Γιάννης κερνά - Γιάννης πίνει

Ο Παπανδρέου θα περάσει νόμο που θα απαγορεύει την πώληση δημόσιας περιουσίας.

Το ίδιο θα κάνει και ο μανάβης της γειτονιάς μου. Αυτός μάλιστα θα το πάει ακόμη μακρύτερα. Θα αποφασίσει να μην πωλείται δημοσία γη πουθενά στον κόσμο. Θα απαγορεύσει μάλιστα την ιδιωτική περιουσία και την κερδοσκοπία.

Αυτοί οι δύο νόμοι, του Παπανδρέου και του μανάβη, θα έχουν την ίδια ισχύ…

Αποφασιστικά, ο αντιστασιακός Παπανδρέου, ο άνθρωπος που είπε όχι στο ΔΝΤ και το μνημόνιο, η προσωποποίηση του σοσιαλισμού, για μια ακόμη φορά προτάσσει τα στήθη του απέναντι στη βάρβαρη επέλαση του νεοφιλελευθερισμού και λέει...γενναία όχι στο ξεπούλημα 50 δις δημόσιας περιουσίας που επιτάσσει η τρόικα!

Άξιος!!! Άξιος! Ήρωας!

Μόλις είχαμε την τύχη να ακούσουμε ένα ακόμη σύντομο πολιτικό ανέκδοτο.

Γιατί ότι και αν ψηφιστεί, το μνημόνιο είναι ισχυρότερο από την ελληνική πολιτεία. Και καθώς ο δικηγορικός σύλλογος έχει προ πολλού καταλήξει ότι το μνημόνιο είναι αντισυνταγματικό, η πιστή εφαρμογή του αποδεικνύει περίτρανα ότι το μνημόνιο είναι υπεράνω του συντάγματος, πόσο μάλλον των κυβερνητικών νόμων…

Κυβέρνηση και τρόικα παίζουν εναλλάξ το παιχνίδι του καλού και του κακού μπάτσου. Η γελοία παράσταση που έχουν στήσει όμως δεν πείθει κανέναν.

Για ποιο λόγο λοιπόν ο Παπανδρέου καταφεύγει σε αστείες κινήσεις δημιουργίας εντυπώσεων που είναι ευδιάκριτες πλέον ακόμη και στα μάτια ανοιακών και τηλεορασόπληκτων παππούδων;

Α-να-σφά-λεια.

Το εσωτερικό μέτωπο του ΠΑΣΟΚ καταρρέει. Τα κοινά συμφέροντα που δέναν το γλυκό του ελληνικού συστήματος εξουσίας δεν είναι πλέον κοινά. Το κομμάτι του ΠΑΣΟΚ που αντλεί πολιτική δύναμη όχι από τη στήριξη του εξωτερικού παράγοντα αλλά από την πελατειακή σχέση που έχει αναπτύξει με κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας βιώνει τη δυσφορία και την απόγνωση πλέον των πελατών του.

Μεγάλο κομμάτι της -ας την πούμε- μέσης τάξης του Ελληνικού κεφαλαίου, πλήττεται θανάσιμα. Το ξέρει ότι βαίνει προς αντικατάσταση από μεγαλύτερους, από μονοπώλια και ολιγοπώλια κυρίως αλλοδαπά αλλά και ελληνικά. Αυτό το κομμάτι του Ελληνικού κεφαλαίου, μεταφέρει τις πιέσεις στα πρώην συνεταιράκια τους, τους Έλληνες συστημικούς πολιτικούς. Και τους ρωτάν λίγο πολύ: τι θα γίνει; Πόσο μακριά θα την πάτε τη βαλίτσα; Και οι πολιτικοί αναρωτιούνται με τη σειρά τους, πόσο μακριά θα την πάει ο Παπανδρέου τη βαλίτσα; Η απάντηση φυσικά είναι σε όλους γνωστή, όσο και αν δε θέλουν να τη συνειδητοποιήσουν: Όσο μακρύτερα πάει.

Η αυξανόμενη εσωτερική ρηγμάτωση σε συνδυασμό με τη εντεινόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια και την παρακώληση του κυβερνητικού νεοφιλελεύθερου έργου από κινήματα, διαδηλώσεις και απεργίες έχει ως αποτέλεσμα την υποχώρηση μιας μέχρι σήμερα ετσιθελικής, αδίστακτης και ανυποχώρητης κυβέρνησης σε μερικά και μόνο φυσικά πεδία της δημόσιας ζωής όπου οι συμβολισμοί είναι έντονοι.

Έτσι η κυβέρνηση αποσύρει την εγκύκλιο της για τους ημιηπαίθριους, κάθεται για πρώτη φορά στο τραπέζι για να «μελετήσει» το θέμα της αύξησης των εισιτηρίων και το θέμα των διοδίων και ο Παπανδρέου σε μια επίδειξη ανέξοδου και ανώφελου ηρωισμού, εγγυάται ότι με το νόμο του δε θα πωληθεί δημόσια περιουσία όταν το μνημόνια ρητώς δηλώνει ότι αυτό ακριβώς θα συμβεί καθώς η Ελλάδα είναι αδύνατον να ανταπεξέλθει στις δανειακές της υποχρεώσεις. Ό,τι το καπιταληστρικό σινάφι δεν μπορεί να το πάρει σε φράγκα, θα το πάρει σε είδος. Νέτα-σκέτα.

Και αυτό το γνωρίζουν όλο και περισσότεροι Έλληνες.

Η συναίνεση πλέον που κρατούσε ζωντανό το ελληνικό σύστημα εξουσίας, επιτέλους σπάει.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η τελευταία περίοδος της διακυβέρνησης Παπανδρέου να μοιάζει κάπως με την πρώτη περίοδο. Κατά την πρώτη περίοδο, η κυβέρνηση παλινδρομούσε διαρκώς, έφτιαχνε νομοσχέδια με τη βιασύνη βουδιστή μοναχού, μετά τα μάζευε, τα έραβε και τα ξαναπετούσε προς ψήφιση.

Ωραίες μέρες, μέρες ακυβερνησίας που μας δείξαν πόσο πιο ωραία λειτουργούσαν όλα χωρίς το πολιτικό νταβατζιλίκι.

Αυτή η περίοδος δεν κράτησε πολύ. Γιατί ήταν μια περίοδος προετοιμασίας. Μια περίοδος όπου η κυβέρνηση δεν προετοιμαζόταν για την καταιγίδα που ερχόταν. Αντίθετα προετοίμαζε η ίδια την καταιγίδα που θα έφερνε, την επιχείρηση καταιγίδα της ερημοποίησης της χώρας, την επιχείρηση σοκ και χρέος.

Τώρα λοιπόν, αυτή η ανυποχώρητη κυβέρνηση παλινδρομεί όπως και στις αρχές της. Και αυτό γιατί βρίσκεται στο τέλος της.

Η πολιτική Παπανδρέου είχε αρχή μέση και τέλος. Μένουν να περαστούν αιφνίδια όσα σκληρά μέτρα ακόμη μπορούν να περαστούν. Ο μηχανισμός μέσω του οποίου αυτό θα επιδιωχθεί είναι ο γνωστός: η θεατρική παράσταση του καλού και του κακού μπάτσου: Ο Παπανδρέου λέει στην τρόικα δεν πουλάμε, η τρόικα θα πει τότε φέρτε τα λεφτά αλλιώς, ο Παπανδρέου θα πει στους Έλληνες ξανά αν δεν κόψω και ιδιωτικοποιήσω δεν θα χει μισθούς και ιδιωτικοποιήσεις, η τρόικα θα απαντήσει μπράβο, εύγε, πάρε και άλλα τρία παράσημα και ένα ακόμη διεθνές βραβείο. Μπράβο αλλά δε φτάνει. Το χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο. και μετά θα παν στο ψητό: Την τεράστια δημόσια περιουσία την οποία ο Παπανδρέου θα έχει «διαφυλάξει» απλά και μόνο για να περάσει την ευθύνη του ξεπουλήματος της στην επερχόμενη κυβέρνηση συνασπισμού. Μιλημένα και συμφωνημένα όλα και ας κάνουν τις πολιτικά μωρές παρθένες.

Ο Παπακωνσταντίνου μας λέει να κόψουμε την εκλογολογία… τη συνομωσιολογία. Η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία όπως προβλέπεται… Η ίδια αυτή κυβέρνηση που ήταν έτοιμη να στείλει την Ελλάδα σε εθνικές εκλογές κατά τη διάρκεια των αυτοδιοικητικών εκλογών, που έπαιξε εκβιαστικά το μέλλον της χώρας στο μπαρμπούτι για να μπορέσει να περάσει τις απάνθρωπες καπιταληστρικές πολιτικές της…

Αυτή η κυβέρνηση.

Ήδη από τις αυτοδιοικητικές είχε κάνει την πρόβλεψη για εκλογές και «απόσυρση» του Παπανδρέου την άνοιξη του 2011. Δεν έχω κανένα λόγο να την αλλάξω τώρα.

Γιατί διαβάζεις εύκολα την πολιτική αυτής της κυβέρνησης, από πού έρχεται που πάει. Είναι γραμμικότατη και ευανάγνωστη. Η κυβέρνηση θα εξαντλήσει τα περιθώρια, θα εξαντλήσει τη συναίνεση, θα εξαντλήσει την υπομονή, θα εξαντλήσει την υπομονή, την αντοχή, την ελπίδα… Θα εξαντλήσει την χρησιμότητά για τους εντολείς της. Θα εξαντλήσει τα πάντα - εκτός από την τετραετία. Ήδη τα έχει εξαντλήσει. Η κυβέρνηση δεν έχει σκοπό να συμμετέχει στην κυβέρνηση. Ήταν μια κυβέρνηση σε αποστολή, μια κυβέρνηση καμικάζι. Μετά το πέρας της αποστολής, δεν έχει σκοπό ύπαρξης.

Φαντάζει πολύ λογικό και αναμενόμενο λοιπόν ο Παπανδρέου, ο άνθρωπος που δεν ήταν καν Καραμανλής -και αυτό δεν το λέω κολακευτικά- να κάνει την ταχυδακτυλουργία Καραμανλή για να παραδώσει τα ινία στην κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, εθνικής ομοψυχίας, όπως τέλος πάντως φαιδρά θα διαλέξει να αυτοπροσδιοριστεί ο επερχόμενος αστερισμός όλων αυτών των καραδοκούντων μνηστήρων που αντιλαμβάνονται την εξουσία ως αυτοσκοπό και προσωπική πλήρωση, που την έχουν εγγεγραμμένη στα γονίδια τους, όλων αυτών των Ιζνογκούντ που αφθονούν στα ωραία Ελληνικά πολιτικά έλη.

Ο Παπανδρέου πάει τη βαλίτσα μέχρι εκεί που δεν πάει. Και δεν πάει πολύ παραπέρα. Σ’ ενάμιση μήνα από τώρα θα την πάρει τη βαλίτσα και θα φύγει στον παράδεισο των διεθνών οργανισμών τους οποίους τόσο καλά υπηρέτησε, όπου θα συνεχίσει να τους υπηρετεί ως καλοπληρωμένος πρέσβης του οικονομικού -και όχι μόνο- ιμπεριαλισμού.

Όσο για τις δηλώσεις Παπακωνσταντίνου για εξάντληση της τετραετίας, τα λόγια των πολιτικών δεν κοστίζουν τίποτα. Συνήθως δεν αξίζουν και τίποτα. Οι Αμερικάνοι λένε put your money where your mouth is. Δε θα’ χε ενδιαφέρον να μαζεύονταν καμιά χιλιάρα Έλληνες να βάλουν ο καθείς τους καμιά διακοσαριά ευρώ για να στοιχηματίσουν απέναντι στον Παπακωνστίνου για τις εκλογές της άνοιξης που τόσο εύκολα αυτός αποκλείει; Ναι, να το βάζαν ένα τέτοιο στοίχημα, μέσω ΟΠΑΠ ας πούμε, του οργανισμού κρατικού τζόγου που «δεν αφήνει τίποτα στην τύχη». Θα έβαζε, για λόγους πολιτικού εντυπωσιασμού ο Παπακωνστανίνου ένα στοίχημα με τον ελληνικό λαό που εκ των προτέρων γνωρίζει ότι θα το χάσει; Γιατί μέχρι τώρα, αυτή η κυβέρνηση παίζει στοιχήματα που εκ των προτέρων γνωρίζει ότι ο χαμένος θα είναι ο ελληνικός λαός.
Κοντός ψαλμός αλληλούια λοιπόν.

από το AgriaZwa

Σχόλιο apneagr: Αξίζει να δείτε μια καταπληκτική εκπομπή για να μάθετε όλη την αλήθεια για το πως ήταν στημένο το παιχνίδι από πολύ πριν κερδίσει το ΠΑΣΟΚ τις εκλογές.