“ Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας” και φυλετικός ρατσισμός

Η αληθινή ισότητα των δύο φύλων δεν επιβάλλεται με νομοθεσίες, κι ούτε μπορεί να επιτευχθεί μόνο με δημοκρατικές διαδικασίες. Η ουσιαστική ισότητα μπορεί να προέλθει κυρίως μέσα από την κατάλληλη διαπαιδαγώγηση και την πνευματική καλλιέργεια και των δύο φύλων. Ο σεβασμός του άλλου φύλου μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από την πλήρη κατανόηση και τον απόλυτο σεβασμό της φυσικής και συναισθηματικής ιδιαιτερότητάς του. Δυστυχώς, όμως, σε αυτόν τον τομέα η ανθρωπότητα έχει κάνει ελάχιστα βήματα… Η πεποίθηση στην κατωτερότητα του γυναικείου φύλου διαιωνίζεται.

Χρήσιμες, βεβαίως, είναι οι νομοθεσίες, που στη διάρκεια του τελευταίου αιώνα έχουν διανύσει μακρύ δρόμο, ενθαρρύνοντας τη χειραφέτηση του λεγόμενου ‘δεύτερου φύλου’ και επιτυγχάνοντας σε μεγάλο βαθμό την ισονομία των γυναικών στην αγορά εργασίας και στο δημόσιο στίβο. Ούτε σε αυτόν τον τομέα, όμως, μπορούμε να μιλάμε για πλήρη ισοτιμία, παρόλο που οι γυναίκες έχουν κατακτήσει πολλά οχυρά κι έχουν ανέβει επιτυχώς στα ύπατα διοικητικά αξιώματα. Το ποσοστό γυναικών σε θέσεις εξουσίας είναι ακόμη πολύ μικρό σε σχέση μ’ εκείνο των ανδρών, κι αυτό βεβαίως δεν οφείλεται σε κάποιους αντιφεμινιστικούς νόμους αλλά σε μια υφέρπουσα ρατσιστική νοοτροπία που θέλει τη γυναίκα στην κουζίνα και στο κρεβάτι.

Είδαμε γυναίκες... αστροναύτες και γυναίκες πρωθυπουργούς, είδαμε γυναίκες προέδρους πολυεθνικών εταιρειών και γυναίκες πιλότους μαχητικών αεροσκαφών (κακώς το τελευταίο), όμως δεν είδαμε ακόμη να έχει εμπεδωθεί στη συνείδηση όλων των ανδρών ότι οι γυναίκες είναι ανθρώπινα όντα με πνευματική υπόσταση και όχι απλώς αντικείμενα για τη σεξουαλική τους ικανοποίηση.

Αυτή η ‘ανατολίτικη’ νοοτροπία, σε κάποιες χώρες όπως η Ελλάδα, είναι πιο έντονη απ’ ότι σε άλλες χώρες της Δύσης. Προσωπικά έχω βιώσει το αποκρουστικό πρόσωπο του καμουφλαρισμένου φυλετικού ρατσισμού και μέσα στο Διαδίκτυο, ιδίως όταν οι απόψεις μου στενοχωρούν κάποιους. Σε τέτοιες περιπτώσεις έχω δεχτεί ύβρεις και χλευασμούς του τύπου «πήγαινε να πλύνεις τα πιάτα», «άντε να σφουγγαρίσεις», και άλλα χυδαία σχόλια που έχουν να κάνουν με την ηλικία μου. Για τους φαλλοκράτες, η γυναίκα παύει να έχει οποιαδήποτε αξία όταν δεν προσφέρεται σαν αντικείμενο ηδονής.

Η κοινωνία μας, λοιπόν, χρειάζεται να διανύσει πολύ δρόμο ώστε η ισότητα των δύο φύλων να εδραιωθεί στις συνειδήσεις των ανδρών, και συγχρόνως, βεβαίως, στη συνείδηση των ίδιων των γυναικών που σε κάποιο βαθμό είναι συνυπεύθυνες, αφού πολλές αρέσκονται στο να εκθέτουν τον εαυτό τους δημοσίως ως κρέας σε βιτρίνα κρεοπωλείου. Διότι όπως λέει και μια Αγγλική παροιμία, «Χρειάζονται δύο για το ταγκό.» Δυστυχώς, όσο υπάρχει η βιομηχανία της γυναικείας πορνογραφίας, κι όσο υπάρχουν πορνεία που εκδίδονται γυναίκες επί πληρωμή δε δικαιούμαστε να μιλάμε για ισότητα των δύο φύλων. Ο θεσμός των «ιερόδουλων», έστω κι αν οι γυναίκες εκδίδονται με τη θέλησή τους, είναι κάτι για το οποίο οι πολιτισμένες κοινωνίες πρέπει να ντρέπονται.

Εξάλλου, ένας φορέας στον οποίο η γυναίκα θεωρείται ακόμη κατώτερο ον είναι η Θρησκεία. Μιλάμε για τον απαράδεκτο θρησκευτικό ρατσισμό. Η "Ορθοδοξία" απαγορεύει την ιεροσύνη στις γυναίκες, κι αυτό είναι τόσο εμπεδωμένο στη συνείδηση της κοινωνίας ώστε κάθε συζήτηση ή απλά υπαινιγμός περί χειροτονίας γυναικών να θεωρείται βλασφημία. Μάλιστα απαγορεύεται στις γυναίκες να εισέλθουν ακόμη και στο ιερό διότι φαίνεται πως θεωρούνται μολυσμένα όντα. Σε ιστοσελίδα της Αποστολικής Διακονίας διαβάζουμε: «Η χειροτονία των γυναικών απαγορεύεται απολύτως στην Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία και στη Ρωμαιοκαθολική. (…)
Η μη χειροτονία των γυναικών είναι μάλλον ζήτημα εκκλησιαστικής και λειτουργικής ευταξίας. Είναι αρχαιοπαράδοτος θεσμός στην Εκκλησία. Κανείς ποτέ δε διανοήθηκε να τον αμφισβητήσει και να θέσει θέμα συμμετοχής των γυναικών στη διακονία του ιερού θυσιαστηρίου.
(…) Την κύρια θέση στο ναό έχει ο άνδρας. Έτσι έχει ορίσει τα πράγματα το ήθος και το έθος της Εκκλησίας. Είναι ο ιερέας και ο λειτουργός εκείνος, στο πρόσωπο του οποίου πρέπει να πειθαρχείται η ευχαριστιακή λατρεία της Εκκλησίας. Η γυναίκα μετέχει στη θεία λατρεία και έχει άλλα δευτερεύοντα καθήκοντα και λειτουργήματα σ' αυτή. Έχει όλα τα δικαιώματα που έχουν γενικά οι λαϊκοί. Όχι όμως και πρόσβαση στο ιερό θυσιαστήριο. Αυτό απαγορεύεται πλήρως.»

Και σα να μην έφτανε αυτό, έχουμε και το "άβατο" του κατ’ ευφημισμόν Αγίου Όρους! Σε μια περιοχή απείρου κάλλους που γενναιόδωρα χάρισε η μητέρα Φύση σε όλους τους ανθρώπους, απαγορεύεται να πατήσουν το πόδι τους οι γυναίκες, το ήμισυ δηλαδή του πληθυσμού, για να μη μιάνουν φαίνεται τον ιερό τόπο! Επιτρέπεται όμως η είσοδος σε θηλυπρεπείς ομοφυλόφιλους. Αυτός κι αν είναι φυλετικός ρατσισμός! Και να σκεφτεί κανείς το οξύμωρο ότι ο Άθωνας ονομάζεται «Περιβόλι της Παναγίας», είναι δηλαδή αφιερωμένος σε μια γυναίκα! Βέβαια μην προσπαθήσετε να βρείτε λογική και σύνεση σ’ αυτά τα ανίερα καμώματα διότι δεν υπάρχει. Είναι απλά η έκφραση ενός καραμπινάτου φυλετικού ρατσισμού που έχει μάλιστα τις ρίζες του στην αρχαιότητα.

Τελειώνοντας αυτό το μικρό αφιέρωμα, θέλω να ευχηθώ Χρόνια Πολλά και Δημιουργικά σε όλες τις γυναίκες, μα ιδιαίτερα στις αφανείς εκείνες ηρωίδες που αγωνίζονται να ισορροπήσουν πάνω σε τεντωμένο σχοινί για να εκπληρώσουν σωστά τον ιερό ρόλο της μητέρας παράλληλα με τον ανταγωνιστικό ρόλο της εργαζόμενης γυναίκας-επαγγελματία. Έχουν τον απόλυτο θαυμασμό και την αμέριστη αγάπη μου, πολύ περισσότερο όταν εγώ η ίδια δεν τα κατάφερα να συνδυάσω και τα δύο.

Μαρία Σεφέρου