Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα;

Ξεκινώντας την προεκλογική του εκστρατεία ο Γιώργος Παπανδρέου έθεσε το δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα».

Το δίλημμα αυτό ως πρόταση που βάζει ένα σκέλος απέναντι σε ένα άλλο είναι σωστό. Από τη μία η βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος, όπου οι λίγοι έχουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής και εξουσιάζουν τους πολλούς που τα χειρίζονται, καρπώμενοι παράλληλα την υπεραξία της εργασίας τους, αποκομίζοντας υπερκέρδη, εδραιώνοντας τη θέση τους στην πυραμίδα της πλουτοκρατίας και διατηρώντας σε καθεστώς φόβου και πενιχρών μισθών.

Στον αντίποδα το... σοσιαλιστικό σύστημα με τη διαχείριση των μέσων παραγωγής απευθείας από την εργατική τάξη, με Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Ασφάλιση δωρεάν και εξασφαλισμένη για όλους ανεξαιρέτως.

Φυσικά, ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ μόνο κάτι τέτοιο δεν είχε στο νου του. Λέγοντας πως στη μία πλευρά στέκεται ο σοσιαλισμός και από την άλλη η βαρβαρότητα, εννοούσε πως στις ευρωεκλογές το διακύβευμα είναι η επικράτηση του ΠαΣοΚ («σοσιαλισμός») ή η μη επικράτηση του ΠαΣοΚ («βαρβαρότητα»). Τόσο απλά.

Θεωρούμε, λοιπόν, πως επί ΠαΣοΚ ζήσαμε το σοσιαλισμό και κατά τις περιόδους της ΝΔ τη βαρβαρότητα. Είναι όντως έτσι;

Βαρβαρότητα είναι:

- η καπηλεία συνθημάτων περί άμεσης εξόδου από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ (με σκοπό το ψάρεμα ψηφοφόρων του ΚΚΕ) που μετά τον Οκτώβριο του 1981 έγινε γαργάρα.
- η εθνικοποίηση προβληματικών επιχειρήσεων με αποτέλεσμα την καταβαράθρωση της εθνικής οικονομίας.
- το σκάνδαλο Κοσκωτά
- το σκάνδαλο με το γιουγκοσλαβικό καλαμπόκι
- η κομματικοποίηση του κράτους
- το ξύλο που έριξαν δυνάμεις των ΜΑΤ σε ηλικιωμένους ακίνδυνους συνταξιούχους που διαδήλωναν ειρηνικά στο κέντρο της Αθήνας
- η γιγάντωση του ελλείμματος
- οι παράλογοι εξοπλισμοί, πολλές φορές με ελαττωματικά υλικά
- ο «αυριανισμός»
- η παράδοση Οτσαλάν στους Τούρκους
- το «ευχαριστούμε την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών» ως τραγικός επίλογος της νύχτας των Ιμίων
- το ότι τη νύχτα των Ιμίων ο υπουργός Εξωτερικών παρέμεινε στη θέση του, συνεντευξιαζόμενος σε τηλεοπτικό κανάλι, αντί να σπεύσει στο πόστο του
- τα ψεύτικα στοιχεία για την ένταξη στην ΟΝΕ (το ΠαΣοΚ ισχυρίστηκε ότι η απογραφή της ΝΔ συκοφάντησε διεθνώς τη χώρα, όμως ποτέ δεν διέψευσε τα στοιχεία που προέκυψαν)
- οι παράνομες κρατικές ενισχύσεις στην Ολυμπιακή που οδήγησαν τελικά στο ξεπούλημα του εθνικού αερομεταφορέα με τον τρόπο που έγινε
- (κολλάει στο παραπάνω) η μετατροπή της Ολυμπιακής σε κομματικό παραμάγαζο.
- η ποικιλότροπη συνδρομή στις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις όταν αυτές μακέλευαν τη Σερβία. Υπενθυμίζω πως τότε είχαν πρωτοστατήσει ο Εργατικός Τόνι Μπλερ, ο Σοσιαλδημοκράτης Γκέρχαρντ Σρέντερ και ο Πράσινος Γιόσκα Φίσερ, καθώς ο Δημοκρατικός Μπιλ Κλίντον με τον αντιπρόεδρό του Αλ Γκορ που βραβεύθηκε με το νόμπελ Ειρήνης(!).

Πείτε μου εσείς τι σχέση έχουν όλα αυτά (και άλλα που μπορεί να ξεχνάω) με το σοσιαλισμό που επαγγέλλεται ο κ. Παπανδρέου. Όπως είπε και η Αλέκα Παπαρήγα «όση και ο φάντης με το ρετσινόλαδο».

Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς πως βαρβαρότητα είναι και

- η απαξίωση της Επιτροπής Ανταγωνισμού, η οποία παραμένει υποστελεχωμένη, με αποτέλεσμα καταγγελίες προς αυτήν να εξετάζονται δύο και τρία χρόνια μετά. Θα έλεγα για τους «κουμπάρους», αλλά το θέμα είναι βαθύτερο.
- το γεγονός ότι ΚΑΝΕΙΣ δεν πήγε μέσα για τις υποκλοπές. Ο μόνος που την πλήρωσε ήταν ένας μεσαίος υπάλληλος που (φέρεται να) αυτοκτόνησε, χωρίς να διαπιστωθεί ακριβώς ο βαθμός της συμμετοχής του (αν υπήρξε κάτι τέτοιο). Παράλληλα, το πρόστιμο που επεβλήθη στην υπεύθυνη εταιρία (η οποία, παρεμπιπτόντως, συνεχίζει να υπάρχει) ουδέποτε κατεβλήθη, χάρη σε δικολαβίστικες νομότυπες τζιριτζάντζουλες. Ο δε διευθύνων σύμβουλος ζει και βασιλεύει και μάλιστα με ιδιαίτερα κοσμοπολίτικο τρόπο.
- ΚΑΝΕΙΣ δεν μπήκε μέσα για την υπόθεση Ζαχόπουλου και τις διάφορες υπερτιμολογήσεις, όπως 500 χιλιάρικα για τη δημιουργία βρεφονηπιακού σταθμού για τα παιδιά των υπαλλήλων του υπουργείου Πολιτισμού.
- ΚΑΝΕΙΣ δεν παραιτήθηκε, όταν κάηκε ο ιερός και ιστορικός χώρος της Αρχαίας Ολυμπίας και αποδείχθηκε πως το σύστημα πυρόσβεσης είχε αχρηστευθεί λόγω πλημμελούς συντήρησης.
- τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια αγγίζουν (με την ανοχή του εκάστοτε υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας) κάθε περίοδο αιχμής ένα νέο ταβάνι και οι υπηρεσίες των ακτοπλοϊκών εταιριών ένα νέο πάτωμα. Την ίδια ώρα, ο καρυδοτσουφλοκτήτης Μανούσης καταγγέλλει χρηματισμό για να πάρει επιδοτούμενες άγονες γραμμές και δηλώνει (ως «γαλάζιος» επιχειρηματίας) πως «δεν περίμενα επί ΝΔ να δώσω μίζα για να πάρω δουλειά». Άρα το διεφθαρμένο σύστημα ΠΑΣΟΚ κληροδότησε και στη Νέα Δημοκρατία τους αγαθούς τρόπους λειτουργίας του.
- τα ΜΜΕ-γαλέρες εξακολουθούν να υπάρχουν με μόνο σκοπό την άντληση ζεστού δημοσίου χρήματος μέσω της κρατικής διαφήμισης.
- σπατάλη εκτός ορίων στην ΕΡΤ για εξωτερικές παραγωγές.
- μονιμοποίηση της εκλογικής πελατείας του ΠΑΣΟΚ που είχαν προσληφθεί με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή έργου, με στόχο να μετατραπούν σε εκλογική πελατεία της Νέας Δημοκρατίας.
- το γεγονός πως οι ωρομίσθιοι και αναπληρωτές εκπαιδευτικοί εξακολουθούν να πληρώνονται 8 μήνες με ένα χρόνο μετά, ενώ υποχρεούνται και σε αποκλειστική απασχόληση, δηλαδή δε μπορούν να εργαστούν σε φροντιστήρια ή όπου αλλού ως καθηγητές και καταφεύγουν στα μαύρα λεφτά του ιδιαίτερου. Την ίδια ώρα…
- η ίδια η κυβέρνηση ξοδεύει υπέρογκα ποσά για να προπαγανδίσει τη φορολογική συνείδηση που είναι «κοινωνική συνείδηση», ενώ το ίδιο το κράτος σπρώχνει τους πολίτες του στη φοροδιαφυγή.

Και άλλα και άλλα και άλλα.

Κι ένα τελευταίο. Στις 18-19 Ιουνίου έχουμε τη θερινή σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πέρας μιας πολύ δύσκολης προεδρίας. Το τρέχον εξάμηνο του Συμβουλίου της Ευρώπης προήδρευσε η Τσεχία, η κυβέρνηση της οποίας παραιτήθηκε μεσούσης της προεδρίας! Στην εν λόγω σύνοδο θα συζητηθούν θέματα που άπτονται της διεθνούς οικονομικής κρίσης, ενώ θα υποβληθούν και οι προτάσεις που υιοθέτησε πριν λίγες ημέρες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την αγορά εργασίας.

Μήπως ακούσατε κάποια τοποθέτηση από κάποιον για το φλέγον και άμεσο αυτό θέμα; ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ!

Η απάντηση, λοιπόν, ποια είναι; Ούτε «σοσιαλισμός», ούτε «βαρβαρότητα». Ούτε ΝΔ ούτε ΠΑΣΟΚ. Φυσικά ούτε λευκό ούτε άκυρο. Τιμωρήστε τους με τη δύναμη της ψήφου. Αγνοείστε τις όποιες πελατειακές σχέσεις έχετε αναπτύξει κι εσείς μαζί τους. Γυρίστε τους την πλάτη, γιατί αυτοί οι δύο μας έφεραν την κρίση και αυτοί οι δύο θα μας βάλουν και να την πληρώσουμε.

Εννοείται ότι το δίλημμα «κάλπη ή παραλία» δεν υφίσταται καν. Η ψήφος είναι δικαίωμα που κατακτήθηκε με αγώνες αιματηρούς και δεν πρέπει να επιτραπεί σε κανέναν να μας επιβάλει την αποποίηση του δικαιώματος αυτού, όσο «trendy» κι αν είναι κάτι τέτοιο.
από Alroud