Στην δική μας μοίρα βρέθηκαν και οι Αργεντίνοι αλλά δεν κατάντησαν νεοναζιστές

Με κανέναν τρόπο δεν δέχομαι τη «οργή του κόσμου» σαν αιτία εξάπλωσης του νεοναζισμού στην Ελλάδα. Στη μοίρα τη δική μας βρέθηκαν πλείστοι λαοί, μεταπολεμικά. Μήπως κατάντησαν ποτέ -πχ- οι Αργεντίνοι νεοναζιστές και δεν το έμαθα ; Ερωτώ, σε ποια από τις χώρες που πτώχευσαν τα τελευταία σαράντα-πενήντα χρόνια και που έπεσαν στα νύχια του ΔΝΤ, παγκοσμίως, σημειώθηκε έστω και αναζωπύρωση του φασισμού, πόσο μάλλον εκρηκτική άνοδος ναζιστικού σχηματισμού ;

Εάν πια μιλήσουμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τότε... οι συγκρίσεις με τις υπόλοιπες χώρες που σήμερα εξαρτώνται ομοίως από τη «στήριξη» των ξένων δανειστών θα έπρεπε να μας κάνουν να κοκκινίζουμε από ντροπή.

Κατάντησαν οι Σπανιόλοι χιτλερικοί ή μήπως είδατε στην Πορτογαλία τίποτα κτηνάκια να παρελαύνουν στους δρόμους με ασπίδες και να βαράνε κόσμο εν ψυχρώ; Μήπως συνέβη κάτι τέτοιο στην Ιρλανδία ή στην Ιταλία και δεν το άκουσα;

Λοιπόν, το ελληνικό χάλι δεν έχει ιστορικό προηγούμενο, παγκοσμίως. Αυτό σημαίνει ότι κάτι τρέχει εδώ χάμω, κάτι που δεν συμβαίνει πουθενά αλλού, απανταχού της οικουμένης.

Για μένα, η περιβόητη «οργή του κόσμου» δεν ήταν παρά η ΑΦΟΡΜΗ για την εκδήλωση ιστορικών απωθημένων.

Βεβαίως, όπως πάντα συμβαίνει, έτσι και στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει η πλήρης ιστορική εξήγηση αυτού του φαινομένου.

Βλέπετε, αγαπητοί φίλοι, όταν στην υπόλοιπη Ευρώπη, στον υπόλοιπο κόσμο εάν θέλετε, οι φασίστες καταδιώκονται και τιμωρούνται αμείλικτα, όταν δούλευαν οι κρεμάλες παντού, όταν οι πουτάνες των ναζήδων ξυρίζονταν γουλί και διαπομπεύονταν, όταν τα κτήνη των Ες-Ες –όσα γλίτωσαν- έτρεχαν να κρυφτούν σαν τα φοβισμένα ποντίκια στην άλλη άκρη της γης με άλλη ταυτότητα, την ίδια ακριβώς στιγμή που ξεκινούσε η δίκη της Νυρεμβέργης, όταν λοιπόν συνέβαιναν όλ’ αυτά, εδώ χάμω, σ’ αυτή τη δύσμοιρη χώρα, οι ταγματαλήτες της κατοχής ντύνονταν τη στολή του εθνικού στρατού, παίρνοντας άφεση αμαρτιών, οι μαυραγορίτες μόλις άρχιζαν να καρπούνται τα κέρδη από την «χρυσή» περίοδο της συσσώρευσης του πλούτου τους και οι δωσίλογοι καταλάμβαναν σπουδαίες κρατικές θέσεις, σαν αμοιβή για τις «υπηρεσίες» τους.

Άρα, το απόστημα του φασισμού, υπό την όποια εκδοχή και παραλλαγή του, ποτέ δεν έσπασε εδώ, στην πραγματικότητα. Συνέχισε να «δουλεύει», άλλοτε στα μουλωχτά, άλλοτε πιο φανερά, παράγοντας όλο και περισσότερο πύον.

Η ελληνική κοινωνία δεν σταμάτησε ποτέ να παράγει υπανθρώπους, από τους μαγκουροφόρους της δεξιάς και τους Γκοτζαμάνηδες με τα τρίκυκλα, μέχρι τους βασανιστές της Μακρονήσου κι από τα γουρούνια της ΕΑΤ-ΕΣΑ, μέχρι τους χαφιέδες της χούντας. Οι απόγονοι όλων αυτών, το μόνο που κάνουν είναι να συνεχίζουν την οικογενειακή παράδοση.

Ας μη βαυκαλιζόμαστε, λοιπόν, με εξηγήσεις περί «λαϊκής οργής» και οικονομικής εξαθλίωσης. Αυτές είναι οι προφάσεις που βρήκε ο φασίστας για να βάλει τα μαύρα, να βγει όξω στους δρόμους και να πουλήσει νταηλίκι.

Αυτό ήθελε να κάνει και τώρα τον παίρνει να το κάνει. Επειδή τον αφήνουν. Επειδή τον αφήνει το κράτος, επειδή τον αφήνει η εγχώρια αριστερά, επειδή τον αφήνουμε σχεδόν όλοι, απαθείς και αδιάφοροι, αποχαυνωμένοι.

(Ευχαριστώ την καλή φίλη που μου έστειλε το κείμενο, αν και δεν έχω καταλάβει αν είναι δικό της. Έχω να παρατηρήσω πως δεν έχει σημασία που δεν υπήρξε έξαρση του φασισμού στην Αργεντινή ή σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Θα υπάρξει. Εμείς οι Έλληνες είμαστε πάντα πρωτοπόροι. Πάντα μπροστά από την εποχή μας. Οι άλλοι μας αντιγράφουν και μας ακολουθούν.)

γράφει ο Πιτσιρίκος, το σκίτσο είναι του Carlos Latuff
από το pitsirikos.net