Ασυμφωνία αιτημάτων...

Κάθε μέρα, όλο και περισσότερο, τα κόμματα μού φαίνονται σαν επιχειρήσεις. Κι όταν μπαίνουν στη Βουλή, γίνονται μεγάλες επιχειρήσεις. Ανώνυμες Εταιρείες, ένα πράγμα.

Άλλοι, καθώς μεγαλώνουν βλέπουν τη ζωή αλλιώς. Εγώ βλέπω τα κόμματα αλλιώς. Ίσως να βοήθησε και η κρίση που καθάρισε τα τζάμια από τη λασποβροχή της μεταπολίτευσης και είδα την ολιγαρχία των κομμάτων πιο καθαρά.

Έχουν πρόεδρο τα κόμματα, ή γραμματέα. Έχουν κερδοφόρες επιχειρήσεις, που όταν πάψουν να... είναι κερδοφόρες σταματάνε τις πληρωμές στους εργαζόμενούς τους. Διότι τα κόμματα, όπως όλες οι επιχειρήσεις, έχουν εργαζόμενους.

Παίρνουν και δάνεια τα κόμματα και κρατικές επιδοτήσεις. Μια χαρά. Μόνο που δεν κινδυνεύουν με κατασχέσεις αν δεν πληρώσουν τα δάνειά τους. Οι τράπεζες φέρονται καλά στα κόμματα. Είναι φίλοι.

Τα κόμματα κατεβαίνουν στις εκλογές. Σαν προϊόντα. Έχουν μάνατζερ, διαφημιστές και πολύ δωρεάν τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό χρόνο για να διαφημίζονται. Δεν είναι σαν τις άλλες επιχειρήσεις που πρέπει να πληρώνουν κάθε δευτερόλεπτο προβολής τους στα ΜΜΕ. Τα ΜΜΕ και τα κόμματα είναι φίλοι.

Κι εμείς είμαστε πελάτες. Κάθε δύο, τρία, τέσσερα χρόνια, όποτε του γουστάρει του πρώτου κόμματος των προηγούμενων εκλογών, πάμε και ψηφίζουμε στα εκλογικά super market. Και εκλέγουμε το πρώτο προϊόν, το πρώτο κόμμα, την πρώτη Ανώνυμη Εταιρεία, την πρώτη επιχείρηση που την πληρώνουμε με τα δικά μας λεφτά.

Όμως φέτος αναρωτήθηκα, τι ακριβώς παράγουν αυτές οι επιχειρήσεις; Όλες οι Ανώνυμες Εταιρείες δημιουργούνται για να εμπορευθούν κάτι που το παράγουν ή το εισάγουν.

Τα κόμματα λογικά θα έπρεπε να παράγουν πολιτική, ιδεολογία και, κυρίως, λύσεις για πρόοδο. Παράγουν όμως; Φυσικά και όχι. Τι παράγει το ΠΑΣΟΚ, η Νέα Δημοκρατία, το ΚΚΕ, το ΛΑΟΣ, ο ΣΥΡΙΖΑ; Τίποτα! Τα δύο πρώτα κόμματα, διαχειρίζονται απλώς την κατάσταση που υπάρχει. Δεν την κάνουν σοσιαλιστικότερη ή πιο φιλελεύθερη όποτε εκλεγεί το ένα ή το άλλο. Η κατάσταση είναι παγιωμένη και καπιταλιστική, 38 χρόνια τώρα.

Δεν έχει αλλάξει τίποτα. Είτε εκλέγεται η Νέα Δημοκρατία, είτε το ΠΑΣΟΚ διαχειρίζονται, με τον χειρότερο μάλιστα τρόπο, την οικονομική κατάσταση, δημιουργούν σκάνδαλα και μπλοκάρουν τη Δικαιοσύνη. Αυτό κάνουν.
Τα άλλα κόμματα, κάνουν τον κομπάρσο, δέχονται να υπηρετήσουν την πλαστή δημοκρατία και υποστηρίζουν ότι εκπροσωπούν τους ψηφοφόρους τους. Με ποιο τρόπο, όμως, τους εκπροσωπούν; Μεταφέροντας τη δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων τους στη Βουλή.

Ε και; Μα το θέμα είναι να παράγουν τα κόμματα πολιτική, ιδεολογία και λύσεις με τις οποίες θα εφοδιάσουν την κοινωνία και όχι η κοινωνία να εφοδιάζει με πρώτη ύλη τα κόμματα. Γιατί να παραχωρήσω την αγανάκτησή μου στα κόμματα ως πρώτη ύλη για να κάνουν καριέρα προϊόντος;
Η οικονομική κρίση, με ανάγκασε να συμμαζευτώ. Να μειώσω τις δαπάνες μου. Να ελαχιστοποιήσω τις αγορές μου. Δεν αγοράζω όσα αγόραζα. Μόνο τα απαραίτητα πια. Τα κόμματα δε μου είναι απαραίτητα. Τα κόβω από τη λίστα.

Δε φταίω εγώ. Αυτά φταίνε που λειτούργησαν σαν άχρηστα προϊόντα στη ζωή μου. Δεν την άλλαξαν σε τίποτα, δε βοήθησαν σε τίποτα ούτε εμένα, ούτε τη Δημοκρατία. Την άφησαν ανοχύρωτη και αβοήθητη. Φυσικά και δε στρέφομαι εναντίον των εκλογών. Να γίνουν εκλογές αλλά μόνο με νέες συνθήκες που θα ορίσουν οι πολίτες.

Πρώτον, να σταματήσουν να αντιμετωπίζονται οι ψηφοφόροι ως πελάτες από τα κόμματα και να μη χρησιμοποιούνται ως μέγεθος που θα κρίνει τα ποσά της κρατικής επιχορήγησης που δικαιούνται.

Δεύτερον, το Σύνταγμα να είναι απλό, κατανοητό και συγκεκριμένο σε τέτοιο βαθμό ώστε να μη χρειάζονται συνταγματολόγοι που θα το ερμηνεύουν κάθε φορά ανάλογα με τα συμφέροντα και την πολιτική που εξυπηρετούν.

Τρίτον, τα κόμματα που πιστεύουν ότι πραγματική Δημοκρατία είναι μόνο αυτή που στηρίζεται στην απλή αναλογική, να μη συμμετέχουν σε εκλογές με άλλο εκλογικό σύστημα ώστε να μην απολαμβάνουν τις πλούσιες παροχές που τους προσφέρει η ολιγαρχία της ενισχυμένης αναλογικής. Σε κάθε άλλη περίπτωση, απλώς ξεπουλιούνται και νοικιάζονται ως άλλοθι πλουραλισμού.

Τέταρτον, να ποινικοποιηθεί κάθε προσπάθεια εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας, εξαθλίωσης των πολιτών, ασυλίας των τραπεζών και των φοροφυγάδων. Να ποινικοποιηθεί κάθε δανειακή σύμβαση που στραγγαλίζει τους πολίτες. Να ποινικοποιηθούν βλαπτικοί χειρισμοί εναντίον της Πολιτείας που έγιναν συνειδητά.

Να ελευθερωθεί η Δικαιοσύνη, να γίνει ανεξάρτητη και να τιμωρείται παραδειγματικά όποιος δικαστής δεν υπηρετεί το Δίκαιο, όπως ορίζεται από τους νόμους. Να τιμωρείται παραδειγματικά όποιος δημόσιος λειτουργός όποιας βαθμίδας, δεν υπερασπίζεται τον πολίτη ή χρησιμοποιήσει τη θέση του για ίδιον όφελος.

Τα δικά μου αιτήματα είναι αυτά. Ξέρω, τα κόμματα χέστηκαν για τα δικά μου αιτήματα. Ομοίως και εγώ για το αίτημά τους να τα ψηφίσω. Μακάρι κάποτε, κανείς πελάτης τους να μην απλώσει χέρι στο ράφι με τα κόμματα, μέχρι να τοποθετηθούν καινούρια πολιτικά προϊόντα που θα του είναι χρήσιμα και όχι βλαπτικά.
Ως τότε, απλώς θα εύχομαι την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος από την ίδια τη μετριότητά του.
γράφει ο ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ

από το manier