Γιατί τρέμουν μια χρεοκοπία...

Το Πεκίνο τους τελευταίους μήνες έχει προβεί σε μαζικές πωλήσεις αμερικανικών ομολόγων. Αυτό προβληματίζει τις ΗΠΑ καθώς έχουν μπροστά τους την έκδοση τεράστιων ομολογιακών εκδόσεων. Μόνο τις επόμενες εβδομάδες θα χρειαστεί να εκδώσει ομολογίες 126 δισ. δολαρίων και καθώς το έλλειμμα για φέτος υπολογίζεται 1,6 τρισ. δολάρια και του χρόνου σε 1,3 τρισ. δολάρια, αναμένεται συνέχεια.

Σε μεγάλες εκδόσεις ομολόγων εκατοντάδων δισ. ευρώ αθροιστικά αναμένεται να προχωρήσουν και οι ευρωπαϊκές χώρες. Όπως είναι φυσικό υπάρχει ένας ανταγωνισμός για το ποιος θα γεμίσει πρώτος το δικό του ταμείου καθώς οι δεξαμενές των διεθνών κεφαλαίων δεν είναι απύθμενες.

Στη μάχη των βουβαλιών στον κάμπο με τα χρέη είναι φυσικό το λογαριασμό να τον πληρώνουν βατράχια σαν την Ελλάδα.

Κι όμως η ελληνική περίπτωση έχει... εξελιχθεί σε αποδιοπομπαίο τράγο, μόνο την ευθύνη για το προπατορικό αμάρτημα δεν μας έχουν φορτώσει ακόμη, μπορεί να αποτελέσει τη θρυαλλίδα ανεξέλεγκτων χρεοκοπιών.

Σε μια περίοδο νευρικότητας, καχυποψίας και έντασης σαν αυτή που διανύουμε η αιφνίδια χρεοκοπία μιας χώρας της Ευρωζώνης θα προκαλούσε πανικό και το πιθανότερο είναι να οδηγούσε σε αλυσιδωτές αδυναμίες εξυπηρέτησης του χρέους στην αρχή των υπόλοιπων PIGS και στη συνέχεια και των λευκών «κύκνων» της δημοσιονομικής πειθαρχίας του βορρά.

Παρατηρώντας την κατάσταση ψύχραιμα, αν ήμουν Γερμανός φορολογούμενος ή πολιτικός, θα προσπαθούσα μεν να αναγκάσω τους «απατεώνες» με τη «γαϊδουρινή» συμπεριφορά να βάλουν τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι, αλλά πρωτίστως θα πρόσεχα μήπως μπροστά στο αδιέξοδο, ξυπνήσω κάποιο πρωί και αυτοί έχουν ανακοινώσει στάση πληρωμών. Όπερ, σαν γνήσιοι νότιοι έχουν επιλέξει για άλλη μια φορά την τακτική στρίβειν δια του αρραβώνος...

Η κατάσταση έχει γίνει περίπλοκη και εκτός αυτού, κατά το όπου λαλούν πολλά κοκόρια αργεί να ξημερώσει, όπου οι αποφάσεις εξαρτώνται από πολλούς αργούν να ληφθούν και το ένα λάθος φέρνει τι άλλο... Ενώ λοιπόν τα γεγονότα πιέζουν, οι ψυχολογικές παρακρούσεις αποτελούν πιθανές άγνωστες παραμέτρους...

Ευθύς εξ αρχής περίμενα την ελληνική διάσωση σαν δεδομένη, αλλά οι δηλώσεις των πολιτικών (ιδίως των Γερμανών), έχουν δημιουργήσει μια χιονοστιβάδα αρνητικών δημοσιευμάτων και αυτή την αρνητική προδιάθεση της διεθνούς κοινής γνώμης. Η κοινή γνώμη αποτελεί για τους πολιτικούς, ιδίως του ατάλαντους της εποχής απόλυτη δεσποτεία.

Αυτό αυξάνει το ρίσκο μιας λάθος κίνησης, που θα μπορούσε να πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Λογικά σκεπτόμενος υποθέτω ότι το σύστημα θα βρει ένα τρόπο να τραβήξει την Ελλάδα από το κενό και να αποφύγει να εκτεθεί σε μια κατάσταση ασταθούς ισορροπίας με άγνωστη έκβαση...

Από την άλλη πλευρά, η ιστορία βρίθει παράλογων αποφάσεων και κινήσεων...

Αυτό δεν σημαίνει ότι έχω πηδήξει στο στρατόπεδο του Αρμαγεδδώνα, αλλά απλά ότι έχω γίνει πιο επιφυλακτικός από ό,τι πέρυσι... Δεν περίμενα ότι η νέα κυβέρνηση θα καθυστερούσε τόσο να αντιδράσει και η ΕΕ θα καθυστερούσε τόσο να καταλάβει τι διακυβεύεται...

Πως τα καταφέραμε έτσι πάλι...
από το capital