Οι τρεις μήνες μέχρι την "άβυσσο"...

Μοιάζει ακατόρθωτο; Μέσα σε τρεις javascript:void(0)μήνες πρέπει να προχωρήσουμε μεταρρυθμίσεις που δεν τολμήσαμε ούτε να σκεφτούμε τις τελευταίες δεκαετίες.

Κι όλα αυτά με 2-3 υπουργούς, καθώς οι υπόλοιποι σφυρίζουν «κλέφτικα», δεδομένου ότι αναλογίζονται το πολιτικό κόστος. Οι άμοιροι έχουν την εντύπωση ότι μετά από μια χρεοκοπία αυτοί και οι πελάτες τους θα παραμείνουν στο προσκήνιο με τα «καλαμάκια» της διαφθοράς και της αργομισθίας βουτηγμένα στη «σούπα» του δημόσιου κορβανά...

Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν...

εμφανίζει καλύτερη εικόνα με τον άκρατο αντιμνημονιακό λαϊκισμό και το άγχος της μικροπαραταξιακής επιβίωσης να υπερβαίνει εκείνο για την επιβίωση της χώρας...
Έχουμε να κάνουμε με μια γενιά πολιτικών που είναι γαλουχημένη με την ιδέα της πολιτικής ως ριάλιτι σώου. Όπου αρκεί να λένε κοινότυπες και συνεννοημένες ατάκες και το κοινό θα αποφασίσει ποιος θα αποχωρήσει και ποιος θα παραμείνει.

Δείχνουν παντελώς ανίκανοι να διαχειριστούν μια χρεοκοπία καθώς οι περισσότεροι δεν διαθέτουν ούτε ιστορική μνήμη ούτε πολιτικό βάθος. Συμπεριφέρονται σαν δημόσιοι υπάλληλοι την ώρα που το κτίριο που δουλεύουν έχει πάρει φωτιά: Απουσιάζουν...

Με διαφορά φάσης...
Η κυβέρνηση έχει μια διαφορά φάσης με την πραγματικότητα καθώς την αντιλαμβάνεται με καθυστέρηση 6-12 μηνών. Με καθυστέρηση αρκετών μηνών κατάλαβε ότι η χώρα χρεοκοπεί και δεν πρόκειται για παιγνίδι κερδοσκόπων...

Με καθυστέρηση πολλών μηνών και με το «μαχαίρι» της τέταρτης δόσης στο λαιμό κατάλαβε ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει και αυτή τη φορά δεν αρκούν εξαγγελίες για μεταρρυθμίσεις, αλλά επαναστατικές ανατροπές και συγκρούσεις με τους ημέτερους περισσότερο απ’ ό,τι με τους αντιπάλους...

Ένα είναι σίγουρο... είτε με την τέταρτη δόση στην ώρα της, είτε χωρίς αυτήν, ο κύβος ερρίφθη. Ποιος κύβος; Του τέλους της μετεμφυλιακής και μεταπολιτευτικής κατάστασης των πραγμάτων...

Είτε με ομαλή διαχείριση της χρεοκοπίας του 2010, είτε με ανεξέλεγκτη τροπή έχουμε πέσει στο ορμητικό ποτάμι και η μόνη επιλογή που μας απομένει είναι να κολυμπήσουμε μέχρι να φτάσουμε στην απέναντι όχθη, χωρίς να μπορούμε να προσδιορίσουμε σε ποιο σημείο του ποταμού ακόμη...

Αρκετοί δημοσιολόγοι και συμπολίτες αντί να επιλέξουν την φυγή προς τα εμπρός, προτιμούν την ψευδαίσθηση της φυγής προς τα πίσω.

Της εξόδου από το ευρώ, της επιστροφής στη δραχμή, της δασμόβιας ανάπτυξης και γενικώς την ευωχία της ζωής της εποχής που περιγράφει ο ποιητής της συλλογής «Ο τραγουδιστής του χωριού και της στάνης»...

Ο κόσμος έχει αλλάξει άρδην από τότε που μεγαλουργούσε η Πειραϊκή – Πατραϊκή και κυκλοφορούσε ακόμη η δραχμή και οι αλλαγές τα τελευταία χρόνια επιταχύνονται με γεωμετρική πρόοδο.

Το ζητούμενο δεν είναι να πηδήξουμε έξω από το τραίνο για μας ζαλίζει, αλλά να προσπαθήσουμε να αποκτήσουμε μια καλύτερη θέση στο συρμό της παγκόσμιας οικονομίας.

Όλα αυτά που λαμβάνουν χώρα έχουν να κάνουν με την ανάδυση της Ασίας τις τελευταίες δεκαετίες και τη μεταβολή ισχύος από τη Δύση στην Ανατολή...

γράφει ο Κ. Στούπας στο capital

Σχόλιο apneagr:Δείτε μια διαφορετική "κάθοδο" στην άβυσσο εδώ.