Δεν θα ξυπνήσουμε ποτέ;

Περνάνε τα χρόνια, περνάνε οι ζωές μας και βλέπουμε τα πάντα να πηγαίνουν προς το χειρότερο, από την άλλη μεριά κάθε χρονιά με ανοιχτό το στόμα διαβάζουμε την αύξηση των περιουσιών των πολιτικών και αναρωτιόμαστε.

Πόσες ζωές θα έπρεπε να ζήσουμε και να δουλεύουμε για να κάνουμε έστω το ένα εκατοστό από τις περιουσίες τους;

Περιμένοντας να πάμε μπροστά εμείς γυρίσαμε ολοταχώς πίσω, και αδιαμαρτύρητα, δεχτήκαμε εξευτελιστικά νομοσχέδια, δεχτήκαμε ότι τα φάγανε μαζί, δεν μιλήσαμε όταν μας είπαν διεφθαρμένους, ζούμε ένα παραλήρημα διχόνοιας, εκβιασμών, μπλόφας και ψέματος.

Περιμένουμε λύσεις από ανθρώπους που ξεπουλάνε την χώρα μας κομμάτι κομμάτι, περιμένουμε απαντήσεις για το ποιος έκλεψε, πήρε μίζες, υπέγραψε παραχωρήσεις και ανταλλαγές.
Απαντήσεις δεν θα πάρουμε ποτέ.

Χειροκροτάμε εκεί που θα έπρεπε να φτύνουμε, η λέξη σαπίλα έχει αντικαταστήσει την έννοια ηθική, η ανικανότητα λογίζεται σαν χάρισμα αν είσαι μέλος αυτής της σπείρας ανθρώπων και μπορείς να χωθείς και να διευθύνεις κάπου.

Το παλαιό παρουσιάζεται σαν... καινούργιο και διαλαλεί τον ερχομό του, το φθαρμένο δείχνει σαν άφθαρτο και μας κοροϊδεύει γιατί γνωρίζει πόσο εύκολα ξεχνάμε, η απάτη κρύβεται πίσω από την υπόσχεση για νέα ξεκινήματα.

Κάθε μέρα άνθρωποι δίπλα μας αφήνουν αυτόν τον κόσμο από δική τους απόφαση η απόφαση αυτών που θέλουν να αποκτήσουν ότι ελάχιστο η πολύ έχουν, οι δρόμοι μας γέμισαν με κουτάκια και καπελάκια ζητιανιάς, τα νέα παιδιά αφήνονται έρμαια στην λήθη των ναρκωτικών προσπαθώντας να ξεφύγουν από την πραγματικότητα που βλέπουν.

Συμμορίες νόμιμες και παράνομες λυμαίνονται τον πλούτο της χώρας και πλουτίζουν ο κατήφορος είναι συνεχόμενος μέσα σε υποσχέσεις για ανάπτυξη και καλύτερες συνθήκες ζωής που δεν θα έρθουν ποτέ, τουλάχιστον στην δική μας ζωή.

Κάποια στιγμή μέσα στον βαθύ μας ύπνο το όνειρο έγινε εφιάλτης, συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις με πολύ μεγάλη προσπάθεια ξυπνάμε, ιδρωμένοι, ταραγμένοι, κοιτάμε γύρω να συνειδητοποιήσουμε που βρισκόμαστε, να καταλάβουμε ότι ήταν μόνο ένα όνειρο.

Τώρα όσο και να προσπαθούμε να ξυπνήσουμε ο εφιάλτης θα συνεχίζεται, τώρα χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια να καταλάβουμε που βρισκόμαστε και προς τα που πάμε.

Θα έρθουν και άλλοι μετά από εμάς, η δική μας αδράνεια θα σημαδεύει την ζωή τους.
Έπρεπε να ξυπνήσουμε νωρίτερα.

από το ΕΛΛΑΔΑ Η ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ