Η μόνη οδός σωτηρίας

Αξίζει τον κόπο να επενδύσει κανείς στην Ελλάδα; Αν εσείς ήσασταν ο ξένος επενδυτής και εξετάζατε προσεκτικά την κατάσταση στη χώρα, θα τοποθετούσατε ένα ευρώ σε κάποια παραγωγική διαδικασία; Μάλλον όχι! Αντί, λοιπόν, να βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας, ας στρωθούμε στη δουλειά και ας κάνουμε όλα εκείνα που πρέπει για να προσελκύσουμε επενδύσεις. Δίχως επενδύσεις δεν υπάρχει ανάπτυξη, δεν υπάρχει μέλλον...

Όλες οι κυβερνήσεις έχουν διαπιστώσει αυτό που είπε πρόσφατα και η κυρία Κατσέλη: Ότι για να επενδύσει κάποιος στην Ελλάδα χρειάζεται να είναι ήρωας. Παρ΄ όλα αυτά δεν υπήρξε κυβέρνηση για να ανατρέψει αυτή τη δυσμενή κατάσταση. Επειδή οι κυβερνήσεις δεν θέλουν να χάνουν ψήφους, δεν τολμούν να τα βάλουν με τα οργανωμένα συμφέροντα που καταδυναστεύουν τον τόπο.

Όλα αυτά τα... καταγγέλλουμε χρόνια τώρα. Δεν σας λέμε κάτι καινούργιο. Το ερώτημα είναι τι μπορούμε να προσδοκούμε για το μέλλον αν δεν κάνουμε κάτι τώρα, που η κοινωνία είναι περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη περίοδο έτοιμη, ώριμη για τις τόσο μεγάλες αλλαγές που απαιτούνται. Με άλλα λόγια, ή τώρα ή ποτέ! Ή θα αλλάξουμε τώρα τη ρότα της χώρας ή θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι θα ζούμε στο εξής σε μία πτωχή χώρα.

Τι χρειάζεται να γίνει; Το ξέρουν όλοι! Χρειάζεται ένας άλλος κρατικός μηχανισμός απ’ αυτόν που έχουμε σήμερα. Ένας κρατικός μηχανισμός που να είναι αρωγός σε οποιαδήποτε επενδυτική προσπάθεια και όχι να επιδιώκουν οι λειτουργοί του να γίνουν «αφανείς εταίροι» σε κάθε νέα επένδυση. Χρειάζεται πάταξη της γραφειοκρατίας. Να μην χρειάζεται ο επιχειρηματίας να πνίγεται στο χαρτομάνι και να μπλέκεται μέσα σε δαιδαλώδεις διαδρομές που προκαλούνται από την πολυνομία. Πάνω απ’ όλα, όμως, χρειάζεται να αλλάξουμε εμείς νοοτροπία. Να μην θεωρούμε τους επενδυτές «απατεώνες» που ήρθαν στην Ελλάδα για να «κερδίσουν σε βάρος μας». Ασφαλώς και σκοπός τους είναι το κέρδος. Μόνο που με τα δικά τους χρήματα μπορούμε κι εμείς να κερδίσουμε και μάλιστα σε πολλά επίπεδα.

Μακάρι η κυβέρνηση Παπανδρέου να περάσει τη γραμμή εκείνη που διάφοροι θεωρούν σε αυτή τη χώρα ως «κόκκινη», καθώς υπονομεύει τα δικά τους συντεχνιακά συμφέροντα. Τα μέχρι στιγμής δείγματα γραφής δεν μας δίνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Ωστόσο, δεν μπορούμε να σταματήσουμε να ελπίζουμε και πολύ περισσότερο να πιέζουμε διαρκώς προς την μόνη οδό σωτηρίας...
Θανάσης Μαυρίδης στο capital