Η διάλυση του εργατικού κινήματος δωράκι στον Στρος Καν

Ένα σύνθημα που μου έκανε εντύπωση πριν από χρόνια και που σήμερα δυστυχώς έχει ιδιαίτερη σημασία είναι «Αν αυτή η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο, θα σε δω στην κόλαση καλή μου». Όχι γι’ αυτή καθ’ αυτή την εργατική τάξη –τι φταίνε άλλωστε οι ανασφάλιστοι εργαζόμενοι των 500 ευρώ και χιλιάδες άλλοι της ίδιας μοίρας- αλλά το εργατικό κίνημα όπως εκφράζεται τα τελευταία χρόνια από τους συνδικαλιστές.

Τα γεγονότα που συνέβησαν χθες στη... συνδιάσκεψη της ΓΣΕΕ με τις αποχωρήσεις όλων των μελών του προεδρείου και τον Γ. Παναγόπουλο να μένει μόνο του και να λέει ότι τα παντελόνια τα φορά όχι γιατί κρυώνει, επιβεβαιώνουν τη βαθιά κρίση που περνά το εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα. Με ξεπουλημένους ταγούς που βγαίνουν στο δρόμο και τρώνε γιαούρτια, με άλλους που είναι περιχαρακωμένοι στα σταλινικά τους στερεότυπα, με τους συνδικαλιστές της δεξιάς να μην μπορούν να αρθρώσουν κουβέντα και με τους άλλους της… προοδευτικής Αριστεράς να έχουν σύγχυση εν κρανίω, τι περισσότερο να περιμένει κανείς;

Ένα διαλυμένο συνδικαλιστικό κίνημα, ωστόσο, σ’ αυτή την κρίσιμη για τη χώρα και το εργατικό κίνημα περίοδο αποτελεί το καλύτερο δώρο σε όσους μας κυβερνούν, δηλαδή την Τρόικα και το ΔΝΤ. Και τα γεγονότα στη ΓΣΕΕ αποτελούν και το καλύτερο δώρο υποδοχής του πραγματικού κυβερνήτη της χώρας, του Ντ. Στρος Καν που έρχεται στην Αθήνα, αυτήν την εβδομάδα.

Ο επικεφαλής του ΔΝΤ θα βρει μια χώρα υπόδουλη στις ορέξεις της τρόικας, τους εργαζόμενους υποταγμένους στη μοίρα τους και εγκλωβισμένους στο επικοινωνιακό παιχνίδι της κυβέρνησης ότι απαιτούνται θυσίες για να σωθεί η χώρα.

Θα βρει ένα συνδικαλιστικό κίνημα ξεπουλημένο αφενός και διαλυμένο αφετέρου, που δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να εξεγείρει τα πλήθη.

Βούτυρο στο ψωμί του ΔΝΤ δηλαδή που ψάχνει για χώρες χωρίς αντίσταση για να κάνει τα πειράματά του.

Όμως, εδώ μεγάλη ευθύνη φέρει και η αντιπολίτευση. Ο εγκλωβισμός στα ψευτοδιλήμματα της συναίνεσης δεν μπορεί να «παγώσει» κάθε έννοια αντίστασης στην κατάλυση και των πιο αυτονόητων δικαιωμάτων των εργαζόμενων. Κάποιοι είναι καιρός να πάρουν από το χέρι το λαό που περιμένει με υπομονή κάτι που να δείχνει ότι μπορεί να του αλλάξει τη μοίρα.

Ο Στρος Καν θα έλθει και θα ξαναέλθει στη μπανανία του ΔΝΤ. Αν βρει μια καθημαγμένη χώρα θα έχει καταφέρει να φέρει σε πέρας την αποστολή του. Μαζί του και οι προσκυνημένοι διατάκτες της κυβέρνησης.

Αριστερός Ψάλτης στο antinews