Οι Κεντρικές Τράπεζες ετοιμάζονται να τυπώσουν και πάλι χρήμα, κάτι που σημαίνει ότι θα δημιουργηθεί και πάλι μία «ευκαιρία» στις χρηματιστηριακές αγορές. Η αρχή έγινε από την FED και θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι σκοτεινοί ιππότες της στρογγυλής τραπέζης του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ο τρόπος που αντιμετωπίζουν την κρίση θα οδηγήσει αυτόματα σε νέες φούσκες, όπως συνέβη και στο παρελθόν.
Αλλά ποιος νοιάζεται; Λεφτά να βγουν άμεσα και για τις μελλοντικές γενιές, ας κόψουν το κεφάλι τους. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Εδώ έχουμε τον δικό μας χαλκά: Θα πάμε ή όχι σε εκλογές; Θα ψηφίσει ο Μπάρμπα-Γιάννης τον εκλεκτό του κυρίου Παπανδρέου στην Άνω Ραχούλα;
Η εκτύπωση χρήματος είναι ο εύκολος δρόμος που πολλάκις μέχρι σήμερα έχουν επιλέξει οι κυβερνήσεις για να αντιμετωπίσουν δύσκολους γρίφους, όπως το «πως μπορεί κανείς να αγοράζει προϊόντα και υπηρεσίες μην διαθέτοντας χρήματα». Είναι ο λεγόμενος «χρυσός κανόνας», ότι τους κανόνες στην ζωή τους φτιάχνουν οι ισχυροί και φροντίζουν αυτοί -οι κανόνες- να εξυπηρετούν πλήρως τα συμφέροντά τους, ακόμη κι αν αντιστρατεύονται -οι κανόνες- την λογική.
Η κρίση που βιώνουμε δεν... είναι κάτι άλλο από το αποτέλεσμα της πολιτικής της υπερβάλλουσας ρευστότητας κατά τα προηγούμενα χρόνια. Τώρα, επαναλαμβάνουν ακριβώς το ίδιο κόλπο, έχοντας βρεθεί σε πραγματικό αδιέξοδο. Την συνέχεια την γνωρίζουμε όλοι: Θα δημιουργηθεί μία νέα φούσκα, που όταν σκάσει η σημερινή κρίση θα μοιάζει με βόλτα σε παιδική χαρά.
Όλα αυτά συμβαίνουν διότι η ατμομηχανή του παγκόσμιου καπιταλισμού, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, είναι ανίκανες να περιορίσουν τα ελλείμματά τους. Μπορεί σήμερα να φαντάζει υπερβολικό ότι οι ΗΠΑ μπορεί να μεταβληθούν σε... Ελλάδα, αλλά θα ήταν ανόητο να αγνοήσει κάποιος αυτό το ενδεχόμενο.
Ένα ενδιαφέρον ερώτημα είναι τί θα πράξουν οι νέες μεγάλες δυνάμεις της Οικονομία. Κίνα και Ρωσία έχουν δύο επιλογές: Είτε να κάνουν κι αυτή την φορά πως δεν κατάλαβαν ή να κτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι. Κατά πάσα πιθανότητα θα γκρινιάξουν κι όλα θα σταματήσουν κάπου εκεί, αφού είναι ακόμα αδύναμοι πολιτικά για να μπορούν να επιβάλλουν τις δικές τους λύσεις.
Και μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό καλούμαστε να δούμε τι είναι το καλύτερο για την Ελλάδα. Καταρχήν, δεν είναι κακό να τρέχουν τα άλογα των διπλανών στάβλων. Το ότι τα δικά μας είναι κουτσά ή τα κουτσάναμε, δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε να κερδίσουμε κάτι από ένα πιθανό πάρτι στις διεθνείς αγορές. Στην χειρότερη των περιπτώσεων θα μας δώσουν πίστωση χρόνου. Είτε από λύπηση είτε από συμφέρον, καθώς δεν θα ήθελαν κάποιον επαίτη να εισέρχεται στην αίθουσα χορού και με την άθλια εμφάνισή του να αποθαρρύνει τις κυρίες και τους κυρίους του καλού κόσμου να επιδοθούν στην πίστα σε χορευτικές φιγούρες.
Αφήστε που αν περιμένουμε υπομονετικά μπορεί και να πέσει κάποιο κόκκαλο από το τραπέζι των χορτάτων και να ξεγελάσουμε έτσι την πείνα μας. Αν τελικώς επιβεβαιωθεί το σενάριο της νέας φούσκας θα αποδειχτεί πόσο ολέθρια επιλογή ήταν να βγούμε μόνοι μας στις αγορές και να βγάλουμε τα ματάκια μας με τα χεράκια μας. Ίσως τώρα να δεχόμασταν και κάποια πρόσκληση για τον χορό...
Αλλά ποιος νοιάζεται; Λεφτά να βγουν άμεσα και για τις μελλοντικές γενιές, ας κόψουν το κεφάλι τους. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Εδώ έχουμε τον δικό μας χαλκά: Θα πάμε ή όχι σε εκλογές; Θα ψηφίσει ο Μπάρμπα-Γιάννης τον εκλεκτό του κυρίου Παπανδρέου στην Άνω Ραχούλα;
Η εκτύπωση χρήματος είναι ο εύκολος δρόμος που πολλάκις μέχρι σήμερα έχουν επιλέξει οι κυβερνήσεις για να αντιμετωπίσουν δύσκολους γρίφους, όπως το «πως μπορεί κανείς να αγοράζει προϊόντα και υπηρεσίες μην διαθέτοντας χρήματα». Είναι ο λεγόμενος «χρυσός κανόνας», ότι τους κανόνες στην ζωή τους φτιάχνουν οι ισχυροί και φροντίζουν αυτοί -οι κανόνες- να εξυπηρετούν πλήρως τα συμφέροντά τους, ακόμη κι αν αντιστρατεύονται -οι κανόνες- την λογική.
Η κρίση που βιώνουμε δεν... είναι κάτι άλλο από το αποτέλεσμα της πολιτικής της υπερβάλλουσας ρευστότητας κατά τα προηγούμενα χρόνια. Τώρα, επαναλαμβάνουν ακριβώς το ίδιο κόλπο, έχοντας βρεθεί σε πραγματικό αδιέξοδο. Την συνέχεια την γνωρίζουμε όλοι: Θα δημιουργηθεί μία νέα φούσκα, που όταν σκάσει η σημερινή κρίση θα μοιάζει με βόλτα σε παιδική χαρά.
Όλα αυτά συμβαίνουν διότι η ατμομηχανή του παγκόσμιου καπιταλισμού, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, είναι ανίκανες να περιορίσουν τα ελλείμματά τους. Μπορεί σήμερα να φαντάζει υπερβολικό ότι οι ΗΠΑ μπορεί να μεταβληθούν σε... Ελλάδα, αλλά θα ήταν ανόητο να αγνοήσει κάποιος αυτό το ενδεχόμενο.
Ένα ενδιαφέρον ερώτημα είναι τί θα πράξουν οι νέες μεγάλες δυνάμεις της Οικονομία. Κίνα και Ρωσία έχουν δύο επιλογές: Είτε να κάνουν κι αυτή την φορά πως δεν κατάλαβαν ή να κτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι. Κατά πάσα πιθανότητα θα γκρινιάξουν κι όλα θα σταματήσουν κάπου εκεί, αφού είναι ακόμα αδύναμοι πολιτικά για να μπορούν να επιβάλλουν τις δικές τους λύσεις.
Και μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό καλούμαστε να δούμε τι είναι το καλύτερο για την Ελλάδα. Καταρχήν, δεν είναι κακό να τρέχουν τα άλογα των διπλανών στάβλων. Το ότι τα δικά μας είναι κουτσά ή τα κουτσάναμε, δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε να κερδίσουμε κάτι από ένα πιθανό πάρτι στις διεθνείς αγορές. Στην χειρότερη των περιπτώσεων θα μας δώσουν πίστωση χρόνου. Είτε από λύπηση είτε από συμφέρον, καθώς δεν θα ήθελαν κάποιον επαίτη να εισέρχεται στην αίθουσα χορού και με την άθλια εμφάνισή του να αποθαρρύνει τις κυρίες και τους κυρίους του καλού κόσμου να επιδοθούν στην πίστα σε χορευτικές φιγούρες.
Αφήστε που αν περιμένουμε υπομονετικά μπορεί και να πέσει κάποιο κόκκαλο από το τραπέζι των χορτάτων και να ξεγελάσουμε έτσι την πείνα μας. Αν τελικώς επιβεβαιωθεί το σενάριο της νέας φούσκας θα αποδειχτεί πόσο ολέθρια επιλογή ήταν να βγούμε μόνοι μας στις αγορές και να βγάλουμε τα ματάκια μας με τα χεράκια μας. Ίσως τώρα να δεχόμασταν και κάποια πρόσκληση για τον χορό...
Θανάσης Μαυρίδης στο capital
0 μας είπαν την γνώμη τους, εσύ;:
Δημοσίευση σχολίου