Αυτό το χορό (του Ζαλόγγου) θα τον χορέψουμε μαζί...

Ο κ. Άκερμαν παρενέβη για να εκφράσει την δυσαρέσκειά του στην πολιτική Μέρκελ. Το αφεντικό της Deutsche Bank φοβάται -και σωστά- ότι αν η Γερμανία γυρίσει τις πλάτες της στην Ιρλανδία, τη νύφη θα πληρώσουν οι γερμανικές τράπεζες, οι οποίες έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους ιρλανδικά ομόλογα αξίας 183 δισ. ευρώ. Κι έπειτα λέγανε ότι εμείς ήμασταν το πρόβλημα. Ψίχουλα είναι τα δικά μας!

Τα δοχεία επικοινωνούν το ένα με το άλλο και όποιος νομίζει ότι μπορεί να πάρει το βαλιτσάκι του και να φύγει, αυταπατάται. Με άλλα λόγια, θέλοντας και μη, αυτό το χορό θα τον χορέψουμε όλοι μαζί. Τώρα, αν θα είναι ο ...
χορός του Ζαλόγγου ή ο χορός της βροχής, αυτό μένει να το αποδείξει η ιστορία.

Είναι παρήγορο το γεγονός ότι και μέσα στη Γερμανία υπάρχουν ισχυρές φωνές που λένε τα αυτονόητα, κόντρα στην εθνικιστική και επικίνδυνη πολιτική της κυρίας Μέρκελ. Παρ΄ όλα αυτά δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι τα πράγματα θα εξελιχτούν με γνώμονα το κοινό συμφέρον και τη λογική. Κι αυτό διότι οι στρατηγικές επιλογές δεν γίνονται στο πόδι και συνήθως ακολουθούνται πιστά μέχρι το τέλος. Μπορεί να υπάρξει κάποια κίνηση τακτικής και να διαφανεί μία οπισθοχώρηση, αλλά ας μην γελιόμαστε. Μία ομάδα ανθρώπων στη Γερμανία έχει αποφασίσει να χαράξει μία άλλη πορεία για την Ευρώπη, επειδή πιστεύει ότι αυτό είναι το συμφέρον της χώρας τους.

Απέναντί τους βλέπουν με δέος τον αμερικανικό δάκτυλο και το ΔΝΤ. Φοβούνται ότι θα συνθλιβούν από τα συσσωρευμένα προβλήματα στη ζώνη του ευρώ και τρομοκρατούνται από την προοπτική να μείνουν αύριο απούλητα τα ακριβά γερμανικά προϊόντα.

Βλέπουν ότι το καράβι, η Ευρώπη, βουλιάζει και σπεύδουν να το εγκαταλείψουν πρώτοι. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν. Αυτό που τρομάζει εμάς περισσότερο δεν είναι το ενδεχόμενο να κάνουν λάθος, αλλά το τι έχουν δει και έχουν τρομοκρατηθεί τόσο πολύ.

Για την Ελλάδα τα πράγματα ήταν δύσκολα και εξακολουθούν να είναι. Η διαφορά σε σχέση με πριν μερικούς μήνες είναι ότι δεν είμαστε πλέον οι... μοναδικοί τεμπέληδες που δήθεν ορμήσαμε να φάμε τα λεφτά των Γερμανών φορολογουμένων. Την θέση μας έχουν πάρει σήμερα οι Ιρλανδοί και πιθανότατα αύριο θα παραχωρήσουν την θέση τους στους Πορτογάλους. Ένα απλοϊκό ερώτημα σε όσους αρέσκονται να αποδίδονται στο άθλημα της πρόκλησης σωματικών πληγών στο σώμα τους μαστιγώνοντας το με τα ίδια τα χεράκια τους: καλά, εμείς είμαστε τεμπέληδες. Οι Ιρλανδοί; Οι Πορτογάλοι; Οι Ισπανοί; Κι αυτοί τεμπέληδες είναι και οι μοναδικοί δουλευταράδες είναι οι Γερμανοί;

Τα λέμε αυτά διότι μπορεί κάποιος να μας κατηγορήσει ότι έχουμε στραφεί εναντίον της κυρίας Μέρκελ διότι, δήθεν, θέλουμε οι Γερμανοί να πληρώσουν τα δικά μας χρέη. Όχι! Έχουμε στραφεί εναντίον της κυρίας Μέρκελ επειδή η πολιτική της είναι καταστροφική για την Ευρώπη. Πολύ απλά, με τη στάση αυτή της Γερμανίας είναι θέμα χρόνου η διάλυση της Ευρώπης, όπως την ξέρουμε μέχρι σήμερα. Προφανώς η κυρία Μέρκελ έχει στο μυαλό της μία άλλη Ευρώπη.

Όσο για τους «τεμπέληδες». Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουμε ζοριστεί λίγο για να πληρώσουμε τους τόκους στην κυρία Μέρκελ. Βλέπετε, το δάνειο δεν δόθηκε στη λογική της αλληλεγγύης. Η Γερμανία κερδίζει και από την κρίση. Ή αλλιώς, μονά – ζυγά δικά τους.

Θανάσης Μαυρίδης στο capital