Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο “δρόμος” για να κρατηθεί για λίγο ακόμη στην εξουσία ο κόσμος της μεταπολίτευσης

Η μάχη μοιάζει να είναι χαμένη. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των εκλογών, η χώρα πολύ δύσκολα θα κατορθώσει να κρατηθεί στο άρμα του ευρώ. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει αποδειχτεί ανίκανο ή και απρόθυμο να προχωρήσει στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Το χειρότερο είναι ότι η ελληνική κοινωνία παρουσιάζει ένα τρομακτικό έλλειμμα παιδείας και μία άρνηση να δει την πραγματικότητα. Αντί αυτού, επιλέγει και προκρίνει τον λαϊκισμό.

Το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τυχαίο. Ένα κόμμα του 3% εμφανίζεται έτοιμο μέσα σε χρόνο - ρεκόρ να κερδίσει τις εκλογές και να συγκροτήσει ακόμη και αυτοδύναμη κυβέρνηση. Πως από το 3% βρέθηκε στο 17% και τώρα φλερτάρει με πολύ υψηλότερα ποσοστά;

Η πορεία του θυμίζει εκείνη του... ΠΑΣΟΚ των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης. Κι ο ηγέτης του κόμματος συγκρίνεται με τον Ανδρέα Παπανδρέου! Σε αυτά κρύβονται δύο αλήθειες κι ένα ψέμα!

Η πρώτη αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την ίδια πολιτική πελατεία με εκείνη του ΠΑΣΟΚ. Έτσι μπορεί κανείς να εξηγήσει πως ήταν μέχρι χτες το κόμμα που μετά βίας έμπαινε στην Βουλή και πως σήμερα εισπράττει σχεδόν αποκλειστικά τα κέρδη από την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ.

Γι΄ αυτό τον λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα γνήσιο παιδί της μεταπολίτευσης. Δεν είναι η «άλλη λύση». Είναι “ο τρίτος δρόμος” για να κρατηθεί για λίγο ακόμη στην εξουσία ο κόσμος της μεταπολίτευσης. Είναι η δεύτερη και η πιο πικρή αλήθεια.

Υπάρχει όμως στην ιστορία μας κι ένα ψέμα. Συγκρίνουν τον Αλέξη Τσίπρα με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Από την στιγμή που το κοινό του Ανδρέα συγκινείται και από τον Αλέξη, είναι φυσικό το κοινό αυτό να αναζητά μία μυθική διάσταση γι΄ αυτή του την προτίμηση. Είναι πιο εύκολο να πει κανείς ότι στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή ο Αλέξης του θυμίζει τον Ανδρέα, παρά ότι είναι δημόσιος υπάλληλος και θέλει να διατηρήσει τα προνόμιά του.

Μόνο που ο Ανδρέας δεν είχε σχέση με τον Αλέξη. Μπορεί ο Ανδρέας να ήταν οξύς, να ήταν προκλητικός στην συνθηματολογία του, αλλά τον διέκρινε ταυτόχρονα η ευγένεια και η γνώση. Ο Ανδρέας ήταν εκπρόσωπος του αμερικανικού καθηγητικού κατεστημένου, δεν ήταν το παιδί των καταλήψεων. Ο Ανδρέας δεν ήταν αγενής. Είχε φίλους στο διεθνές πολιτικό στερέωμα. Η σύγκριση του Αλέξη με τον Ανδρέα τιμάει τον Αλέξη. Του δίνει ειδικό βάρος που δεν διαθέτει. Αλλά αδικεί τον Ανδρέα...

Είναι άγνωστο ποιο θα είναι το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών. Όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Ωστόσο στην Ευρώπη αρχίζουν και μετατοπίζονται από την λογική του στοιχήματος μεταξύ των δυνάμεων του ευρώ και εκείνων της δραχμής. Όσο περνάει ο χρόνος καταναλώνουμε με εκπληκτική ταχύτητα πολιτικό κεφάλαιο και κινδυνεύουμε να χρεοκοπήσουμε πολιτικά πιο γρήγορα απ’ ό,τι φανταζόμαστε.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι στην Ελλάδα που πιστεύουν ότι οι ξένοι μπλοφάρουν και εκβιάζουν. Δεν ξέρουν τι τους γίνεται...
γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

από το capital