Τα γαϊδούρια…

Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω, γιατί συνηθίζουν να αποκαλούν κάποιους ανθρώπους γαϊδούρια. Και μου φαίνεται ιδιαίτερα εξοργιστικό, που τώρα τελευταία το χαρακτηρισμό αυτό τον χρησιμοποιούν και για κάποιους πολιτικούς.

Πρώτα-πρώτα τα γαϊδουράκια είναι συμπαθέστατα. Ακόμη και στη φωτογραφία, που τα βλέπουμε, ξεκουράζεται η ψυχή μας, απ’ την απέραντη αθωότητα, που εκπέμπει το βλέμμα τους!

Νιώθουμε μήπως το ίδιο, όταν είμαστε υποχρεωμένοι να βλέπουμε τις φάτσες κάποιων παμπόνηρων πολιτικών; Ιδιαίτερα, όταν μας...τους μοστράρουν διαρκώς τα διαπλεκόμενα ΜΜ"Ε". Και προπάντων, όταν τους βλέπουμε να περιστρέφονται στους κάδους των τηλεοπτικών πλυντηρίων…
Δεν είναι οι αξιότιμοι αυτοί κύριοι άκρως αποκρουστικοί; Και δεν πλημμυρίζουν την ψυχή μας, καθώς τους βλέπουμε και τους ακούμε, αισθήματα αποστροφής και δυσανεξίας!…

Αν τα γαϊδουράκια μιλούσαν την ίδια με μας γλώσσα, θα μπορούσαν να μας περάσουν γενεές δεκατέσσερις, για την ανέντιμη και ρατσιστική συμπεριφορά μας απέναντί τους. Και ούτε λίγο ούτε πολύ θα μπορούσαν να μας πουν:
Βρε άνθρωποι, πού βρήκατε το θράσος να μας προσβάλλετε κατ’ αυτόν τον τρόπο;

Αναλογιστήκατε ποτέ ποιες μεγάλες υπηρεσίες προσφέραμε εμείς σε περασμένες εποχές στο ανθρώπινο γένος; Κι ακόμη σήμερα, στις υπανάπτυκτες περιοχές της Γης! Και πόσο κόπο έχουμε καταβάλει, για να θρέψουμε και υπηρετήσουμε ακόμη και την απανθρωπιά σας...

Και φτάσατε στο σημείο να μας συγκρίνετε ακόμη και με κάποιους πολιτικούς. Οι οποίοι-όπως θα έλεγε και ο μακαρίτης ο Δημήτρης Ψαθάς, θα χρειάζονταν χιλιάδες χρόνια, για ν’ αποκτήσουν τη φιλοτιμία των γαϊδάρων....

Μήπως κλέψαμε και ληστέψαμε ποτέ εμείς και η κομματική συμμορία μας το λαό και τα δημόσια ταμεία; Και μάλιστα να έχουμε φτάσει στο κατάντημα να έχουμε προβλέψει νομικές και συνταγματικές ασφαλιστικές δικλείδες, για το καθεστώς της ληστοκρατίας μας! Με παραγραφές και ασυλίες! Και άλλα παμπόνηρα και ανέντιμα νομοθετικά τερατουργήματα...

Μήπως εξαπατήσαμε ποτέ το λαό, υποσχόμενοι προεκλογικά ότι «λεφτά υπάρχουν», για να του κλέψουμε την ψήφο του; Και, αφού τον μπλέξουμε στα δίχτυα της απάτης μας, μετεκλογικά να τον «γδάρουμε» ανάποδα!
Και να διαπράξουμε, μάλιστα, την πρωτοφανή αυτή βαρβαρότητα στο όνομα του σοσιαλισμού…

Θα ήταν ποτέ δυνατόν να προδώσουμε-χωρίς ντροπή και φιλότιμο- την πατρίδα μας; Και στο όνομα αυτής της προδοσίας να τη βγάλουμε στο σφυρί! Για να την πουλήσουμε στα παλιατζίδικα των εμπόρων των εθνών, όσο-όσο. Βάζοντας έτσι πλάτη στην αισχροκέρδεια των τοκογλύφων. Και εισπράττοντας, για λογαριασμό μας, τα ευνόητα αργύρια της προδοσίας!
Βέβαια, θα μας πείτε ότι τα γαϊδούρια δεν έχουν πατρίδα…

Μήπως όμως είναι προτιμότερο να μην έχει κάποιος πατρίδα, παρά να έχει πατρίδα και θεό του το Μαμωνά και τη συμπαρομαρτούσα κακουργία του!
Και να φτάνει μέχρι του σημείου να προδίδει, για χάρη του, ακόμη και την πατρίδα του…

γράφει ο Παπα-Ηλίας