Χάντρες και καθρεφτάκια... στην θέση των μισθών

Αφού μετέτρεψαν την Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αφρικανική νομαρχία πρώην Βαλκανικού Σοβιετικού τύπου οι πολιτικοί “φύλαρχοι” της 35ετίας παρέδωσαν την εθνική κυριαρχία στους αποικιοκράτες δανειστές και μοιράζουν τώρα καθρεφτάκια και χάντρες στους “ιθαγενείς” αντί για ανθρώπινους μισθούς και συντάξεις.

Αυτή είναι, όπως και να το κάνουμε, η ουσία των εξελίξεων αν δεν σταθούμε μόνο στο πόσο θα εξαθλιωθεί η κοινωνία από την εφαρμογή του δεύτερου μνημονίου. Γιατί όπως (πλαγίως και όχι ευθέως) ομολογούν και οι ίδιοι, ούτε η νέα συμφωνία δανειοδότησης θα μετατρέψει σε αποτελεσματικά διαχειρίσιμο το χρέος ώστε να φανούν δρόμοι ανάκαμψης με σταθερή κατεύθυνση την έξοδο από την κρίση.

Πρόκειται για την ουσία που (σκόπιμα) κανείς δεν... αγγίζει ακόμη αφού οι πολιτικοί “φύλαρχοι” ασχολούνται μόνο με την κατασκευή “ηρωικών” σεναρίων συμβολής τους στην συμφωνία με τους δανειστές ενώ ταυτόχρονα προετοιμάζουν πλατφόρμες μετεκλογικών συνεργασιών καθώς είναι απολύτως ορατή η έλλειψη αυτοδυναμίας των κομμάτων εξουσίας.

Και καθώς είναι βέβαιοι ότι θα πιάσουν τόπο τα καθρεφτάκια και οι χάντρες, αφού οι ψηφοφόροι “ζουλού” με τα σημαιάκια στα χέρια θα ουρλιάζουν και πάλι στις πλατείες των προεκλογικών συγκεντρώσεων, για να επαναφέρουν τους “φυλάρχους” τις αρεσκείας τους στην εξουσία, δεν έχουν απολύτως κανένα λόγο να τους εξηγήσουν ότι τον Ιούνιο θα κοπούν και μπάνια του λαού... με νέα μέτρα που με απόλυτη βεβαιότητα θα εφαρμοστούν μέσα στο καλοκαίρι του 2012.

Δεν έχουν κανένα λόγο να προϊδεάσουν τους “ιθαγενείς” για όσα ακόμη θα συμβούν μέσα στο 2012 επειδή προετοιμάζουν εκλογές για τον Απρίλιο ή τον Μάιο και υπολογίζοντας σε συγκυβέρνηση θεωρούν ότι δεν είναι δύσκολο να τους ξεγελάσουν με χάντρες... και ελπίδες για καθρεφτάκια... αφού την κυβέρνηση θα στηρίζουν δύο και τρία κόμματα.

Άλλωστε με χάντρες και καθρεφτάκια ξεγελούν τους “ιθαγενείς” ψηφοφόρους τρεις δεκαετίες τώρα με τις συμβάσεις που υπέγραφαν με τους “πολέμαρχους ομαδάρχες” συνδικαλιστές και τις συντεχνίες τους για ειδικά επιδόματα: μη κοπάνας από την δουλειά... για την χρήση ΦΑΞ... για καφεδάκι από την καντίνα ... για το πλύσιμο των χεριών... και για ανύπαρκτες υπερωρίες αντί να τους εξασφαλίζουν μισθούς που να καλύπτουν πραγματικά τον πληθωρισμό και τις φορολογικές κλίμακες.

Με χάντρες και καθρεφτάκια ξεγελούσαν οι πολιτικοί “φύλαρχοι” τους “πολέμαρχους ομαδάρχες” και τις συντεχνίες τους όταν τους έχωναν στα Δ.Σ. των Οργανισμών και όταν τους χορηγούσαν επιδοτήσεις για ταξιδάκια, κρουαζιέρες και διακοπές... έχοντας έτσι στο χέρι την εργασιακή ειρήνη.

Τώρα τους φοβερίζουν με τους κακούς αποικιοκράτες-δανειστές και με τις σφαγές που θα γίνουν έτσι και δεν εξασφαλίσουμε τα δανεικά που θα επιστραφούν πάλι για να πληρωθούν τόκοι κυρίως και ολίγον... χρέος.

Τι εξασφαλίζει όμως η νέα δανειακή σύμβαση που εκ των πραγμάτων πρέπει και να υπογραφεί και να ισχύσει το συντομότερο;

Για τους “ιθαγενείς” την έναρξη μιας περιόδου φτώχειας ίδια με εκείνη του Χότζα στην Αλβανία μια εικοσαετία. Φτώχεια εντός του ευρώ και χωρίς εθνική κυριαρχία στην οικονομία.

Υπάρχει βεβαίως και η άλλη όψη του νομίσματος που είναι η διάλυση της χώρας με εντελώς άγνωστες συνέπειες και προεκτάσεις.

Συνεπώς εδώ που φθάσαμε είναι προτιμότερη η φτώχεια από την διάλυση.

Για τους “φύλαρχους” πολιτικούς εξασφαλίζεται παράταση της Δημοκρατίας της Μπανανίας για να μπορούν να παριστάνουν τους πρωθυπουργούς και τους υπουργούς και να συντηρούν άθικτους τους τεράστιους μισθούς και τις συντάξεις τους.

Μου είναι εντελώς αδιάφορες οι πολιτικές κορώνες σκοπιμότητας όπως αυτή της κ. Ντ. Μπακογιάννη για κάλυψη του ποσού που θα προκύψει από το κόψιμο των συντάξεων με κόψιμο του 50% των μισθών των βουλευτών, αλλά δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι δεν είδαμε καμία αντίδραση “ηρωισμού” από τους φύλαρχους -πολιτικούς. Έστω και για τα μάτια.

Τι δεν εξασφαλίζει (ενώ θα μπορούσε) η νέα δανειακή σύμβαση και η πολιτική που θα προκύψει μέσα στην νέα περίοδο λιτότητας.

Δεν υπάρχει τίποτε το χειροπιαστό για την έξοδο από την κρίση.

Το μόνο χειροπιαστό είναι ότι τόσο οι διεκδικητές της εξουσίας όσο και τα τα μικρά κόμματα παραμένουν “προστάτες” ενός κράτους που δεν πρόκειται να επιτρέψει πλεόνασμα σε ποσοστό που να βοηθήσει την ανάκαμψη. Η ανάγκη δε προστασίας του κράτους σε έκταση, σε απαιτήσεις και σε πρόσωπα θα κρατήσει την φοροεισπρακτική πολιτική στο σημερινό επίπεδο πνιγμού της οικονομίας με αποτέλεσμα να παραμένουν εκτός ενδιαφέροντος οι επενδύσεις στην Ελλάδα.

Οπότε χωρίς επενδύσεις, ξένα κεφάλαια, και πραγματικό άνοιγμα όλων των αγορών και όλων των επαγγελμάτων δεν έρχεται όχι μόνο ανάκαμψη αλλά ούτε άσπρη ημέρα στον τόπο.
γράφει ο Γιώργος Κράλογλου

από το capital