Το πρόβλημα δεν είναι να μοιράζεις από πίτα που δεν υπάρχει, αλλά να δημιουργήσεις πίτα για να φάνε όλοι...

Για έναν ακραίο νεοφιλελεύθερο οι φόροι είναι κακό πράγμα, επειδή με τους δικούς του πόρους ενισχύεται η λειτουργία του κράτους. Κατά βάθος οι νεοφιλελεύθεροι είναι πιο αναρχικοί από τους αναρχικούς. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι αρκετά παιδιά που πήραν το βάπτισμα του πυρός στο Μάη του ΄68 και στις επαναστατικές ταξιαρχίες, έγιναν στη συνέχεια οι πιο σκληροί καπιταλιστές.

Η κυβέρνηση αποφάσισε, λοιπόν, να... επιβάλλει έκτακτο φόρο στις επιχειρήσεις. Είναι φανερό ότι αρκετοί κεφαλαιοκράτες έχουν φοβηθεί μην τυχόν και επιστρέψουν οι Eρυθροί Xμερ στην εξουσία και σπεύδουν να δηλώσουν υποταγή στα νέα μέτρα. Είναι απόλυτα βέβαιο, όμως, ότι ακόμη κι αυτοί όταν βρίσκονται κατά μόνας θα ξεδιπλώνουν από την αριστερή τσέπη του σακακιού τους την τσακισμένη στα 4 φωτογραφία της Θάτσερ και θα αναπολούν την εποχή της Μέγιστης Ιέρειας του Καπιταλισμού. Προς το παρόν, όμως, τέτοιες πράξεις δύνανται να τις πράττουν μόνο υπό συνθήκες πλήρους μυστικότητας, καθώς η επιχειρηματικότητα βρίσκεται για άλλη μία φορά υπό διωγμό...

Δεν είναι κακό να είναι κανείς κομμουνιστής, άθεος, σοσιαλιστής, δεξιός, ακροδεξιός ή πιστός στον Κομφούκιο. Το κακό είναι το δήθεν, τα παιγνίδια τακτικής, οι πρόσκαιρες συμμαχίες και η κατανάλωση στα μικρά και καθημερινά.

Η μεγάλη διαφορά της Ελλάδας με τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης είναι ότι στην Ευρώπη υπάρχει Εθνική Αστική Τάξη. Στην Ελλάδα υπάρχουν απλά πλούσιοι άνθρωποι που οι περισσότεροι έκαναν τις περιουσίες τους από δουλειές με το δημόσιο. Αν υπήρχε ΕΑΤ (Εθνική Αστική Τάξη) δεν θα έλεγε όχι στους έκτακτους φόρους σε μία τόσο δύσκολη εποχή, αλλά θα έθετε όρους. Θα έλεγε κάτι τέτοιο: «Εντάξει, να πληρώσουμε παραπάνω και φέτος και του χρόνου, αν αυτό είναι απαραίτητο. Αλλά πέστε μας πως θα χρησιμοποιήσετε αυτά τα λεφτά. Θα μας επιστραφούν πίσω με καλύτερες υπηρεσίες; Με δυνατότητα να κάνουμε πιο εύκολα τις δουλειές μας και να αυξήσουμε έτσι τον τζίρο και τις πωλήσεις μας»;

Αλλά, τι συζητάμε; Εδώ το να υποστηρίξει ένας πρέσβης του ελληνικού κράτους μία ελληνική επιχείρηση στο εξωτερικό θεωρείται ούτε λίγο ούτε πολύ ποινικό αδίκημα. Εδώ θεωρούμε ως κοινωνία δεδομένο ότι κάποιος που απέκτησε πλούτο υπήρξε οπωσδήποτε στη ζωή του από απατεώνας και κλέφτης ως δολοφόνος.

Το ελληνικό δημόσιο γνωρίζει ότι οι επιχειρήσεις θα πληρώσουν. Ότι αυτή είναι η εύκολη λύση, η επιβολή της έκτακτης φορολογίας. Αν νομίζουν, όμως, οι κυβερνώντες ότι αυτό το μέτρο και άλλα τέτοιου είδους θα μας σώσουν, κάνουν λάθος. Το πρόβλημα δεν είναι να μοιράζεις από πίτα που δεν υπάρχει, αλλά να δημιουργήσεις πίτα για να φάνε όλοι...
Θανάσης Μαυρίδης στο capital