Οι άσχετοι πιστεύουν ότι τα προβλήματα λύνονται με τον διάλογο

Υποψιάζομαι πως το πρόβλημα που έχει η κυβέρνηση της αριστεράς είναι ότι αποτελείται από πρόσωπα αγνά, άδολα και αδιάφθορα. Για την περίπτωσή τους υπάρχει ένας ωραίος θεολογικός όρος: είναι άνθρωποι άπειροι κακού. Δηλαδή δεν έχουν πείρα κακού, δεν ξέρουν τι σημαίνει κακό. Γι' αυτό ισχυρίζονταν κάποτε ότι θα αλλάξουν την Ευρώπη και γι' αυτό επιμένουν ακόμη να στηρίζουν πολλά στις διαπραγματεύσεις. Το αθώο τους μυαλό δουλεύει σε ναΐφ ρυθμούς: αφού έχω δίκιο, θα τους πείσω, πού θα πάει...

Τρίχες. Είναι προφανές ότι ο κόσμος μας δεν είναι φτιαγμένος για...
αθώα μυαλά. Πολύ περισσότερο, στον κόσμο μας δεν μπορούν τα αθώα μυαλά να κάνουν κουμάντο οπουδήποτε. Κατ' επέκταση, πρέπει επειγόντως οι κυβερνώντες μας να αλλάξουν μυαλά. Να αρχίσουν να αποκτούν πείρα κακού.

Το πρώτο -και ευκολώτερο- που πρέπει να κάνουν, είναι να μάθουν λίγη θεωρία. Ν' αρχίσουν να βλέπουν καμμιά ταινία, ας πούμε. Για παράδειγμα, η τριλογία του Νονού είμαι σίγουρος ότι θα τους βοηθούσε πολύ στο να πάρουν χαμπάρι πώς γίνονται τα αλισβερίσια και πώς κλείνονται οι δουλειές. Εξαιρετική επιλογή θα ήταν και η σειρά House of Cards, η οποία θα τους άνοιγε τα μάτια και ο Κέβιν Σπέισυ θα τους έκανε ιδανικό μάθημα πάνω στο πώς στήνονται οι ίντριγκες.

Μετά την θεωρία πρέπει απαραιτήτως να γίνει και λίγη πρακτική διδασκαλία. Να βγουν, ας πούμε, μερικές βόλτες στην νύχτα και να γνωριστούν με νταβατζήδες. Με κανονικούς νταβατζήδες, όχι από κείνους που έλεγε ο βούδας της Ραφήνας. Να περπατήσουν σε σκοτεινά παραδρόμια για να μάθουν πώς δουλεύουν οι μπράβοι. Να κάνουν επαφές με κυκλώματα για να συναντήσουν αφεντικά. Πραγματικά αφεντικά, δηλαδή, από τα οποία θα μάθουν πώς επιβάλλεις την άποψή σου. Καθ' όσον, με την ψιλοκουβέντα δεν επιβλήθηκε ποτέ κανείς. Εδώ, μωρέ, ολόκληρος Χριστός και δεν μπόρεσε με την κουβέντα να γλιτώσει από τους παπάδες, πώς περιμένεις εσύ με το πίτσι να γλιτώσεις από τους παπατζήδες;

Έτσι είναι. Μεγάλη δουλειά οι σωστές γνωριμίες και η σωστή εκπαίδευση. Οι άσχετοι πιστεύουν ότι τα προβλήματα λύνονται με τον διάλογο, ο ΝτεΝίρο πιστεύει ότι τα προβλήματα λύνονται με ένα πιστόλι. Δεν είναι σαφές ποιός έχει δίκιο; Πας με την πειθώ των λόγων να επιβληθείς στα λαμόγια και μετά σκας που δεν τα κατάφερες, ενώ ο άλλος τσιμεντώνει ένα από τα λαμόγια κι ύστερα όλα τα υπόλοιπα κάθονται σούζα. Τι άλλο θες για να καταλάβεις ότι το τσιμέντο έχει πολύ μεγαλύτερη πειθώ από τα λόγια;

Γι' αυτό λέω πως οι κυβερνώντες μας πρέπει επειγόντως να έρθουν σε επαφή με τον υπόκοσμο για να εκπαιδευτούν. Αν είχαν πάρει τέτοια εκπαίδευση, θα ήξεραν π.χ. πως δεν πρόκειται να κερδίσεις τίποτε παρακαλώντας τον τοκογλύφο. Θα καταλάβαιναν ότι δεν έχει νόημα να επικαλείσαι τα παιδάκια σου ή την άρρωστη μανούλα σου για να μη σε βγάλει στον δρόμο παίρνοντάς σου το σπίτι, διότι αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός του: να σου πάρει το σπίτι. Θα είχαν συνειδητοποιήσει ότι στον κόσμο των νταβατζήδων, των μπράβων και των αφεντικών δεν υπάρχουν κατανόηση, έλεος και συμπόνοια. Και με τέτοιες γνώσεις είναι σίγουρο πως θα απέφευγαν παιδαριώδη λάθη γιατί θα είχαν μάθει δυο στοιχειώδη πράγματα:

Πρώτον: δεν έχουν τίποτε καλό να περιμένουν από τα αλισβερίσια τους με το κουαρτέτο, εφ' όσον αυτό το κουαρτέτο δεν είναι παρά οι μπράβοι των αφεντικών που έχουν βγει παγανιά για εισπράξεις. Ως γνωστόν, οι σωστοί μπράβοι κάνουν τα πάντα για να πετύχουν στην αποστολή τους επειδή, αν αποτύχουν, θα δυσαρεστηθούν τα αφεντικά. Και όλοι γνωρίζουν πως τα αφεντικά δεν πρέπει επ' ουδενί να τα στενοχωρείς διότι γίνονται επικίνδυνα.

Δεύτερον: δεν υπάρχει περίπτωση να βγάλουν το παραμικρό με τα παρακάλια είτε μιλάμε για το χρέος είτε για τους πρόσφυγες είτε για τις συντάξεις. Το σωστό αφεντικό δεν κάμπτεται με κανένα παρακάλι επειδή ξέρει πως οποιαδήποτε υποχώρησή του θα εκληφθεί ως αδυναμία επιβολής. Και το σωστό αφεντικό νοιάζεται πρώτα απ' όλα για την επιβολή του.

Όλα τα παραπάνω είναι απλά και τα καταλαβαίνει οποιοσδήποτε διαθέτει στοιχειώδη νου και είναι και λίγο πονηρεμένος. Ο Βαρουφάκης, ας πούμε, το κατάλαβε (έστω και με κάμποση καθυστέρηση) και την έκανε. Αντίθετα, ο Τσίπρας δεν πήρε χαμπάρι, παρ' ότι πέρυσι του έκαναν εντατικό φροντιστήριο σ' εκείνες τις περίφημες διαπραγματεύσεις. Δεκαεφτά ώρες μάθημα... δεν βαριέσαι, στου κουφού την πόρτα. Βγήκε από μέσα και τι μας είπε; Ότι τον εκβιάσανε! Γρυ δεν κατάλαβε, το παλληκάρι. Αμ δεν σε εκβιάσανε, λεβέντη μου. Σε εκπαιδεύσανε! Πόσο πιο απλά να στο πούνε το πού καταντάς άμα το ρίξεις στις διαπραγματεύσεις με τους νταβατζήδες και στα παρακάλια με τα αφεντικά;

Κλείνω επιστρέφοντας εκεί όπου άρχισα. Αν θέλουμε να δούμε καλύτερη μέρα σε τούτον εδώ τον τόπο, πρέπει οι κυβερνώντες μας να μάθουν πώς δουλεύει ο υπόκοσμος. Δεν λέω να γίνουν κι αυτοί σαν τα μούτρα εκείνων. Όμως, πρέπει κάποια στιγμή να μάθουν ότι με την κουβέντα δεν πρόκειται να καταφέρουν τίποτε διότι τα μεγάλα αφεντικά δεν καταλαβαίνουν από λόγια. Ξέρουν ότι τα προβλήματα δεν λύνονται με διαπραγματεύσεις αλλά με το σπαθί του Μεγαλέξαντρου. Ή με το πιστόλι του ΝτεΝίρο.

Υστερόγραφο: Αν πείτε ότι στο παραπάνω κείμενο δυσκολεύεστε να καταλάβετε που κάνω σάτιρα, πού κάνω πλάκα και πού μιλάω σοβαρά, χαίρομαι. Αυτός ήταν ο σκοπός μου.
γράφει ο Θοδωρής Αθανασιάδης
από το Cogito ergo sum