η ενότητα μπροστά στο κοινό συμφέρον επιβάλλει. Έτσι ο κ. . Σαμαράς και έτεινε χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση: Όλοι αυτοί προκαλούν τον όλεθρο και την καταστροφή. Ας τους απομονώσουμε, γιατί δρουν, ενάντια στις ‘δημοκρατικές’ μας κατακτήσεις! Αυτά ψελλίζουν οι πολιτικοί μας και αναπαράγουν τα δικά τους ΜΜ"Ε".

Έχουν δίκιο. Όταν ο καθένας από εμάς σκέπτεται, όταν κρίνει από τις πράξεις των πολιτικών και όχι από τα λόγια, όταν συνειδητοποιεί το μακροπρόθεσμο κοινό συμφέρον του μεγαλύτερου μέρους των Ελλήνων πολιτών και κυρίως όταν δρα ενωτικά και αποφασισμένα, τότε ναι. Επέρχεται η καταστροφή. Μόνο που η καταστροφή αφορά το πολιτικό σύστημα, και όχι τον ελληνικό λαό. Αφορά το σάπιο καθεστώς και τους υποστηρικτές του και όχι τις αρχές και τις αξίες του Ελληνικού πολιτισμού.

Το μόνο που κάνει ο κ. Σαμαράς με αυτές τις δηλώσεις, είναι να υπενθυμίζει στους Έλληνες πολίτες, πως είναι ολόκληρο το πολιτικό σύστημα που πάσχει. Όχι ένα κόμμα. Πως είναι ολόκληρο το πολιτικό σύστημα που θέλει αλλαγή. Και πως μια αλλαγή στην κυβέρνηση, δεν θα είναι παρά ίδια πολιτική με άλλα κουστούμια.
Ευχαριστούμε για την υπενθύμιση.
γράφει η Δηιδάμεια

από το economist