Ένας βράχος απειλεί τον πολιτισμό μας

Τα κράτη χρειάζονται όλο και περισσότερα χρήματα για να καλύψουν τις ανάγκες τους, με αποτέλεσμα να ανεβαίνουν τα επιτόκια και να βαθαίνει η κρίση χρέους. Όλη αυτή η ιστορία μοιάζει σαν ένα βράχο που έχει αρχίσει να κυλάει από την κορυφή ενός βουνού και εμείς απλά παρατηρούμε την πορεία του και καταγράφουμε τις ζημιές που προκαλεί. Μόνο ένα θαύμα μπορεί να σταματήσει τη ροή των γεγονότων. Γίνονται, όμως, θαύματα στις μέρες μας;

Χτες ήταν η Ελλάδα και η Ιρλανδία. Σήμερα η Πορτογαλία και το Βέλγιο και αύριο είναι σχεδόν σίγουρο ότι έρχεται η σειρά της Ισπανίας. Καταρχάς πρέπει να σημειώσουμε ότι...η εξέλιξη αυτή δεν είναι απαραίτητα κακή για τα ελληνικά συμφέροντα. Αν ήμασταν οι μόνοι που αντιμετωπίζουμε πρόβλημα θα μας είχαν ήδη εκτελέσει στα τρία μέτρα. Το δεύτερο που θα θέλαμε να επισημάνουμε είναι ότι οι αντοχές του συστήματος δεν είναι άπειρες και ότι το θαύμα είναι απαραίτητο για να γλιτώσουμε τα συντρίμμια, όταν ο βράχος θα έχει φτάσει στους πρόποδες και στις κατοικημένες περιοχές. Για να το πούμε και αλλιώς, ακόμη κι αν αποδεχτούμε ότι δεν γίνονται θαύματα, θα πρέπει να εφεύρουμε τουλάχιστον ένα...

Οι μεγάλες τράπεζες του εξωτερικού κάνουν καλά αυτό που πάντοτε ήξεραν να κάνουν: Εκμεταλλεύονται την κρίση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για τα δικά τους συμφέροντα. Ξέρουν τις ανάγκες της αγοράς σε ρευστότητα και σπεύδουν να δημιουργήσουν το κατάλληλο κλίμα για να δανείσουν όσο το δυνατόν ακριβότερα. Μία έκθεση είναι αρκετή για να οδηγήσει τα επιτόκια οποιουδήποτε κράτους στα ύψη, όπως και τα κέρδη των δανειστών.


Ο κόσμος μας πλέον έχει χωριστεί σε δύο στρατόπεδα. Σε εκείνους που δανείζουν και σε εκείνους που δανείζονται. Ολόκληροι λαοί οδηγούνται στα άκρα για τον ίδιο ακριβώς λόγο που έχει συμβεί πολλές φορές αυτό από την αρχή της ανθρώπινης ιστορίας: Η πλεονεξία οδηγεί κι αυτή την πορεία προς την Κόλαση...

Στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα η Ευρώπη θα χρειαστεί να πάρει κρίσιμες αποφάσεις. Επειδή όμως στην Ευρώπη δεν υπάρχουν σήμερα ηγέτες όπως υπήρχανε στο παρελθόν, ας κρατήσουμε ένα μικρό καλάθι για το τι πρόκειται πραγματικά να συμβεί.

Είμαστε πολύ μικροί για να μπορέσουμε από μόνοι μας, σαν μονάδες, να αλλάξουμε τον κόσμο. Πόσο μάλλον όταν ο κόσμος δεν μας έχει εξουσιοδοτήσει για κάτι τέτοιο. Ωστόσο, μπορούμε να κάνουμε κάποια πράγματα για μας τους ίδιους, σε μία προσπάθεια να περιορίσουμε τον κίνδυνο για μας και τις οικογένειές μας. Εκτός κι αν θέλει κανείς να παίξει οπωσδήποτε το καλό σενάριο, ότι θα επέμβει στο τέλος το ιππικό και θα σώσει την πόλη από την επιδρομή των δανειστών. Αλλά θα είναι ένας καθαρός τζόγος. Ένα ποντάρισμα στην τύχη...

Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι στις δύσκολες μέρες που περνάμε έχει μεγάλη σημασία να μπορέσει κανείς να διατηρήσει τον πλούτο του. Η αύξησή του έρχεται μοιραία σε δεύτερη μοίρα. Το σημαντικότερο, λοιπόν, είναι να αναζητήσει και να βρει αξίες και όχι χαρτιά. Όχι υποσχετικές για το μέλλον, αλλά χειροπιαστές αξίες. Και τέτοιες μπορεί να κρύβονται στα εμπορεύματα, αλλά και σε μετοχές εταιρειών που διαθέτουν ισχυρά περιουσιακά στοιχεία και υγιή οικονομική διάρθρωση.

Η κατάσταση μοιάζει πολύ σαν να περιμένουμε να ξεσπάσει ένας πυρηνικός πόλεμος. Συγκεντρώνουμε, λοιπόν, τρόφιμα και νερό σε ένα καταφύγιο για να επιβιώσουμε κάποιους μήνες και ταυτόχρονα ό,τι νομίζουμε ότι θα μας είναι χρήσιμο για την επόμενη ημέρα. Όλα τα υπόλοιπα μας είναι εντελώς άχρηστα...

Θανάσης Μαυρίδης στο capital