Η ελληνική οικονομική περιπλοκή και τα μεγάλα λαμόγια

Η ελληνική οικονομική περιπλοκή, σχεδόν μόνιμη από τον αγώνα της εθνικής ανεξαρτησίας, εξέθετε σχεδόν πάντα- πολύ περισσότερο σε περιόδους κρίσης- τη χώρα σε πιέσεις και εκβιασμούς από τις μεγάλες δυνάμεις.

Στην παρούσα συγκυρία της... διεθνούς πιστωτικής κρίσης η ασθενής και εξαρτώμενη από τους δανειστές της Ελλάδα είναι αναγκασμένη και πάλι να προσφέρει ή να παζαρέψει βαρύτατα αντισταθμίσματα, προκειμένου να εξασφαλίσει την αναχρηματοδότηση του δυσθεώρητου δημοσίου χρέους των 260 δισ. ευρώ.

Παλεύει σε δυσμενείς συνθήκες, υποβαθμιζόμενη ως προς την πιστοληπτική δυνατότητά της από τους οίκους αξιολόγησης, να εξασφαλίσει την αναχρηματοδότηση των παλαιών χρεών και την εξεύρεση νέων χρηματοδοτικών πόρων για την κάλυψη των υπερβολικών ελλειμμάτων. Ηδη από την αρχή του νέου χρόνου αντιμετωπίζει δύσκολες αγορές, πληρώνει πανύψηλα επιτόκια και γενικώς δυσκολεύεται να καλύψει το μεγάλο δανειακό πρόγραμμα, ύψους περίπου 45 δισ. ευρώ, για το 2009.

Με την πλάτη λοιπόν στον τοίχο, με το χρέος να πιέζει ασφυκτικά και με τις αγγλοσαξονικές, τις γερμανικές και τις γαλλικές εφημερίδες να περιγράφουν την Ελλάδα ως ασθενή κρίκο της ευρωζώνης και να την αντιμετωπίζουν ως οιονεί κίνδυνο της σταθερότητας του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, δεν έχει και μεγάλη σημασία τι συνέβη πρώτο: Αν δηλαδή εμείς προσφέραμε ως αντιστάθμισμα της σχετικής χρηματοδοτικής μας άνεσης το δέλεαρ των εξοπλιστικών προμηθειών ή μας επιβλήθηκε από τις «φίλιες» κυβερνήσεις ως εχέγγυο για την απρόσκοπτη χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους.

Οπως και αν έχει, αυτή τη στιγμή η Ελλάδα εν μέσω μεγάλης και κατεδαφιστικής οικονομικής κρίσης και χρηματοδοτικής αδυναμίας έσπευσε να μεταδώσει σε «φίλους» και «εταίρους» την καλή της διάθεση να προμηθευτεί μαχητικά αεροπλάνα και ελικόπτερα, φρεγάτες και υποβρύχια αξίας δεκάδων δισ. ευρώ.

Κατά τα φαινόμενα, το υπουργείο Αμυνας έστειλε σήμα στους γάλλους συμμάχους ότι παζαρεύει την κατασκευή πολεμικών πλοίων και την προμήθεια επιθετικών ελικοπτέρων. Παραλλήλως έκλεισε το μάτι στους Γερμανούς για τη ρύθμιση της εκκρεμότητας του υποβρυχίου που γέρνει, όπως και για την προμήθεια πολεμικών αεροσκαφών και ταυτοχρόνως έστειλε το αυτό μήνυμα στους πέραν του Ατλαντικού συμμάχους.

Πιθανότατα η ελληνική κυβέρνηση δεν θα έστελνε τέτοια μηνύματα αν δεν εξελισσόταν με τόσο δυσμενή τρόπο το ελληνικό χρηματοδοτικό πρόβλημα. Γνωρίζουν οι κκ. Κ.Καραμανλής και Ευ.Μεϊμαράκης ότι ο Νικολά Σαρκοζί παίζει τούτη την περίοδο το χαρτί των ευρωομολόγων· ξέρουν από πρώτο χέρι ότι η Ανγκελα Μέρκελ απαιτεί ταχεία λύση για το υποβρύχιο που γέρνει και διεκδικεί μετά πάθους δέσμευση για τα Εurofighter, όπως γνωρίζουν ότι ο νεοεκλεγείς Μπαράκ Ομπάμα θέλει παραγγελίες για τους μεγάλους παραγωγούς πολεμικών αεροσκαφών. Ολα αυτά για τα δανεικά που προσφέρονται ακριβά και δύσκολα.

Και άλλοτε στα χρόνια της μεταπολίτευσης η χώρα δεσμεύθηκε πολλαπλώς με τέτοια βαρύτιμα εξοπλιστικά προγράμματα. Η αγορά του αιώνα, εκείνο το απίστευτο παζάρι με Αμερικανούς και Γάλλους, απεδείχθη απολύτως ζημιογόνο για τη χώρα. Δέσμευσε την Πολεμική Αεροπορία με δύο τύπους αεροσκαφών, με διπλές εκπαιδεύσεις πιλότων και διπλές επισκευαστικές βάσεις. Το αυτό συνέβη και σε άλλα όπλα, όπου η πολυδιάσπαση των προμηθειών κατακερμάτισε την αμυντική ικανότητα και επαύξησε το κόστος της άμυνας.

Το δυστύχημα είναι ότι η δέσμευση-εξάρτηση των εξοπλισμών είναι προϊόν της εξασθενημένης οικονομικής ισχύος της χώρας. Προκύπτει κάθε φορά που η χώρα χάνει και υποχωρεί οικονομικά. Τα χρέη και τα ελλείμματα μετατρέπονται σε περιόδους κρίσης, σαν τη σημερινή, σε ζώνη πιέσεων και εκβιασμών από τις μεγάλες δυνάμεις. Είναι κάτι σαν εθνική κατάρα, από την οποία δεν μπορεί να βγει η χώρα. Δεν είναι όμως πια ανεκτή. Και επιβάλλει πλέον το ταχύτερο δυναμικές πολιτικές απεξάρτησης.
από lamogia