Θέλει η π@υτ@ν@ να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει...

Κόστος ελπίδας;
Οι απολυμένοι;
Τώρα αυτό πως να το χαρακτηρίσει κανείς;;;
Απίστευτο θράσος;
Περισσευούμενη κοινωνική αναλγησία;
Έλλειψη ακόμη και της ελαχιστότατης στοιχειώδους ανθρωπιάς; Και μάλιστα από δήθεν σοσιαληστές...
Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει που λέει κι ο λαός!
Ας το πούμε επιεικώς γαϊδουριά για να συνεχίσουμε...
Αυτή τη φορά τη σκυτάλη της αθλιότητας πήρε ο Παμπούκης.
Η σπορά του Πάγκαλου όπως φαίνεται δεν...πάει χαμένη, πιάνει τόπο.

"Κόστος ελπίδας για το μέλλον" χαρακτήρισε λοιπόν ο κ. Παμπούκης τις επερχόμενες απολύσεις στο Δημόσιο τομέα που και πάλι ευθύνεται για όλα. Για το ποιος ευθύνεται για το χτίσιμο αυτού του Δημόσιου τομέα φυσικά δε βγήκε λέξη. Ίσως ο κόσμος ο άδικος, ίσως η μοίρα η κακιά, ίσως οι εξωγήινοι... ποιος να ξέρει.

Μόνο που τώρα θα πληρώσουν άνθρωποι, οικογένειες, παιδιά, διπλανοί μας με σάρκα και οστά που θα βρεθούν στο δρόμο χωρίς δουλειά κι ένα μισθό για τα στοιχειώδη, για να ελπίζει ο Παμπούκης και οι φίλοι του σε ένα καλύτερο μέλλον(για τον εαυτό τους φυσικά).
Τι εύκολα κι ωραία που βρίσκουν τις λέξεις οι ακριβοσπουδαγμένοι.

"Κόστος ελπίδας για το μέλλον"!

Τι όμορφα που χρεώνεται αυτό το φρικτό "κόστος ελπίδας" σε νέες πλάτες απελπισμένων.
Τι απλά που πουλάνε φούμαρα για ανάπτυξη που θα φέρει θέσεις εργασίας και την ίδια στιγμή απολύουν κοσμάκη για να εισπράξουν τα συγχαρητήρια των μεγάλων αφεντικών.
Τι γενναία που σπρώχνουν τη ζωή άλλων στο γκρεμό για να κοκορεύονται κατόπιν πως παράγουν έργο για το καλό της πατρίδας!

Κόστος ελπίδας λοιπόν οι απολυμένοι άνεργοι!
Κόστος ελπίδας τα παιδιά που θα κοιτάζουν απορημένα και θα περιμένουν απαντήσεις.
Κόστος ελπίδας τα σκυφτά κεφάλια στα άδεια τραπέζια και τα σπίτια που θα χάνονται στους πλειστηριασμούς!
Κόστος ελπίδας οι κρύες αίθουσες χωρίς δάσκαλο στα ακριτικά σχολεία.
Κόστος ελπίδας τα κλειστά νοσοκομεία που μένουν ακόμα κι από γάζες.
Κόστος ελπίδας τα παγωμένα δωμάτια με το ρεύμα κομμένο. Κόστος ελπίδας οι γεμάτοι σκουπίδια δρόμοι.
Κόστος ελπίδας οι απελπισμένοι!
Όχι ρε Παμπούκη! Δεν είναι αυτό το "κόστος ελπίδας".

Κόστος ελπίδας θα ήταν κάποια παλιοτόμαρα επιτέλους να πληρώσουν τη ζημιά που έχουν κάνει σε αυτό τον τόπο. Και δεν εννοώ μόνο κάποιους παλιούς υπουργούς η μικροαπατεώνες που άρπαξαν τα ψιλά. Αλλά και όλους όσους έβαλαν το χεράκι τους για να ξεπουληθεί ο τόπος και να υποφέρει τώρα ο λαός. Όλους όσους βάζουν πλάτη για να πολλαπλασιάζονται τα κέρδη των μεγάλων που αδιάφοροι και χαμογελαστοί ετοιμάζονται για χειμερινές διακοπές στο Γκστάαντ και το Σαίν Μόριτζ τη στιγμή που τόσοι αθώοι άνθρωποι πληρώνουν το κόστος της καταστροφής που εκείνοι προξένησαν.Όλους όσους αδειάζουν τη ζωή από το περιεχόμενό της και την αφήνουν να σέρνεται άδειο κουφάρι δίχως αύριο μέσα σε δρόμους που δεν πάνε πουθενά.

Στήστε αυτί επιτέλους κι ακούστε.
Κάτι έρχεται με φορά κι οργή από το μέλλον.
Βηματισμοί ακούγονται αποφασισμένων που βίωσαν το φόβο και τον βαρέθηκαν.
Οι απελπισμένοι...

Να τους φοβάστε τους απελπισμένους κύριοι!
Γιατί πολύ απλά από ένα σημείο και μετά δεν έχουν τίποτα πια να χάσουν.

γράφει ο Γιώργος Σαρρής