Τι νικήθηκε, αλλά, κυρίως, τι μένει ακόμα να νικηθεί...

Κι όμως αισθάνομαι να με λούζει το φως.

Όχι επειδή άλλαξαν τα πράγματα, δεν έχουν αλλάξει ακόμα - αλλά επειδή μια ηλιαχτίδα αλλαγών φαίνεται να αχνοχαράζει.

Μόνον και μόνον για αυτό χαίρομαι; Ναι!

Είναι αυτό αρκετό; Όχι!

Όμως, όπως έλεγε και ο Κομφούκιος, για να αρχίσει και η πιο μακρά πορεία, χρειάζεται ένα πρώτο βήμα.

Οι εκλογές της 6ης Μαΐου ήταν ιστορικές, ακριβώς διότι μπορεί να...
αποδειχθούν αυτό το «ένα πρώτο βήμα».

Τούτο θα κριθεί στις επόμενες εκλογές, αλλά όχι μόνον. Το βέβαιον είναι ότι στις εκλογές της 6ης Μαΐου ηττήθηκε, μάλιστα συντριπτικά, ο δικομματισμός και οι στρατηγικές του επιλογές.

Ηττήθηκε ο κυνισμός τριάντα ολόκληρων ετών.

Από τον δικομματισμό απέμεινε μόνον το ένα σκέλος του, η Ν.Δ. - το ΠΑΣΟΚ συρρικνώνεται κι άλλο, δείχνει να ψυχορραγεί.

Όμως, από τον δικομματισμό, εκτός από τα απομεινάρια της Ν.Δ. και των συγγενών της δυνάμεων που ήδη συσπειρώνονται σε ένα νέο μέτωπο χάριν των Δυνατών, εδραίο παραμένει το έργο του.

Η υποταγή δηλαδή της χώρας στην Τρόικα, η αιχμαλωσία του λαού στους τοκογλύφους - η προοπτική να ζήσει η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων για τα επόμενα πολλά χρόνια στον «Τρόμο και την Αθλιότητα» της «Οικονομικής Φρίκης» μέσα σε μια «Ειδική Οικονομική Ζώνη», ενδιαφέροντος «Δ’ Ράιχ»...

Για πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση, το σύστημα εξουσίας του καπιταλισμού στην Ελλάδα, μέσω των δύο αστικών κομμάτων και των παραφυάδων τους, ράγισε. Αυτό ακριβώς είναι το όντως τέλος της Μεταπολίτευσης (και η ιστορικότης των εκλογών της 6ης Μαΐου) διότι απέναντι στο αστικό μονοπώλιο της εξουσίας ορθώνεται πλέον αντίπαλος πόλος, ένα φιλολαϊκό μέτωπο δυνάμεων που, για την ώρα τουλάχιστον, εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ - χώρια το μέρος που εκφράζει το ΚΚΕ ή ό,τι άλλο εκφράζει η ΔΗΜΑΡ.

Το γεγονός ότι έχουμε μπροστά μας ένα μπρα ντε φερ δύο σχηματισμών (καλύτερα Μετώπων), που δεν ανήκουν και οι δύο στο ίδιο σύστημα εξουσίας (όπως η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν) αλλά εκφράζουν δύο αντίθετους πόλους, έναν αστικό κι έναν φιλολαϊκό, είναι ιστορικό γεγονός.

Για αυτό και η προσπάθεια ενσωμάτωσης του ΣΥΡΙΖΑ στο υπάρχον σύστημα αστικής εξουσίας άρχισε αμέσως, με το κλείσιμο της κάλπης.

Η προσπάθεια να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ συνένοχος στα εγκλήματα των δυνάμεων του δικομματισμού άγγιξε τα όρια των παραλογισμών και ξεπέρασε κάθε όριο κινδυνολογίας.

Αυτό θα συνεχισθεί.

Παρ’ ότι οι παραλογισμοί (ότι φερ’ ειπείν η Ν.Δ. δεν μπορεί να κυβερνήσει -να κόψει δηλαδή κι άλλο τους μισθούς- χωρίς τον... ΣΥΡΙΖΑ) προκαλούν πλέον θυμηδία στους περισσότερους από τους πολίτες, παρ’ ότι οι εκβιασμοί ότι θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας αρχίζουν να μην τρομάζουν τους πολλούς, η Επιχείρηση Φόβος θα συνεχισθεί, διότι αλλιώς η Επιχείρηση Σοκ και Δέος (Μνημόνιο) θα καταρρεύσει.

Αυτή η προεκλογική περίοδος θα είναι η πιο βίαιη παρά ποτέ. Το Μαύρο Μέτωπο -ας μου επιτραπεί να αποκαλώ έτσι τις δυνάμεις της Διαπλοκής και της Τρόικας, θα κινηθεί στην πεπατημένη των εκβιασμών, των ψευδών διλημμάτων και των απειλών. Η προπαγάνδα του θα είναι πιο οργισμένη παρά ποτέ. Αλλά και πιο ψευδής παρά ποτέ.

Η ταύτιση για παράδειγμα της απαγκίστρωσης απ’ το Μνημόνιο με την έξοδο απ’ το Ευρώ είναι ψευδής. Το ξέρουν! κι όμως κινδυνολογούν...

Η επιλεκτική πληροφόρηση και παραπληροφόρηση θα οργιάσει. Όταν, ας πούμε, σε μιαν ημέρα, όπως χθες, το 80% του Τύπου στη Δύση αναρωτιέται «μήπως δολοφονούμε τους Έλληνες», ενώ το 20% ζητάει «να τελειώνουμε με τους Έλληνες», αυτοί θα προβάλουν το 20% σαν να ’ναι 100%!

Αλλά, αν το Μαύρο Μέτωπο είναι τέτοιο και πολιτεύεται έτσι, οι πολίτες περιμένουν τώρα να δουν το διαφορετικό που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, όλη η Αριστερά και όλες οι φιλολαϊκές δυνάμεις.

Ο,τι ψήφο διαμαρτυρίας είχε να πάρει αυτό το μπλοκ δυνάμεων, την πήρε! Ο,τι ψήφο αποδοκιμασίας του δικομματισμού είχε να πάρει, την πήρε!

Εκτός από τους πολίτες που ψηφίζουν τα κόμματα της Αριστεράς για ιδεολογικούς λόγους, η υπόλοιπη κρίσιμη μάζα των πολιτών που δημιουργεί πλειοψηφίες περιμένει τώρα κυβερνητικές προτάσεις. Από την Αριστερά.

Αυτή η κρίσιμη μάζα των πολιτών έκανε το πρώτο βήμα, συνέτριψε τον δικομματισμό, για να κάνει το επόμενο, όχι πλέον από οργή αλλά από προσδοκία, περιμένει κυβερνητικές προτάσεις.

Με θέσεις καθαρές.

Κατανοητές, εναργείς. Για το Μνημόνιο και πώς θα το ακυρώσουμε, για τους εφαρμοστικούς νόμους και πώς δεν θα εφαρμοσθούν. Για τους εθνικούς πόρους και τη διαχείρισή τους, για την ανατροπή της φτώχειας, για την εθνική ασφάλεια της χώρας, για τις νέες στρατηγικές στην οργάνωση της παραγωγής, την κατανομή του πλούτου, τον έλεγχο της ενέργειας, την οργάνωση της διοίκησης - πώς προτείνει η Αριστερά να οργανωθούν όλα αυτά κι άλλα τόσα, με τι τρόπο, τι στόχο και ποια μέσα.

Και κυρίως: πώς θα ενεργοποιηθεί ο λαός;
Πώς θα συμμετάσχει σε όλα αυτά; Αν όντως έχει τελειώσει μια εποχή διαφθοράς, κυνισμού, προπαγάνδας και πελατειακών σχέσεων, η Αριστερά αναμένεται να ορθώσει το δικό της κυβερνητικό πρόγραμμα που θα τελειώσει με τη Διαπλοκή και την Υποτέλεια της χώρας, θα αποκαταστήσει την ισονομία και τον πολιτισμό της εργασίας, θα ξαναδώσει ελπίδα, θα βάλει τον άνθρωπο στη θέση των τοκογλύφων.

Κι ύστερα -για το επόμενο βήμα της μακράς (ή και σύντομης) πορείας προς την Παράδεισο, βλέπουμε...
γράφει ο Στάθης

από το enikos