Σε τι αποβλέπουν με την εξαθλίωση των Ελλήνων;

Δεν θα επαναλάβω τις θέσεις μου για το ολέθριο και καταστροφικό για την Ελλάδα και τους Έλληνες Μνημόνιο ΙΙ, ούτε θα επισημάνω ξανά την αναποτελεσματικότητά του, αφού και τις δύο αυτές εκδοχές επιβεβαιώνουν επίσημα διεθνή χείλη και σημαντικά πρόσωπα, τα οποία γνωρίζουν τόσο τις επικρατούσες συνθήκες και παραμέτρους, όσο και τις προοπτικές και προβλέψεις των εξελίξεων. Αλλά ακόμη και οι ιθύνοντες της Ευρωζώνης αμφιβάλουν για την επιτυχία των μέτρων, ενώ οι εδώ κυβερνώντες μόνο ελπίζουν!

Και το πρώτο ερώτημα αβίαστα προκύπτει, αξίζει να εξαθλιωθεί ο ελληνικός λαός και οι προοπτικές της Ελλάδας, μόνο για... μια ελπίδα και δη αμφίβολη; Οι τόσοι ικανοί οικονομολόγοι και οι στρατιές των οικονομικών συμβούλων της Κυβέρνησης, δεν δύνανται να αναλύσουν τα δεδομένα και να προγραμματίσουν μιαν οικονομική πολιτική, με ελπίδα μεν, χωρίς καταστροφικές συνέπειες δε;

Όλα αυτά μας έχουν επιβληθεί, λένε, για τον έλεγχο του δημοσιονομικού ελλείμματος και για να γίνουμε ανταγωνιστικοί. Κατ’ αρχήν ανταγωνιστικοί σε τι; Σε μια νεκρή αγορά, η οποία όλο και βυθίζεται στην ύφεση με τα μέτρα αυτά; Χωρίς πρόγραμμα και στρατηγική οικονομικής ανάπτυξης, με στοχευμένες επενδύσεις, οι θυσίες γίνονται εις μάτην.

Όταν όμως κόβουμε τη σύνταξη της γιαγιάς, μειώνουμε το κατώτερο ημερομίσθιο σε επίπεδα πείνας, η αστυνομία δεν έχει καύσιμα για τα περιπολικά και τόσα άλλα για δήθεν μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, γιατί η Τρόικα ανέχεται κυβέρνηση πενήντα υπουργών, με τις στρατιές συμβούλων, μετακλητών υπαλλήλων, αστυνομικούς, πολυτελή αυτοκίνητα με οδηγούς και σε πολυτελή γραφεία, όταν και ο ίδιος ο επιλεγμένος για να μειώσει το έλλειμμα πρωθυπουργός, διατηρεί ενενήντα καλοπληρωμένους συμβούλους, που δεν υπάρχει χρόνος για να τους δει όχι να τον συμβουλέψουν, όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μας κοστίζει συνολικά € 4.107.000,-, όταν ανέχεται οι υπάλληλοι της Βουλής, να διατηρούν τους προνομιακούς μισθούς και να αυξάνονται, όταν οι εκατοντάδες περιττές υπηρεσίες και οργανισμοί, να μη καταργούνται, για ποια προσπάθεια μείωσης του ελλείμματος συζητάμε; Για να μην αναφέρουμε τους τριακοσίους βουλευτές, με τους παρακολουθούντες αυτούς μετακλητούς υπαλλήλους, αστυνομικούς, κρατικά αυτοκίνητα και τις παχυλές, εν μέσω κρίσης, παντοειδείς αμοιβές τους, σκοπός των οποίων είναι να λένε απλά ναι ή όχι κατά τη βούληση της Κυβέρνησης ή του αρχηγού τους, οι οποίοι θα μπορούσε να είναι το πολύ διακόσιοι, αλλά και τόσες άλλες σπατάλες που δεν έχουν μαζευτεί. Τότε για ποια ειλικρινή προσπάθεια μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος συζητάμε;

Μήπως λοιπόν άλλοι είναι οι σκοποί και οι στόχοι των άφιλων εταίρων μας, αν δεν είναι απολύτως ανόητοι; Μήπως επιθυμούν εξαθλιωμένους Έλληνες και υποταγμένη Ελλάδα για τους δικούς λόγους και σκοπούς; Τα ερωτήματα αυτά προκύπτουν ολοφάνερα και θα πρέπει να απασχολήσουν σοβαρά τους κυβερνώντες μας και τους πολιτικούς, ώστε να βρεθούν οι σωστές απαντήσεις, οι οποίες ενδέχεται να ανατρέψουν όλα τα μέχρι στιγμής δεδομένα και να επιβάλουν την ανατροπή, τον ανασχεδιασμό και αναπροσανατολισμό των θέσεων και ενεργειών μας. Εμείς, ο ανήμπορος και ανίδεος, όπως μας θεωρούν, λαός, αναμένουμε τις απαντήσεις τους.
γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος

από το ας μιλήσουμε επιτέλους η φωτό από το Γρέκι