Δεν πάω πουθενά, εδώ θα μείνω!

Πολύς λόγος γίνεται για τη μετανάστευση τελευταία, ως λύση και φυγή από την εθνική μας μιζέρια. Κάποιοι μάλιστα λένε ευθαρσώς ότι είναι μια λύση, που θα επιτρέψει σε όσους φύγουν να περισώσουν κάποια από τα απομεινάρια της ποιότητας ζωής που έχουν μάθει τα τελευταία χρόνια. Ακόμα και στη Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα δημοσιεύτηκε έκθεση που εξηγεί πώς τα οριζόντια μέτρα λιτότητας που εφαρμόζονται και επίκειται να εφαρμοστούν, καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων.

Λένε ότι όσοι φύγουν θα έχουν μια καλύτερη ζωή σε ξένες χώρες που η αξιοκρατία και... η λειτουργικότητα του συστήματος θα τους επιτρέψει να παίρνουν έναν αξιοπρεπή μισθό, να ζουν σε ένα αξιοπρεπές διαμέρισμα, να τρώνε αξιοπρεπές φαγητό, να οδηγούν ένα αξιοπρεπές αμάξι και να πληρώνουν αξιοπρεπείς φόρους, εκμεταλλευόμενοι οι ίδιοι την εργατικότητα και τις ικανότητές τους, και όχι ο φαταούλας “ο Κράτος” που τους αναγκάζει να είναι αναξιοπρεπείς και σκλάβοι στις παράλογες απαιτήσεις του.

Είναι απογοητευτικό έως τρομακτικό ότι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της Χώρας, που θα έπρεπε προσωπικά να φροντίσει να μην αιμορραγίσει η Ελλάδα τα καλύτερα νιάτα της, δήλωσε σε συνέντευξη του την Κυριακή στο Πρώτο Θέμα: "Κατανοώ τους νέους που θέλουν να φύγουν έξω"! Η δουλειά σας κύριε είναι να φροντίσετε η χώρα αυτή να είναι κατοικήσιμη ώστε να μη χρειαστεί να φύγουν. Η κατανόησή σας, κύριε, είναι παραδοχή πως δεν σκοπεύετε να κάνετε τη δουλειά σας, οπότε καλύτερα αφήστε κάποιον που να θέλει να την κάνει!

Αυτοί που τα λένε αυτά βέβαια δεν έχουν ζήσει στο εξωτερικό ως οικονομικοί μετανάστες, ή στην καλύτερη περίπτωση έζησαν κάποια από τα φοιτητικά τους χρόνια έξω, και πιστεύουν ότι έτσι μπορεί να ζουν όσοι τελικά μεταναστεύσουν για να διατηρήσουν την υλική ποιότητα της ζωής τους, ως gastarbeiter. Υπάρχει βέβαια και η εκδοχή ότι αυτά λέγονται εκ του πονηρού...

Ας εξηγήσω: η οικονομική κρίση της Ελλάδας αντιμετωπίζεται με τον απόλυτα λανθασμένο τρόπο, τόσο από την ανίκανη κυβέρνηση μας, όσο και από την Τρόικα των ΕΚΤ-ΔΝΤ-ΕΕ. Κάνοντας όλες τις λάθος κινήσεις, οι κυβερνώντες αφού πρώτα εξελέγησαν με ολοκληρωτικά διαφορετικό πρόγραμμα από αυτό που σήμερα ακολουθούν, κατόπιν συνειδητά και σκοπίμως διόγκωσαν το πρόβλημα χρέους της χώρας (τότε €270 δισ. και σήμερα €370 δισ.), έβγαλαν την Ελλάδα από τις αγορές σκοπίμως πάλι, προκαλώντας "παγκόσμια κρίση αξιοπιστίας της Ελλάδος" με τις στοχευμένες δηλώσεις τους περί Τιτανικού, πιστολιών, και γενικευμένων δηλώσεων ότι κυβερνούν ένα διεφθαρμένο Λαό που "τα έφαγε" μαζί τους.

Εν συνεχεία οι κληθέντες "διασώστες" μας συνυπέγραψαν με την κυβέρνηση το Μνημόνιο που η ίδια ετοίμασε μαζί με το ΔΝΤ από μήνες νωρίτερα. Αν και οι αρχές απελευθέρωσης της οικονομίας μας είναι απόλυτα σωστές, η πλημμελής εφαρμογή του Μνημονίου εξαθλιώνει και θυσιάζει την Μεσαία Τάξη με εξοντωτική φορολόγηση, ενώ οι πραγματικοί υπαίτιοι της κατάντιας μας όχι μόνο έχουν εξασφαλίσει την ατιμωρησία τους και τα κλοπιμαία τους, αλλά διεκδικούν και τη συνέχιση της λεηλασίας.

Όλα αυτά έχουν οδηγήσει σε μια παγκοσμίως πρωτοφανή ύφεση υπερφορολόγησης των δικαίων εις όφελος των αδίκων, κυνηγώντας τους λογαριασμούς της ΔΕΗ αντί τους λογαριασμούς της Ελβετίας! Τα παράλογα οριζόντια μέτρα λιτότητας που εφαρμόζει η ανίκανη κυβέρνηση για να μην κόψει τις πραγματικές σπατάλες εκατοντάδων χιλιάδων αργόμισθων, και αναίσχυντης κλοπής φόρων από τους πολυεθνικούς κολοσσούς που τους δωροδοκούν, οδηγούν με βεβαιότητα στην κοινωνική έκρηξη. Το πρωτοφανές ξεπούλημα που προτείνεται ως σχέδιο "Eureca" ή την επικείμενη "μυστική" έκθεση του κ. Χορστ Ράιχενμπαχ προς την καγκελαρία: το fire-sale των περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδας για μείωση τόσου χρέους (€125 δισ.) όσο προσέθεσε σε δύο χρόνια ακυβερνησίας η τωρινή κυβέρνηση, με την υφεσιακή προσέγγιση στην μείωση σπατάλης που ποτέ δεν σκόπευε να υλοποιήσει. Όταν ολοκληρωθεί το fire-sale φυσικά η Ευρώπη θα τυπώσει χρήμα για να επαναφέρει την κανονικότητα, αφού όμως η ιδιοκτησία όλων των περιουσιακών στοιχείων του Ελληνικού κράτους έχει περιέλθει στους δανειστές μας! (Οποίος με αποδείξει λάθος σε αυτή την υπόθεση εργασίας θα του είμαι ευγνώμων.)

Σε δυο χρόνια η Ελλάδα δεν έκανε ούτε μια κίνηση να μειώσει τη διαφθορά και την γραφειοκρατεία του τερατώδους Σοβιετικού τύπου κρατικού μηχανισμού, ούτε την αγχόνη της απαράδεκτης και ασύμβατης με την Ευρώπη νομοθεσίας της. Οι εταίροι μας απεφάσισαν ότι θα αναδιαρθρώσουν το τεράστιο πλέον χρέος μας, αλλά θα μας χρησιμοποιήσουν ως "παράδειγμα προς αποφυγήν" για λόγους ηθικού κινδύνου των υπολοίπων ετοιμόρροπων και υπερχρεωμένων οικονομιών, ώστε να αποφευχθεί η μεταφορά πόρων από τις πλεονασματικές οικονομίες της Ευρωζώνης στις ελλειμματικές, όπως προτείνουν οι Αμερικάνοι.

Το σκεπτικό είναι ότι αν δρομολογηθεί η μετατροπή της Ελλάδος σε επίγεια κόλαση, κανείς δεν θα μπει στον πειρασμό να ακολουθήσει το παράδειγμά μας. Το πλάνο να εκσυγχρονιστεί θεσμικά και κανονιστικά η οικονομία μας προφανώς εγκαταλείφθηκε κάπου ανάμεσα σε ταξίδια στο Λονδίνο για να δει την κόρη του ο Πρωθυπουργός, σε παρατεταμένες διακοπές στα νησιά, σε επιθετικούς αφορισμούς απάντων των Ελλήνων από τον αγενέστερο εκ των Αντιπροέδρων, και ανίερες συμμαχίες ανάμεσα σε εκλεγμένους βουλευτές και τους σφετεριστές του μόχθου των Ελλήνων.

Σε αυτό λοιπόν το επικείμενο τοξικό κοινωνικό μείγμα που μας επιφυλάσσεται από τους λούμπεν "τιμητές" της Δημοκρατίας μας, προτείνεται και η μαζική μετανάστευση των νέων και των ικανών μας στο εξωτερικό. Αυτή ίσως είναι η τελευταία πράξη εξαθλίωσης που μας επιφυλάσσει η τριακονταετής ανοχή μας στη λαμογιά και την ανηθικότητα των "νόμιμων άρα ηθικών" ανεπάγγελτων επαγγελματιών πολιτικών μας και των κουμπάρων και συμμοριτών τους.

Από το κολαστήριο που μας ετοιμάζουν δυο χρόνια τώρα, πολλοί σκέπτονται να δραπετεύσουν. Όσοι φύγουν ίσως αποφύγουν τον εφιάλτη της επικείμενης κοινωνικής έκρηξης, την απόγνωση της ακυβερνησίας, την ανέχεια μιας λεηλατημένης κοινωνίας, και την οδύνη της γέννας της Νέας Κοινωνίας που θα κληθούμε να χτίσουμε οι Έλληνες μέσα από τις στάχτες της σημερινής.

Έχοντας ζήσει πολλά χρόνια εκτός Ελλάδας, πολλοί γνωστοί μου αναρωτιούνται αν σκοπεύω να επιστρέψω εκεί. Έχοντας ζήσει πολλά χρόνια έξω, δεν μου περνάει καν από το μυαλό! Δεν πάω πουθενά, εδώ θα κάτσω! Κάποιος πρέπει να μείνει πίσω να μαζέψει τα γκρεμίδια για να μπορέσουν κάποια μέρα να γυρίσουν πίσω τα παιδιά μας.

Εκατομμύρια Έλληνες ανά τον κόσμο γνωρίζουν πως πατρίδα δεν είναι ούτε τα ακριβά αυτοκίνητα, ούτε τα ωραία έπιπλα, ούτε οι ψηλές καταθέσεις στην τράπεζα, ούτε τα ποιήματα για το ένδοξο παρελθόν. Πατρίδα για μας τους Έλληνες είναι τα πρόσωπα των φίλων και της οικογένειας μας, ο ήλιος που τσουρουφλίζει το δέρμα, τα κύματα και ο Μαΐστρος, και αυτές οι μοναδικές Ελληνικές μαγνητικές πέτρες που σε τραβάνε πίσω εδώ, όσες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά και αν ζεις.

Αν θέλουν οι εταίροι, η "οικονομική διακυβέρνηση" του πλανήτη, και οι ανθέλληνες πολιτικοί μας να μετατρέψουν την Ελλάδα στην επί γης κόλαση και να μας διώξουν κιόλας, εμένα θα με βρουν απέναντι.
γράφει ο Άγης Βερούτης

από το capital