Έχω θυμό και δεν ξέρω πού να ξεσπάσω. Έχω βάρη και δεν ξέρω πού να τα ξεφορτώσω. Έχω πικρή σκέψη μέσα μου και δεν ξέρω πώς να τη γλυκάνω. Μετράω τα κλειστά μαγαζιά και μου βγαίνουν περισσότερα από τα ανοιχτά. Στρίβω από τις γωνίες και βλέπω κουστουμαρισμένους τριαντάρηδες να ψάχνουν στα σκουπίδια.Ξεκινάω συζητήσεις που πάντα καταλήγουν στο «..κατοχή ζούμε, κατοχή». Ακούω ανθρώπους να βρίζουν όσους και όσα ψήφιζαν τόσα χρόνια να μην μπαίνουν σε διαδικασία αντίδρασης, πρότασης, ενεργητικής αντιμετώπισης της καθημερινότητας. Γι’ αυτό και... δεν μπορώ να γράψω. Τίποτα δεν μπορώ να γράψω. Τίποτα που να αποπνέει αισιοδοξία και εμπιστοσύνη σε ένα μέλλον που θέλω να είναι καλύτερο.
Τα διόδια αυξάνονται σε μια χώρα που μετράει τις λακκούβες της πολιτικής μια-μια. Όσο οι τρύπες δεν κλείνουν, τόσο τα κόμιστρα θα παίρνουν την ανηφόρα. Η κατάσταση στις πολυκατοικίες θυμίζει ό,τι ζούμε εδώ και 2 -3 χρόνια. Τα μισά διαμερίσματα δεν έχουν να πληρώσουν το πετρέλαιο κι έτσι κρυώνουν όλοι. Οι νομιμόφρονες εξισώνονται με όσους νομιμοποιούν αυθαίρετα σε, πολύ, βολικές, χαμηλές τιμές. Κοψοχρονιά, το λένε στο χωριό μου. Η λέξη «κορόιδο» μου δίνει απανωτές φάπες στον σβέρκο.
Άλλες τόσες μου δίνει η εικόνα των γιαγιάδων και των παππούδων που, με συνέπεια, δέχονταν τις πολλές κρατήσεις στον μισθό τους για μια τιμημένη σύνταξη στα ύστερά τους. Και ύστερα ήρθε η κρίση και τους σάρωσε κι αυτούς. Τους ζάρωσε. Πολύ.
Οι ατέλειωτες προσφορές των μαγαζιών μου σφυρίζουν μια ιδέα του κέρδους που είχαν «προ κρίσης». Μου έλεγε ένας φίλος προχτές ότι η Γεωργική Σχολή Θεσσαλονίκης εξακολουθεί να πουλάει 9.5€ το κιλό τη γαλοπούλα την ώρα που η γαλλική πουλάδα εισαγωγής έχει 3.5€ και η ολλανδική 2.5€. Τι τρώει στη Σαλονίκη αυτό το πουλί, Θεέ μου; Ό,τι κι εμείς, θα μου πεις. Όχι, ρε φίλε. Μας πήρε λίγο παραπάνω αλλά ξυπνήσαμε. Και τις τιμές κοιτάμε και τα έξοδα μαζέψαμε όσο δεν παίρνει και τις εξόδους κόψαμε. Ένα πράγμα, ένα αγαθό κερδίσαμε αυτό το διάστημα. Την πίστη στο «μαζί», στους φίλους που ξαναβρήκαμε, στους ώμους που μπορούμε να ξανακουμπήσουμε. Οι ρεφενέ συναντήσεις των ανθρώπων έχουν αρχίσει να ζεσταίνουν τις καρδιές στον πιο κρύο χειμώνα των τελευταίων χρόνων. Κρύο στην ψυχή όσο και στο σώμα.
Πιστεύω βαθιά πως κάθε ομάδα του «εμείς» είναι ανίκητη. Τώρα, στην πράξη, ίσως το καταλάβουμε. Αυτή είναι η τελευταία μας ευκαιρία. Και δεν αφορά τους Ευρωπαίους, τα μνημόνια και τις τράπεζες όλο αυτό. Αφορά τον καθένα μας ξεχωριστά αλλά και όλους μαζί. Η δύναμή μας είναι η ένωσή μας. Η ένωση της σκέψης και των πράξεών μας, η συνολική απαξίωση όσων μας έχουν κοροϊδέψει κατάμουτρα, οι ομαδικές προτάσεις και στάσεις από ‘δω και πέρα. Κανείς δεν χαρίζει τίποτα σε κανέναν. Για να με έχεις πρέπει να με κερδίσεις. Με ιδρώτα και αλήθεια. Και κόπο. Μόνο.
γράφει η Μαργαρίτα Μυτιληναίου
από το protagon
Αναρτήσεις
2 μας είπαν την γνώμη τους, εσύ;:
KATAΠΛΗΚΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ!!
ΝΙΚΟΣ ΛΙΑΠΗΣ
Καλό και συναισθηματικό το άθρο αλλά τα αυθαίρετα που κολούσαν; Είπε το κράτος επιτέλους να περάσει ένα νόμο και να νομιμοποιηθούν κάποιοι χώροι αυθαίρετοι, αυτοί που κάψανε τα βουνά και τα δάση και χτίσανε βιλάρες, μαφίες είναι πάλι δε θα πληρώσουνε όπως φαίνεται, εγώ που είχα βγάλει ένα μπάνιο πίσω στο σπίτι και το πέρασα στα σχέδια και το νομιμοποίησα δεν έπρεπε να το κάνω; Ή πρέπει να πουλάω μαγκιά ότι αφού σε πολύ πολύ βολικές τιμές νομιμοποιούνε οι άλλοι παλάτια (όσοι το κάνουν) εγώ δε πρέπει να πληρώσω να μαι νόμιμος;
Και το εμείς ποιο είναι; Κι εγώ στο εμείς είμαι; Αλλά το εμείς ποιο; Του Ελληναρά που καταλαμβάνει δημαρχία και πάει να φέρει την επανάσταση του προλεταριάτου αλλά και να χει και την αργομισθία στο δημόσιο; Του Τσίπρα το εμείς και των τραγουδιστάδων των νεολαιών που κάνουνε την αθήνα πλιάτσικο παρέα με τους ασφαλίτες πορώνοντας τα παιδάκια; Του Γιωργάκη που ξεφτίλισε τη χώρα και τη κατέστρεψε. Του Αντωνάκη που φερε και τους φασίστες στη κομματάρα του;
Εσύ με ποιο εμείς είσαι, το εμείς που θα πάρει και καμμιά ευθύνη και θα πει τι πρέπει να κάνουμε και τι όχι, το εμείς που θα λέει ομαδικές προτάσεις αλλά δε θα λέει πρόταση;
Με ιδρώτα και αλήθεια, με πόνο, με κόπο... ε για πες και καμμία αλήθεια από τη δική σου σκοπιά που έχει πόνο προσωπικό και κόπο, μια αλήθεια που δε θα είναι βολική σε σένα, που θα 'χει κόπο να τη πεις, αυτό είναι ο κόπος, δεν είναι ατάκα κι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε... Περιμένω αλήθεια με πόνο και κόπο, όχι εξαγγελία αλήθειας...
Εμένα η διικά μου αλήθεια είναι στείλτε σοριδόν πολιτικούς στη φυλακή και καθίστε να δουλέψουμε, εκσυγχρονίστε φορολογικούς μηχανισμούς, μειώστε σε κάτι δραστικό το δημόσιο όπως πανευρωπαικά, πιέστε να δράσει η δικαιωσύνη, να αφήσουμε την υποκρισία και τα ψέμματα από το χώρο της αριστεράς (το χώρο και το δικό μου) για να βολευόμαστε και να κάνουμε τους μάγκες, τις αντιευρωπαικές παπαριές....όλη η ευρώπη έχει πρόβλημα οικονομικό, σίγουρα τη κρίση τη προξένησαν οι τραπεζίτες, αλλά σίγουρα εμείς τη πληρώνουμε χρόνια τώρα γιατί μπήκαμε και σε ένα δήθεν, μια ρεμούλα και τη χοντρή δουλεία την έκανε ο αλβανός γιατί όλων τα παιδιά είναι γιατροί από τους Ρουμανιες και τις Βουλγαρίες, πολιτικοί επιστήμονες, θεατρολόγοι, ηθοποιοί (όλη πια η Ελλάδα τόσους ηθοποιούς ούτε όλη η Ευρώπη δεν έχει)... Ποιος θα δουλεύει πια σε αυτή τη χώρα της τέχνης και των γραμμάτων;
Θέλεις να πεις μια αλήθεια που πονάει; Άμα οι τριαντάριδες ψάχνουνε στα σκουπίδια ή κρύωνουνε χωρίς πετρέλαιο ο κόσμος να γυρίσουνε και σε κανά χωριό τους που έγινε η Αθήνα 6,000,000 κόσμος και να καλλιεργήσουνε και καμμιά γη, να πάρουνε και κανά πινέλο να βάψουνε καμμιά πανσιόν για να ρθουν οι τουρίστες το καλοκαίρι. Να μπούνε και σε κάνα ίντερνετ να φέρουνε εδώ οι ίδιοι το τουρισμό με site που θα φτιάχνουνε αντί να παίζουνε πλεηστεσιο όλη μέρα. Να πούμε και μια άλλη αλήθεια που πονάει; Η Ελλάδα έχει μεταναστευτικό πρόβλημα που δε θα το καπιλεύονται ούτε οι φασίστες ούτε οι αριστεροί από το Κωλονάκια και να το κάνουνε μετερίζι, πρέπει να δούμε πόσους χωράει αυτή η χώρα πριν γίνουμε ΚΑΙ η πατρίδα της εγκληματικότητας αφού είμαστε εμείς που είμαστε σε ανέχεια θα μας φάνε οι ξένοι στο τέλος που δεν έχουνε ούτε αυτοί να φάνε.
Έτσι λέγονται οι αλήθειες κ. Μυτιληναίου όχι με ατάκες για κόπους και πόνους και αλήθειες και στο τέλος πάλι τίποτα δεν είπαμε να πάρουμε και μια θέση. Μπορεί αυτά που είπα και τα μισά να είναι κουταμάρες, είπα εγώ όμως ως ανώνυμος κάτι, δεν είπα κάτι τρέχει στα γύφτικα πάλι...
Δημοσίευση σχολίου